30.7.11

බයික්කෙ නැතුව මට ජීවත් වෙන්න බැරී !



හවස පහට දවසේ වැඩ නිමා කොට
බස් නැවතුමට ආවෙමි අඩියට දෙකට
පැය හතරක්ම නැවතුමෙ වේලුණු කලට
කරුණක් සිහිව ඉනුවයි කඳුළක් නෙතට

මසකට පෙරදි මම නෑ බස් වල ඇද්දේ
බයික්කෙ නැගීලයි මම ගම වට පැද්දේ
වැඩි වුණ නිසා ටික ටික ජීවන යුද්දේ
බයික්කෙ විකිණුවේ සෝ සුසුමන් මැද්දේ

එදවස සුන්දරයි මට දැන් සිහි වෙනවා
බයික්කෙ නිසා මම කොතනත් එක වෙනවා
පාරේ යනෙන කෙල්ලන් මට ඇහැ දෙනවා
පයින් යනෙන අද ලොව මට හිනැහෙනවා
 
කිරිකැටි කෙල්ලො ඉස්කූටර පැද යද්දී
චූටි කොල්ලො මදුරුවො එළවං එද්දී
සීයල ආච්චිල හොන්ඩා ගෙනියද්දී
ගාටන්නෙමි ඉතින් මම දෙපයට දුක් දී

පෙට්‍රල් දැනේ කවදත් නැහැයට සුවඳ
ඇන්ජිමෙ හඬින් පිබිදුණි මගෙ සිත නිඹඳ
නොකියා සිටින්නේ කෙලෙසඳ මෙය සඹඳ
බයික්කෙ නුඹ කලා නිරතුරු මා ඔකඳ

ජීවන ගමනෙ හත් අවුරුද්දක් රිසිසේ
පැදගෙන ගියෙමු අපි මල් මාවත් ඔස්සේ
නුඹ නැති නිසා තෙරපුණු විට බස් අස්සේ
සිද්ඬාලේපේ පිහිටයි මට රෑ තිස්සේ

සුදු ඉරි අයියලා මගදිග රැක වුන්නත්
ගෝනි ගණං දඩ කොළ දෑතට දුන්නත්
ඉන්ධන වලට මගෙ මුලු පඩියම හිඳුනත්
එපා නොවිය නුඹ නම් මට කිසි දිනෙකත්

කලකට කලින් නෑ මට කෙල්ලක් වුන්නේ
බයික්කෙ නුඹයි මගෙ හිත සතුටක් දුන්නේ
නුඹ නැති මෙදින මට කෙළි පොඩ්ඩක් ඉන්නේ
ඒකිත් එක්ක මම පයිනුයි ගාටන්නේ

පාපුවරුවේ හැමදා එල්ලෙන්න බැරී
බසයේ ගියොත් රතු ඉර වළකන්න බැරී
බොසා බනින විට නොහඬා ඉන්න බැරී
බයික්කෙ නැතුව මට ජීවත් වෙන්න බැරී

මේ සිතිවිල්ල කවියක් පමණයි සබඳ
හිඟා නොකමි මම අත පය නැති වුවද
පැනයක් අසන්නෙමි පිළිතුරු දෙනවාද
රෝද නොමැති බ්ලොග් කරු මම විතරමද 
 

Image  - http://www.123rf.com/photo_8085156_man-riding-his-motocross-bike-with-paint-detaching-all-over-his-bike-and-body.html

27.7.11

නුඹම විය මට එකම සැනසුම



ලෝකේ කැරකෙනවා , ඔරලෝසුවේ කටු කැරකෙනවා , ජීවිතේ ගතවෙනවා !. අද මෙතන ඉන්න මම හෙට කොහේ ඉඳීවිද ? . මේ ජීවිතේදී මට කවුරු , කවුරු මුණ ගැහේවිද ? , කාගෙන් වෙන් වෙන්න වේවිද ? කාට ලං වෙන්න වේවිද ? . ඔය හැම ප්‍රශ්නයක්ම නොහිතා ඉන්න තරමට හොඳයි ..එතකොට දුක අඩුයි.

කොහොම වෙතත් තත්පරයක් ගානේ කප්පරක් දුක් දෙන මේකයි ජීවිතේ !

මෙතෙක් කල් මම ලියපු හැම ලියවිල්ලකටම වඩා මම අද මේ ලියන ලියවිල්ල වෙනස් වේවි . මේ ලියන මොහොත හැමදාකමත් මගේ මතකයෙන් නොමැකී තියේවි . මේ දුක්බර මොහොත හැමදාටම මට මතක් වේවි .. වදයක් වේවි ..!. සමහර විට මට හිනහවක් ගෙනේවි ..

මේ ලියවිල්ලට ඇරඹුමක් ගන්නේ කොතනින්ද කියලා මට හිතාගන්න බෑ ..ඉතින් මම පටන් ගන්නම් මුල ඉඳන්ම ..පටන් ගන්න වෙන්නේ පොඩි කථාවකින් ,වෙනදා වගේ මේක මට වෙච්ච මම සම්බන්ධ කතාවක් නෙවෙයි . මේ කතාවේදී මම නිකම්ම නිකම් තුන්වෙනියෙක් විතරයි . ඉස්කෝලේ යන කාලේ මගේ ඇස් වලින් දැකලා කන් වලින් අහපු මෙන්න මේක කතාවක්මත් නෙවෙයි ..නිකම්ම නිකම් සිදුවීමක් විතරක්ම කියලත් හිතේවි ..ඒත් හැම සිදුවීමකටම වටිනාකමක් තියනවා . . මට මේ සිදුවීම මහමෙරක් තරම් වටිනවා ..

….ඔන්න එකෝමත් එක කාලෙක . ලංකාවේ නැගෙනහිර පළාතේ .මුස්ලිම් වරුන්ගෙන් පිරිච්ච .පුංචි සිංහල ගමක .. ලස්සන කෙල්ලක් හිටියා .

නිරෝෂා !

නමටම හරියන කෙල්ල ! .. අවුවට පිච්චිලා හතරට පැලිච්ච පොළවක . දුප්පත් කමෙන් මිරිකිච්ච ගමක මේ වගේ කෙල්ලක් කොහොම ඉපදුණාද ? . "දියමන්තිත් හැදෙන්නේ ගල් අඟුරු පතල් වල.” ඉතින්. මේ වගේ කටුක පරිසරේකත් . පින්නෙ පිපුණු මලක් වගේ ලස්සන කෙල්ලක් උපන්න එකේ අරුමයක් නෑ ! .

මිනිහෙකුගේ ආත්මය වුණත් එළියට ඇදලා ගන්න සමත් වුණ ලස්සන ඇස් දෙකත් , උපරිමේට පායන පළාතක , කළුපාට මූණු අතරේ කලාතුරකින් දකින්න ලැබෙන සුදුපාට අහිංසක මූණත් , හුරතල් කටත් මේ කෙල්ලට උපතින්ම ලැබුණු දායාද වෙන්න ඇති !

..යන්තම් වයස පාළොහක් දහසයක් වෙනකම් කාගෙන්වත් බැල්මක් නැතුව මේ දුප්පත් කෙල්ල අර කියපු වේලිච්ච පොළවේ පය ගහලා ජීවත් වුණා ... … . .

සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය ලං වෙනකොට කොයි කවුරුත් ටියුෂන් ක්ලාස් වලට කඩිමුඩියේ දුවන්න ගන්නවා . "ජීවිතේ එක්ක රේස් එක”... ඒ රේස් එක දිනන එක ඔය වයසේ කෙල්ලෙකුගේ හීනයක් .. කොල්ලොන්ට නම් වැඩිය බරක් පතලක් නෑ .. ඉතින් ! නිරෝෂත් රේස් එක දිවුවා .. ඒ නවයක් ගන්න රේස් එක දිවුවා .

නවය නපුරු නිසාද ? නැත්තම් දෛවයේ ලියැවුණු හැටිද ? . මම නම් ඒවා දන්නේ නෑ . ඒත් නිරෝෂා දිහාවට ඒ වෙනකොට කොල්ලෙකුගේ බැල්මක් යොමුවෙලා තිබුණා ..! බැල්ම දැම්මේ කළුම කලු කොල්ලෙක් ..! මිනිහා නිරෝෂාගේ රූපෙට වශී වෙලා හිටියා . නිරෝෂත් ඒ බව නොදැන හිටියා නෙවේ . ඒකිත් මේ හැම බැල්මක් ගැනම දැනං හිටියා . කොයි කෙල්ලද අකමැති තමන්ට කොල්ලෝ ලයින් දානවට ..?

ආදරේට පාටක් නෑ කියනවා නේ .. කලු වුණත් සුදු වුණත් .පුදුම විදිහට ඇතිවෙන රෝගයක් තමයි ආදරේ !

ටිකක් කලු වුණාට කොල්ලා හැන්ඩියා . කරේ එල්ලගත්තු සයිඩ් බෑග් එකයි , නීට් එකට අඳින ඇඳුමයි , හතරැස් කණ්ණාඩි කුට්ටමයි . කලු කොල්ලව නළුවෙක් බවට පත් කලා . ඉතින් තවත් මොන කතාද ?. අපේ සුන්දරිත් . කලු කොල්ලට අහු වුණා .. !

"රතු ඇපල් කන්නෙම පණුවො බං !” ..ඒ වචනේ මේ ජෝඩුව දකින වාරයක් ගානේ ඉස්කෝලේ හැම කොල්ලෙක්ම ඉරිසියාවෙන් කියාපු වචනයක් . "කලු වුණත් දොදොල් පැනිරහයිනේ !” .. ඉතින් නිරෝෂටත් මේ ආදරේ මහ මෙරක් වගේ පෙනෙන්නැති .. ඒකිත් බොක්කෙන්ම කලු කොල්ලට ආදරේ කරා ..ටික කාලෙකින් මුලු පළාතම මේ ආදර කතාව දැනගත්තා .. සමහරු සුබ පැතුවා ..!

කලු කොල්ලගේ දෙමවුපියන්ට ගල් වැඩ පොළක් තිබුණා !..

හ්ම්..! පොර යමක් කමක් තිබුණ පවුලක ඉපදිච්ච දෙවනියා ! . මුලු ඉස්කෝලෙම මේ කොල්ලව හැඳින්වුවේ නියම නමකින් ..

"ගල් මඩ්ඩා !”

එදත් , අදත් සමහර විට හෙටත් මේ කොල්ලගේ නම ඒකමයි ! ඉතින් මේ ගල් මඩ්ඩට ආදරේ කරපු අපේ කෙල්ලටත් නිකම්ම නමක් වැටුණා .

"ගල් මඩ්ඩි !”

.. පාරෙදී බස් ඒකේදී . කොයි තැනදී වුණත් "..යි ! ගල් මඩ්ඩී !!!!!” කියලා කෑගහන්න කොල්ලෝ අමතක කළේ නෑ .. ඒකත් අමුතුම ආතල් එකක් . නිරෝෂත් තමන්ට ලැබුණු අලුත් නම . හිනහ වෙලා පිළිගත්තා .. ඒකිගේ හිතේ කහට නෑ !

කාලයක් ගත වුණා .!. ගලන ගඟක් වගේ වෙනස් වෙන මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත .කවදාකවත් එක විදිහට තියෙන්නේ නෑ .. තියන්නත් බෑ !

වැඩි කතා ඔන්න නෑ මේ ආදර කතාව අවසන් වුණා ..! . ඒ ගැන වැඩි විස්තර මම දන්නේ නෑ . මොකද කීවොත් මමත් මේ ආදර කතාව දිහා බලන් හිටපු තවත් එක චරිතයක් විතරමයි ..ආදරේ එපා වෙච්ච කෙල්ල හුදකලා වුණා .. ඒත් අර ගල් මඩ්ඩි කියන නම තවමත් එහෙම්මයි ! . බොක්කෙන්ම කරපු පළවෙනි ආදරේ ! ඒකත් කෙල්ලගේ හිතේ නොමැකෙන්නම ඇඳිලා තිබුණා..!

ඉස්කෝලේ ගමනත් අවසන් කරපු අපේ කතා නායිකාව ..තමන්ගේ ගම් පාළාතේම තිබුණු පුංචි පරිගණක ඉගැන්වීම් කරන ආයතනයට පන්ති ආවා .. පරිගණක පාඨමාලාවක් කරලා ජීවිතෙන් ගොඩ යන්න ඒකිට හිතෙන්න ඇති ..! ..එහෙම නැත්තම් පරණ ලවු එක අමතක කරන්න පන්ති ගිහින් වත් උත්සාහ කරන්නැති ..

පරිගණක පන්තිය.. ඔන්න ඔතනදී තමයි අපි දෙන්නාගේ ඇස් එකට ගැටුණේ ! .

කෙල්ලක් දැක්කාම ඔකඳ වෙන මගේ හිත ඒ ඉස්සර දවසෙත් එහෙම්මයි ..සුපුරුදු විදිහටම ඔකඳ වුණා . ඒත් .. ඒ කෙල්ල මට වඩා වසර දෙකක් වැඩිමල් බව දැනගත් මොහොතෙම .රත් වුණු චාච්චියක දාපු බටර් කැටියක් වගේ මගේ ආදර හිතිවිල්ල දියවෙලා ගියා ..! නිරෝෂාව හමුවෙලා අදට වසර දෙක හමාරක් විතර ගත වුණත් මගේ හිතේ ඒකි ගැන තියෙන්නේ සහෝදර හැඟීමක් විතරමයි ..ඒ ගැන . මටම පුදුමයි ..!

මගෙන් බේරිලා කාලයක්ම එක දිගට මේ පරිගණක පන්තියේ ඉගන ගත්තු නිරෝෂා කෙල්ල . අන්තිමේදී ඒ ආයතනයේ . පිළිගැනීමේ නිලධාරිනිය බවට පත් වුණා !.

උපතින්ම ගෙනාපු ලස්සන , හිනාවෙන් ඕනම කෙනෙක් නම්ම ගන්න හැකියාව . මේ හැම දෙයක්ම තිබුණු නිසා ඒ රැකියාව බොහෝම හොඳට කරගෙන යන්න නිරෝෂට වැඩි අමාරුවක් වුණේ නෑ ..!

ඔන්න ඔය කාලේදී නිරෝෂා තමන්ගේ පළවෙනි ආදර කතාව මගෙත් එක්ක කියමින් කඳුළු හලාපු හැටි මට තවම මතකයි .. මම කවදාවත් හිතුවේ නෑ කෙල්ලෝ ආදරේදී මේතරම් සීරියස් කියලා . ..!
ඔය අතරේ කන්ද උඩරටින් හමාගෙන ආපු හුළං පාරක් එක්ක . නිරෝෂටත් විවාහ යෝජනාවක් ආවා .හදවතින්ම කරගෙන ගියපු පළවෙනි ආදරේ අමතක කරලා ..නිරෝෂත් තමන්ගේ දෙමවුපියන්ගේ මතයට ඉඩ දුන්නා ..!..එයා උඩරට කුමාරයෙකුට වචනේ දුන්නා ..! ..

එදා ඉඳන් හැමෝම සතුටින් . කෙල්ල සතුටින්, උඩරට කුමාරයත් සතුටින් , අපිත් සතුටින් ..!

ඒත් .. කවුදෝ ආයෙමත් දුකින් ..

නිරෝෂාගේ පළවෙනි ආදරේ..! අර කලු කොල්ලා.. ආයෙමත් එයාව හොයාගෙන ඇවිල්ලා වැඳ වැටිලා ආදරේ ඉල්ලනවා ..! ඒත් දැන් හැම දේකටම පමා වැඩියි .හිටි ගමන් ඇස් වල කඳුළු පුරෝගන්න නිරෝෂා අක්කා . හෙමිහිට අඬන ගමන් .මගෙන් කීපවතාවක්ම මෙහෙම ඇහුවා මතකයි ! ..

මම දැන් මොකද කරන්නේ .. ?

පළවෙනි ආදර කතාව කාටත් ලේසියෙන් අමතක කරන්න බෑ ඒක මමත් අත්දැකීමෙන් දන්න දෙයක් ..ඉතින් මම මොනවා කියන්නද ? මමත් උඩ බිම බලාගෙන කල්පනා කරනවා විතරමයි . නිරෝෂගේ වෙඩින් එකට දිනත් වෙන් වෙලා . ඒකි අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ මේ ජොබ් එක කරලා එකතු කරපු සල්ලිත් ඒ වෙනුවෙන් වියදම් කරලා ඉවරයි .. පවුල් දෙකකටම බලාපොරොත්තු දීලත් ඉවරයි ..! .මම දකින විදිහට දැන් ආපහු හැරීමක් නෑ ..!.නිරෝෂාගේ කසාදෙට තව තියෙන්නේ අතේ ඇඟිලි ගණනටත් වඩා අඩු දින ගණනක් ..

අද. ඒ කියන්නේ 2011/ 07 /27 තමයි මේ කථාවේ අන්තිම දවස . හෙටින් පස්සේ මම තවත් එක දසමයකින් වත් මේ කතාවට සම්බන්ධ නෑ .. අද දවස තමයි නිරෝෂා අපේ ආයතනයේ වැඩ කරන අවසාන දවස . !

නිරෝෂා මගෙත් එක්ක අවුරුදු දෙකක්ම වැඩ කළා .. මට හැම දේකදීම සහයට හිටියා . මගේ බ්ලොග් එකේ හැම තැනකම වාගේ මට උදවු කරපු රිසෙප්ශන් අක්කා ගැන මම ලියලා ඇති ..කියවපු ඔබටත් ඒක මතක ඇති ..

නිරෝෂා මට කෙල්ලෝ සෙට් කරගන්න උදවු දුන්නා . මම බීලා වැඩි වුණාම මට කෙළින් ඉන්නත් උදවු දුන්නා . ප්‍රශ්න වලින් මාව බේරගත්තා .! මතකද..? බීඩි අහුලන්නත් උදවු දුන්නා..අදින් පසු මේ බ්ලොග් පිටුවේ රිසෙප්ශන් අක්කා කියලා කෙනෙක් ගැන ලියවෙන එකක් නෑ ! .. ඒකි යන්නම යනවා ..

නිරෝෂා උඹ හැබෑවටම මට සහෝදරියක් වුණා !. මගේ දකුණු අතේ කොටාපු පච්චේ වගේම මගේ හිතෙත් උඹ හැමදාකම නොමැකී ඉඳීවි .. මම මැරෙනකම්ම මට උඹව අමතක නොවේවි ..!.

ඉතින් අපි සමු අරගමු ..!

/ලි . . . ඉතින් නිරෝෂා අක්කගේ ලොකු ඉල්ලීමක් උඩ මම මේ කතාව බොහොම කෙටියෙන් මගේ බ්ලොග් පිටුවේ ලියන්න හිතුවා ..පුළුවන්නම් පොඩි අදහසක් දෙන්න.. මට නෙවේ !. මගේ සහෝදරීගේ හිත හැදෙන්න ..නිරෝෂා විවාහ වෙන්න සැරසෙන්නේ එක හිතකින් නොවන බව මම හොඳටම දන්නවා . සමහර විට ඔබ දෙන එක අදහසකින් නිරෝෂාගේ හිත හැදේවි .. අදහස දීපු ඔබටත් පිනක් සිදුවේවි ..!







21.7.11

පොඩි එකාගේ බීඩි මිටිය



සෙනසුරාදා ..!
    ඒ තමයි සතියේ මම අකමැතිම දවස . මට වැඩ වැඩිම දවස . අනික් මිනිස්සු හොඳට ගුලිවෙලා
නිදා ගන්න , ඉරිදාටත් , සෙනසුරාදාටත් උදෙන්ම මට නැගිටින්න වෙනවා . බස් අඩු සෙනසුරාදා , ඉරිදා දවස්වලදිත් මට බස් පොළේ වේලෙන්න වෙනවා . ඒ විතරක් නම් මදෑ..! උදේ අට හමාරේ ඉඳන් හවස පහ හමාර වෙනකම් උගන්වන්නත් වෙනවා .. මොනවා කරන්නද ? ලබා උපන් හැටි ..

එදා සෙනසුරාදා දවසක්. මම වැඩට ආවේ ටිකක් පමා වෙලා, අටයි හතළිහට පටන්ගත්තු පන්තියක් . දහයයි තිස්පහට අවසන් වුණා .! ඊළඟට දහය හමාර දොළහ හමාර පන්තිය .ඒකත් මටයි පැටවිලා තියෙන්නේ . හුස්මක් කටක් ගන්න හිතලා මම යන්තම් එළියට ආවා .. . . . . ඔය අතරේ මම යමක් දැක්කා..

එළියේ අඹ ගහ යට මොකද්ද මන්දා කාලගෝට්ටියක් .. පූංචි පහේ ගෝරියක් .! පරිගණක පන්තියට ආපු හත වසරේ දෙන්නෙක් ශක්තිමත් වචන භාවිතා කරමින් විවාදයක් පවත්වනවා . අනිත් කොල්ලෝ කෙල්ලෝ සේරම වට වෙලා මේ පුංචි ගෝරිය දිහා ආසාවෙන් බලං ඉන්නවා . සමහරු චියර් කරනවා ..

"දීපිය පරයා ඕක මට ..!”

"අනේ පලයං බං යන්න මම උඹලෑ ****”

"අනේ යකෝ
..! උඹ දන්නෑ අපේ අප්පුච්චා කවුද කියලා .. “

ඒ චූටි දරු පැටවුන්ගේ මල් වගේ ශ්‍රී මුඛයෙන් නිකුත්‍ වෙච , සිංහල වචන මාලාවේ උපරිම ශක්තිමත් ඒ වචන ටික අහන්න , ළඟපාත ඉන්න ඕනම කෙනෙකුට ආසා හිතෙනවා . දවසම වුණත් මේ පොඩි එවුන් කතා කරන දේවල් දිහා බලං ඉන්න එක , අහං ඉන්න එක හිතකට කොයිතරම් සුවයක් ගෙනෙනවාද ? .. අපොයි මටත් පොඩි එකෙක් හිටියානම්. . . . . . !

මම අඩියට දෙකට පොඩි එවුන්ගේ ගෝරිය ළඟට කිට්ටු වුණේ . අහල පහළ මිනිස්සු මේ වචන අහලා අපේ ආයතනය ගැන වැරදි වැටහීමක් ඇති කරගනීවිය කියන බය නිසාමයි . රජයේ ලියාපදිංචි වුණ අපේ පරිගණක පන්තියේ ලියාපදිංචිය අහෝසි කරන්න මේ වගේ එක සිදුවීමක් වුණත් ඇති . මම වැඩිපුරම බය වුණේ ඒකයි ..

"මොකද යකෝ තොපි මෙතන ගහ මරා ගන්නේ .? අහල පහළ ගෙවල් වල ගෑනු මිනිස්සු .මේ සෙනසුරාදා දවසේ වත් ආතල් එකේ ඉන්න කැමති ඇති නේද ? උඹලා කුණු හරපෙන් බැනගෙන මොකටද. මේ අපේ ඉන්ස්ටිටියුට් එකේ නම කන්න හදන්නේ . ? මොකද්ද වලිය ..?”

මමත් පුළුවන් තරම් කරුණාවන්තව පොඩි එවුන්ගෙන් විමසුවා...පුංචි එවුන්ගේ මල් වගේ හිත් තලන්න හොඳ නෑ ඒක අනාගතයට බලපානවා .. අනාගතේදී මේ ලෝකය වගේම ගමේ බජාර් එක බාර ගන්න ඉන්න මේ පොඩි එවුන්ට බනින එක කොහෙත්ම ඇඟට පතට ගුණ දායක නෑ ..

"සර් .. මේ මේ මේ. . . “

වලි කාරයෝ දෙන්නගෙන් එකෙක් වචන අහුලනවා. මම මුංගේ සර් හින්දම හොඳයි නැත්ම් ඉතින් මේ වගේ එවුන් එක්ක කතා කරන්න ගිහිං නිකං පච වෙන්න වෙන කිසිම කෙනෙක් කැමති නෑ . අපේ පැත්තේ පොඩි එකා වුණත් එක විදිහක් . "අඩෝ" නම් "මොකෝ අඩෝ !!"කියන තරම් දාර සයිස් .

"මොකද ගොත ගහන්නේ මොකටද දෙන්නා බැණ ගත්තේ ? කියමු බලන්න !”

"සර් මෙන්න මූ සාක්කුවේ බීඩි මිටියක් තියාගෙන ඉන්නවා ..!”

මම ප්‍රශ්නේ අහපු එකාට කලින් මෙතන වලිය බලාගෙන හිටපු කොල්ලෙක් පැනලා උත්තර දුන්නා ..
ඒ පොඩි කොල්ලගේ නම සුගත් (බොරු නමක් ) කාරණේ එලි වුණාට පස්සේ සුගත් කොල්ලගේ ඇස් රතු වෙලා කඳුළු පිරිලා බිමට නැවිලා තිබුණා . සෙරෙප්පුවක් නැති කකුලකින් පොළවේ වළක් හාරනවා ..පොඩි එකාට ලැජ්ජා හිතෙන්න ඇති ..

"සුගා .. පොඩ්ඩක් එන්න මාත් එක්ක ..” මම ඒ පොඩි කොල්ලාගේ සාක්කුවට අත දාලා බීඩි මිටිය හොයන්න ගියේ නෑ .. මම එයාවත් එක්කගෙන පොඩ්ඩක් ඉන්ස්ටිටියුට් එක ඇතුළට ගියා ..

"මොකටද මල්ලි බීඩි මිටි පිටින් සාක්කුවේ තියං ඉන්නේ ? .. කෝ ගන්න බලන්න ඒක එළියට .”

පොඩි කොල්ලා කොට කලිසමේ සාක්කුවකට අත දාලා එක පාරම බීඩි මිටිය මට දුන්නා ..
හ්ම්..හ්ම්..ඒක දේවිකා බීඩි මිටියක් ..සුදු පාට නූලකින් ගැට ගහපු මිටියේ බීඩි 20ක් 25 වගේ තියෙන්න ඇති . මම නම් කවදාවත් බීඩි බීලා නෑ ..අපේ පැත්තේ එවුං කියන්නේ "බීඩි යනු..! දර කපන මිනිසාගේ සහ නාටාඹි ගොයියන්ගේ.. පානයයි" කියලයි ..

"සර් ඕක අපේ අප්පච්චි මට එනගමන් ගේන්න කීවේ .. මම කලින්ම අරගෙන පන්තියට ආවා ..!”

කොල්ලගේ වචනේ නිසා මට පොඩි දුකක් දැනුණා . මම මේ පොඩි එකාව මොකට බය කරනවද ? අනික අපේ පැත්තේ ගෙවල් වල තාත්තලා පුතාට කියලා ගෝල් ලීප්පුවක්, බ්‍රිස්ටෑල්ලුවක් , තීරෝස් පාරක් , බීඩියක් වගේ ගෙන්වා ගැනීම සාමාන්‍ය දෙයක් ..මෙහේ තාත්තලා පොඩි එකාට කියලා ගෙන්වා ගන්නේ නැත්තේ ජොයින්ට් එක විතරයි ..

"ආ කමක් නෑ මම මේක හංගලා තියාගන්නම් . මල්ලි යනකොට මගෙන් ඉල්ලගන්න . නැත්තම් අනික් ළමයි අරවා මේවා කියයි .. කමක් නෑ නේද ?”

"කමක් නෑ සර්"

"හ්ම්.. එහෙනම් යමුකෝ එළියට" .. මම එහෙම කියලා පොඩි කොල්ලා සුගත් වත් එක්කරගෙන එළියට ආවා .! . කොල්ලෝ කෙල්ලෝ සේරම අඹ ගහ යට බලං ඉන්නවා . උං හිතන්න ඇති මම මේ කොල්ලට දඬුවම් කරනවා ඇති කියලා ..

"කෝ මෙයාගේ සාක්කුවේ එහෙම දෙයක් තිබුණේ නෑ නේ .. ආයේ එහෙම නිකම් බොරුවට රංඩු වෙනවා එහෙම නෙවේ .. රණ්ඩු වෙච්ච එකා කෙළින්ම පන්තියෙන් අහක් කරලා දානවා හරිද !”

මම පොඩි සද්දෙකුත් දාලා මගේ ඊළඟ පන්තියට උගන්වන්න ගියා.. මේ බීඩි මිටියක ප්‍රශ්නයකට මැදි වුණ අතරේ වෙලාව ගියා දැනුණේ වත් නෑ . දහය හමාරේ පන්තියට විනාඩි දහයක්ම පමා වෙලා මමත් ඉකමනට පන්තියට ගිහිං උගන්වන්න පටන්ගත්තා … ඒත් …. මට එක දෙයක් අමතක වුණා .. ඒ තමයි බීඩි මිටිය .. ඒක මගේ වම් පැත්තේ කලිසම් සාක්කුවේ තනිවෙලා ..!

වෙලාව ගියේ පුදුම ඉක්මනින් .. දොළහ හමාර වෙද්දී ඒ පන්තිය ඉවර වුණා . මටත් පැයක විවේකයක් ලැබුණා .. තව පන්ති කීපයකටම ආපු ළමයින් ගෙන් , දෙමවුපියන්ගෙන් ඉන්ස්ටිටියුට් එක පිරිලා .. ඔය අතරේ ශෝයි ගෑනු ළමයෙක්ව අලුතෙන්ම එක්කරගෙන තාත්තා කෙනෙක් අපේ ඉන්ස්ටිටියුට් එකට ආවා. . . . . ගෑනු ළමයට නම් වයස 20 ක් වගේ ඇති ...

"හලෝ මිස්ටර් අසෝක ! එන්න එන්න .." මගේ බොස් එකපාරටම අතට අත දීලා අලුත් ළමයාගේ තාත්තව පිළිගත්තා .

හ්ම් මේ බොස් අඳුරන කෙනෙක්ගේ ළමයෙක් ..කෙල්ල නම් ...ම්ම් ම්ම් .. අනේ මන්දා ? ..මගේ හිත ඔකඳ වේගෙන ගියා වෙනදා වගේම ..බොස් සහ ඒ තාත්තා කතා කරන අතරේ මමත් හෙමීට ගෑනු ළමයට .. හිනාවක් දැම්මා .. මගේ අයිඩී එකත් ටිකක් පේන්නම . සාක්කුවෙන් එළියට අරං එල්ලගත්තා ..කෙල්ලත් මට පුංචි මල් හිනාවක් දැම්මා ..මගේ හිතට ගතට මාර ෆිට් ..

"මේ...! සඳරු පොඩ්ඩක් මෙහාට එන්න .. ,” බොස් මට කතා කරනවා .. මමත් කොණ්ඩේ අතින් හදාගෙනම ඒ පැත්තට ඇද්දුවා ..

"සඳරු මේ ඉන්නේ මගේ කැම්පස් එකේ එකට ඉගන ගත්ත යාළුවෙක්.. මේ ඉන්නේ එයාගේ දුව.. .එතකොට මිස්ටර් අසෝක මේ ඉන්නේ සඳරු මෙයා තමයි දූගේ ක්ලාස් එකට උගන්වන්නේ .. මෙයා බොහොම දක්‍ෂ අපේ පරණම ලෙක්චර කෙනෙක් ..! ..මෙයා අර අහවල් කෝස් එකත් කරලා ඉන්නේ ..”

බොස් මාවත් මට එයාලාවත් හඳුන්වා දුන්නා .. කෙල්ල ඉස්සරහා මට ෆුල් ලකුණු ..!

"ආ සර් ද පන්තියට උගන්වන්නේ..?" ..

ඒ ගෑනු ළමයාගේ තාත්තා මට දකුණු අත දික්කරා .. අතට අත දීලා මට කොහේ තියන පුරුද්දක්ද ?. මම දන්නේ අත දික්කරලා ඉල්ලන්න විතරයි.. මමත් වම් අත දෙන්නම ගිහිල්ලා යන්තම් මතක්වෙලා දකුණු අත දික්කරා ..

අත අත දුන්නේ කාලෙකින් නිසා වෙන්න ඇති .. මට දාඩියක් දැම්මා ..මම සාක්කුවෙන් ලේන්සුව ඇදලා අරං මූණ පිහගත්තා. . . . ඒත්. . . ඒත් එතකොටම වටේ පුටු වල වාඩිවෙලා හිටි දෙමවුපියෝ සහ පොඩි ළමයි මුමුණන සද්දයක් ඇහුණා , බොස් බීරාන්ත වෙලා බලාන ඉන්න හැටිත් , බොස්ගේ යාළුවා කට අයාගෙන ඉන්න හැටිත් , අලුතෙන් ආපු කෙල්ල යටි තොල හපාගෙන හිනාවෙන හැටිත් . ලේන්සුව මුහුණෙන් ඉවත් වෙන කොට මම දැක්කා . . .. . මම වට පිට බැලුවා .. අපොයි !

හත්තිලවුවේ !!... ඒ වෙච්ච වැඩේ නම් මට කවදාකවත් අමතක කරන්න බැරි දෙයක් වේවි . මගේ සාක්කුවේ තිබුණු ලේන්සුව එළියට අදින අතරේ ඒ සාක්කුවේම නිදන් ගත වෙලා තිබුණු බීඩි මිටිය එළියට ඇවිල්ලා නූල ගැලවිලා බීඩි සී සී කඩ ගිහිලා ..විසිරිලා . . . විසිරුණු දේවිකා බීඩි වලින් අපේ ඉන්ස්ටිටියුට් එකේ පිළිගැනීමේ මේසය ළඟ බිම එළලා තිබුණු කාපට් එක මත නේකවිධ රටා මවලා තිබුණා .. හරිම ලස්සනයි ..කියන්න බැරි තරම් ලස්සනයි ..

මම ඉක්මනට බිමට නැවිලා බීඩි අහුලන්න පටන් ගත්තා .. අපේ ආයතනයේ වැඩ කරන reception අක්කත් බීඩි අහුලන්න මාත් එක්ක එකතු වුණා .. ඒකි කොහොමත් මට ආදරෙයි ..

"ඉරේෂා ඔයා අහුලන්න ඕන නෑ සඳරු ඔය ටික අහුලයි ඔයා ඇතුළට යන්න" .. බොස් ගේ කාරුණික කටහඬ මට හීනෙන් වගේ ඇහුණා . අක්කා ඇතුල්ට ගියා .. මම තනිවුණා ..

මම වාඩිවෙලා හිටපු දෙමවුපියන්ගේ කකුල් අතරේ බඩගාමින් බීඩි ඇහින්දා .. සමහරු නම් මට එයාලා ගාව තිබුණු බීඩි අහුලලා දුන්නා .. මම ඉක්මනට බිඩි ටිකත් දෝතින් අරං එළියට යන්න උත්සහ කලා .. ඒත් ඒ අතරේ පොඩි එකෙක් .. "සේර්..සේර් මෙන්න තව බීඩියක් ..මෙතන ..” කියලා මට කතා කරන්නත් ගත්තා .. මම කාගෙන ගිහිං ඒකත් ඇහිඳලා එළියට පැනගත්තා ..

විනාඩි දහයක පස්සේ බොස් මාට කතාකලා . . . හොඳටම දෙහි කැපුවා .


"බලන්න සඳරු . ඔයාට දැන් මෙතන එපාද ? , ඔයා මෙතන ගහ ගත්තා . මෙතන බීඩි මිටි අරං ඇවිත් නාඩගමක් නැටුවා . ඔයාම දන්නවා නේද අපි මේ ආයතනය හොඳ තැනකට ගේන්න විඳින දුක ..?බොස් හයියෙන් මේසෙට ගහලා . මට තව ටිකක් තදින් බැනලා .. ගහන්න අතත් උස්සලා .. නොගහා යන්න ගියා ..! ..ඉතින් අහක හිටි මම බීඩි කාරයෙක් වුණා ..

ඒ සිදු වුණ හැම සිදුවීමක්ම නිකම් නූලකින් එකට බැඳලා තිබුණා වාගේ ! .. මම ගෙදරින් ආවේ පමා වෙලා , ඒක නිසා උදේ පන්තිය පටන්ගත්තෙත් පමා වෙලා , අවසන් කලෙත් පමා වෙලා . ඒක නිසා මට පොඩි අයගේ ගැටුමට මැදිහත් වෙන්න සිදුවුණා .. බීඩි මිටියක් මගේ සාක්කුවට වැටුණා . ලස්සන කෙල්ලක්ව දැක්කා .. බීඩි මිටිය එළියට පැනලා ඒ හැම දේම අවුල් කලා . . . . . ! මේ හැම සිදුවීමක්ම එකට බැඳිලා පිළිවෙළට තිබුණා . හරියට බීඩි මිටියේ බීඩි එකට බැඳලා තියෙද්දී වගේම .. ඒත් මේ හැමදෙයක්ම තත්පර ගණනකදී ගැස්සිලා විසිරිලා ගියා .!

මොනවා කරන්නද … නොහිතන විදිහට .. සෙන්ටි මීටර ගණනකින් ගැස්සිලා යන .. ආයෙත් එකතුවෙන . මේ හැම සිදුවීමකම එකතුව තමයි ජීවිතේ. . . . !

මිනිසාටයි හැම දේ වෙන්නේ
නොසිතු දෙයක්මයි සිදුවෙන්නේ
//

ඉස්සර කාලේ ටීවී එකේ ඇහිච්ච පරණ සින්දු කෑල්ලක් .. මගේ මතකයට ආවා ..ඒකත් කියන ගමන් ඉතුරු වෙලා තිබුණු බීඩියක් පත්තු කරගෙන මම කෙහෙල් ගහක් යටින් ඉඳගත්තා .. දැන් ඉතින් මම බීඩි කාරයෙක් වෙලා ඉවරයිනේ . ඇදලාම බලමු බීඩි උගුරක් .. එක උගුරයි ඇද්දේ මහ ජරා කොස් කොළ රහක් එන්න පටන් ගත්තා .."ෂිහ් බීඩි කියන්නේ මහ පට්ට ජරාවක් !! ..”

බීඩි සේරම කාණුවකට දාලා. මම ටැප් එක ළඟට ගිහිං කට හෝද ගත්තා .. 


Image - http://media.agriculturesource.com/product/imgage/Agriculture/2010080800/40702164e1f2f9cdbce8b156bec2f25c.jpg

18.7.11

නවකයෙකුට වද දුන්නෙමු .


    පහුගිය දවසක මගේ ෆෝන් එකට ආපු කෙටි පණිවිඩයකින් කියවුණේ . කසුන් කියලා කෙනෙක් මට ෆේස් බුක් ආරාධනාවක් කරලා තියන බව . මමත් කර කර හිටපු වැඩේ නවත්තලා දාලා හනි හනිකට මගේ ෆේස් බුක් පිටුවට ගිහිල්ලා , මේ මම දන්න කියන කසුන්ද කියලා බැලුවා .

ඔවු ඒ මහත මූණ ඒ අහිංසක හිනාව . මේ ඌම තමයි .

මගේ මතකය අවුරුදු කීපයක් ආපස්සට යැවුණා .. මට කසුන්ට වෙච්ච සිදුවීමක් මතකෙට ආවා . ඒ සිදුවීම ලියන්න කලින් . කසුන් ගෙන් ඒකට අවසර ගන්නත් මම අමතක කලේ නෑ .! .


ඒ මම එස්කෝලේ දහය වසරේ ඉගන ගන්න කාලේ . . . . . . . .. . . . .


දහය වසර ! ඔය වයස කොල්ලෙකුගේ ජීවිතේ කුණාටු සමය කීවොත් වැරදි නෑ . ඉගන ගන්න නෙවේ. අතල් ගන්න කියලා හිතාගෙන ඉස්කෝලේ ගියපු , ඉගනගන්න තිබුණු වටිනා කාලේ නාස්ති කරලා දාපු. කාල සීමාවක් . මොනවා කරන්නද ? ඔය කියන කාල වකවානුවේදී මම උපයාගත්තේ අද්දැකීම් ගොන්නක් සහ ජීවිතකාලෙටම අමතක නොවෙන රස්තියාදුකාර මතකයන් ටිකක් විතරමයි .දැනුමක් කියලා දෙයක් ලබා ගත්තේ නැති තරම් . . . .

අපේ ඉස්කෝලේ ගැන කීවොත් ඒක මිශ්‍ර පාසලක් . ලවු සීන් , වලි සීන් , හොර වැඩ තක්ක්ඩි වැඩ කුපාඩි වැඩ . මේ හැම දෙයක්ම අඩු නැතිව අපේ පාසලේ තිබුණා . ඉගන ගන්න එකා ඉගන ගත්තා . අයිලේ ගිය එකා කාලකණ්ණි වුණා . ඒක අපේ පාසලේ සාමාන්‍ය තත්වය .. ඔය කියන කාලේ ලවු සීන් , වලි සීන් , හොර තක්ක්ඩි වැඩ වලට අමතරව . තවත් දෙයක් අපේ පාසලට අලුතින් බෝවෙලා තිබුණා . ඒ තමයි රැග් එක හෙවත් නවක වධය ..

"නවක වධය" ඒ ගැන නොදන්න කෙනෙක් මේ ලෝකේ නෑ ..මුල් කාලේ අපේ පාසල් වල ඒක නොතිබුණාට පස්සේ කාලෙක ඒක බොහෝම සැරට ක්‍රියාත්මක වෙන්න පටන්ගත්තා .ඒත් එකම එක සිදුවීමක් නිසා . මුලු ඉස්කෝලේම කොල්ලෝ කෙනෙක්ව රැග් කරන්න කලින් ආයෙමත් වතාවක් හිතන්න පෙළඹුණා . ඉතින් , මේ ලියැවෙන්නේ ඒ සිදුවීම .

මට මතක විදිහට ඒ 2004අවුරුද්ද . මාසේ නම් පෙඹරවාරි මාසේ වෙන්න ඇති .


මම වාඩිවෙලා හිටියේ පන්තියේ පිටුපසම පේළියේ . මගේ ගණයටම වැටෙන අනිත් කොලු රැලත් මාත් එක්කම කෙල්ලන්ට විහිළු කරමින් පිටුපස පේළියේ කාලේ කමින් හිටියා .ඉගන්න ගන්න දක්‍ෂ වැදගත් කොලු රැළ ඉදිරිපස පේළියේ හැමවෙලේම පාඩම් කරනවා . දවසක් ඔය විදිහට ඉන්න අතරේ කොරිඩෝ එක දිගේ අඩි සද්දයක් ඇහුණා . . . . පන්තිය පුරාම හිටපු කොල්ලෝ කෙල්ලෝ සේරම දුවලා ගිහින් . තම තමගේ පුටුවේ වාඩිවෙලා , හොඳ ළමයි වගේ පොත් පෙරළගත්තා . පිටුපස පේළියේ හිටපු අපිත් ඉක්මනට පොතක් පෙරළගත්තා . අපි හැමදාමත් පෙරලගන්නේ එකම පොත . ඒ තමයි සෞඛ්‍ය පොත . ප්‍රජනනය පාඩම තියන නිසා අපි ඒ පොතට හරි ආසයි . පොත අතට ගත්ත ගමන් ප්‍රජනනය පාඩම නිකම්ම පෙරළෙන්නේ එකයි. . . . .

එක පාරටම පන්තියට තුන් දෙනෙක් ඇතුළු වුණා . එක්කෙනෙක් .පන්ති භාර සර් . ඊළඟට අපේ වයසේ සුදු තරබාරු කොල්ලෙක් සහ එයාගේ තාත්තා.! ‍‍මේ අලුතින් ළමයි භාර ගන්න කාලේ නෙවෙයි.. ඒත් අවාරෙට ගස් වලත් ඉඳලා හිටලා ඵල හටගන්න එකේ . අලුතින් ළමයෙක් පන්තියට ආපු එකත් පුදුමයක් නෙවේ ..

පන්තිය ඉදිරියට ආපු පන්ති භාර සර් කටහඬ අවදි කලා .

"ළමයි ඇහුකන් දෙන්න . මෙයා අපේ ඉස්කෝලෙට අලුතින් ආපු ළමයෙක් . එයා මීට කලින් ඉඳලා තියෙන්නේ . කෑගල්ලේ තියන අර සුප්‍රසිද්ධ පාසලට .එයාගේ තාත්තට මෙහාට මාරුවක් ලැබුණු නිසා තමයි එයා මේ ඉස්කෝලෙට ආවේ .”

"
එච්චර ලොකු ඉස්කෝලෙක ඉඳන් මෙහේ ආවේ මොකටද ? මූ අම්මා අප්පා එක්කම හැදිච්ච අහිංසක කොල්ලෙක් වෙන්න ඇති" .. මට එහෙම හිතුණා .

"
හරි මෙයාට ඩෙස්ක් එකකුයි පුටුවකුයි අපි හොයලා දෙනකම් මෙයා එක්ක තමන්ගේ ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි බෙදාගන්න කැමති කවුද ? පුටු දෙකක් ලං කරලා මෙයාටත් ඉඩක් දෙන්න .”

 
පන්ති භාර සර් කීවේ පන්තියේ පේළි අතරේ හිඩැසක් හොයන ගමන් . ඒත් එදා මුලු පන්තියේම හිස් වෙච්ච පුටුවක් තිබුණේ නෑ ..ඒ මදිවට එක කොල්ලෙක්වත් අත ඉස්සුවෙත් නෑ . ඉස්සහරා පේළියේ හිටියේ ඉගනීම ජීවිතය කරගත්ත කොල්ලෝ වගයක්. පිටුපස පේළියේ හිටියේ උපතින්ම හද්ද චාටර් කොල්ලෝ සෙට් එකක් . . . . අලුත් කොල්ලාගේ මූණ දිගේ දාඩිය බින්දුවක් බේරෙන්න වුණා . කමීසේ අතකින්ම පොර ඒ දාඩිය බින්දුව පිහලා දාගත්තා . ඊට පස්සේ බිම බලාගත්තා .

මම හිටි පිටි පස්ස පේළියේ මගේ ළඟින්ම වාඩිවෙලා හිටියේ "කිතුලා" . ඌ තමයි ඒ දවස් වල මගේ බොක්ක . ඌ එක පාරටම මෙහෙම කිවුවා !

"
සර් මෙතන ඉඩ තියනවා .” !

 
ඒ කතාවට වැඩිපුරම මල පැන්නේ මට .. "උඹ එහෙනම් ඌට පුටුව දීලා උඹ බිම ඉඳගෙන හිටපන් . මගේ පුටුවේ නම් යන්තම් වත් ගෑවෙන්න එන්න එපා .! මම හෙමීට කිවුවා"

"
සඳරු උඹට තේරෙන්නේ නැද්ද ? අපිට මුගෙන් මාස ගාණක් කෑව හැකි . මූ මෝරෙක් බං !කිතුලා මගේ කනට කෙඳිරුවා ..

"
හ්ම්.හ්ම් එහෙමනම් එන්න ඇරපං .”.මගේ හිතෙත් පොඩි කාරුණික හැඟීමක් ඉපදුනා ..

"
හරි පුතා ගිහිල්ලා වාඩිවෙන්න" . මොහොතකින් සර් පන්තියෙන් එළියට ගියා .

පන්තියේ කොල්ලෝ අලුත් ආපු එකාට කින්ඩි පාස් කරනවා . කෙල්ලෝ අතින් කටවල් වහගෙන හෙමීට හිනා වෙනවා . අලුත් එකා ළමයි 40 දෙනෙක් මැද තනි වෙලා . . . . !

"
වරෙං මචං වාඩියං" .. මගේ පේළියේම හිටපු කාටුන් අලුත් කොල්ලට ආරාධනා කළා . අළුත් එකා හෙමීට අපේ ළඟට ආවා . මුලු පන්තියම දන්නවා . අපි මේ සැරසෙන්නේ මොනවා හරි අලුත් ගේමකට තමයි කියලා ..

"
මොකද්ද බං උඹගේ නම ආ ! පොඩ්ඩකට නැගිටපං කෝ !” . ඒ මගේ හඬ

"
කසුන්" . කොල්ලා යන්තම් හිනහවක් එක්ක කිවුවා ඒ වගේමයි ඌ හෙමින් නැගිට්ටා .

"
උඹ ළඟ අඩි කෝදුවක් තියේද බං ?මම ආයෙත් ඇහුවා

"
ඔවු තියනවා"

"
ගනිංකෝ පොඩ්ඩක් ..”


කසුන් අලුත්ම කවකටු පෙට්ටියකින් ප්ලාස්ටික් අඩි රූලක් ගත්තා .

මම ආයේ කටහඬ අවදි කළා . "දැන් ඔය අඩිරූල මේ පුටු දෙක අතරට තියලා උඹ වාඩි ගනිං මචං . නැත්තං කොහොමද පුටු දෙකක් ලං කරලා උඹව තියාගන්නේ උඹගේ පස්ස තියන්න එක පුටුවක් මදි වගේ බං .!”
 
කොල්ලෝ කෙල්ලෝ "හූ" කියලා හිනහ වුණා . කෙල්ලෝ නම් බලාගෙනමයි ඉන්නේ හිනහා වෙන්නේ කොයි වෙලාවෙද කියලා .උන්ටත් ඒක මාර පල්ලම .. කසුන්ට එපා වෙන්න ඇති . ඒත් ඌ ඒක අමතක කරලා බලෙන්ම හිනහවක් මුහුණේ මවා ගත්තා . තනි එකා වෙන මොනවා කරන්නද ? අපිත් ඔන්න ඔහේ කියලා ඌට වාඩිවෙන්න තැනක් දුන්නා . කසුන් කීප විටක්ම අපි එක්ක බජනෙට එන්න උත්සාහ කළත් අපි ඌව තඹ සතේකට මායිං කලේ නෑ . "එකපාරම අලුත් එකාව ගණං ගන්න හොඳ නෑ ! එතකොට ඌ කරේ යන්න එනවා.” ඒක මම දැනගෙන හිටි කාරණයක් .

එදා දවසේ අපිට කිසිම ආතල් එකක් ගන්න බැරි වුණා . මොකද හැම පීරියඩ් එකක්ම ඉගැන්වීම් කටයුතු සඳහා වෙන් වෙලා තිබුන නිසා . ඒත් ඊට පහුවදා නම් අවසාන පීරියඩ් එක ඕෆ් වෙන බව අපි දැනගෙන හිටියා . "හෙට මූට වැඩේ දෙමු" .අපි කතා වුණා .

පහුවදාට එළි වුණා . අපිත් උදේම ඉස්කෝලෙට එකතු වුණා .. ටිකෙන් ටික වෙලාව ගෙවිලා ගිහිං අපි බලාගෙන හිටපු වෙලාව ආවා .

අපේ ගැන්සියේ නලින් කසුන් ළඟට කිට්ටු වුණා . "අඩෝ කසුන් .

"
.. ඇ යි මචං ..?

"
උඹ අලුතින් ආව එකා . උඹට බෑ මට මචං කියන්න ! . උඹ දැන් අපි දෙන වැඩ ටික කරන්න ඕන. නෑ බෑ, අනේ, අයියෝ බෑ !. අපි කිවුවද උඹ කරා .. හරිය ?


කසුන් බයෙන් ඔළුව වැනුවා . මට එදා පොඩ්ඩක්වත් ඌ ගැන පවු හිතුණේ නෑ !

"
හරි මුලින්ම උඹ කිතුලා කියන වැඩේ කරපන් ඊට පස්සේ අනික් එවුනුත් උඹට වැඩ දෙයි උඹ නෑ බෑ නොකියා ඒවා සේරම කරන්න ඕන ..හරි නේ ?

"
හරි" .

කසුන් බය නැති බව පෙන්වන්න උත්සාහ කළා ඒත් කසුන්ගේ මූණේ තිබුණු සුදු මැලි බව නිසා මම දැනගත්තා . මූ ඉන්නේ අම්බානෙට බයවෙලා විත්තිය .


කිතුලා කෙල්ලෙකුගේ වතුර බෝතලේ අරගෙන වතුර ටිකක් බිමට නැමුවා . ඊටපස්සේ වල් හිනාවක් දාලා . මෙහෙම කීවා . "කසුන් ඔන්න මචං මේ තියෙන්නේ ෆැසිපික් සාගරේ . උඹ මේ සාගරේට පැනලා පීනන්න ඕන . උඹට පීනන්න පුළුවන් නේද ? බැරිනම් කියපන් මම උගන්වන්නම් .”

කෙල්ලෝ වගේකුත් "කමෝන් කසුන් !කියලා ඇහෙන නෑහෙන ගානට කියනවා .
කසුන් ඒ වැඩේ කලා බිම බුදියගෙන පීනුවා . කසුන් විනාඩි පහක විතර ජල ක්‍රීඩාවකින් පස්සේ අවදි වෙනකොට . බිම වතුර නිසා ඇතිවෙච්ච මඩ පැල්ලම කසුන්ගේ කමිසේ සාක්කුව හරියේ ඇඳිලා තිබුණා .තව දෙයක් මම දැක්කා. ඒ තමයි කසුන්ගේ ලොකු ඇස් රතු වෙලා කඳුළු පිරිලා තිබුණා

ඊළඟට ආවේ මගේ වාරේ . . . . . මම ගිහිං පන්තිය අතුගාන කොස්ස ගෙනාවා. ඒක කසුන්ගේ අතට දීලා මම මෙහෙම කිවුවා.. "මේ තියෙන්නේ ඉස්නයිපර් එකක් උඹ මේක අරගෙන අර ඉන්න කෙල්ලට වෙඩි තියපන් ඒ ඉන්නේ කොටි කතක් කියලා හිතා ගනිං !”

කසුන් වෙවුලමින් කොස්ස අතට අරගෙන ඒක මම පෙන්වපු කෙල්ල දිහාවට දික් කලා . ඒ කෙල්ලත් නියම කටක් තිබ්බ කෙල්ලක් . "හැබැයි තමුසේ මට ඕන නැති විහිළුවක් කළොත් මම දැන්මම ගිහිං විනය භාර ටීචර්ට කියනවා .”ඒකිත් කසුන්ට එක පාරටම කිවුවා !


කසුන් කොස්ස අරගෙන වෙවුලන අතරේ අපේ ගැන්සියේ තවත් කෙනෙක් ඈවිදින් ."යකෝ ඉස්නයිපර් එකෙන් ඔහොම වෙඩි තියන්න බෑ . ගන් එක බිම තියාගෙන බිම බුදියගෙනයි වෙඩි තියන්න ඕන .තියාපිය හරි විදිහට !! .කසුන්ට තර්ජනය කරා . මමත් ඉතින් හිත පුරා හිනා වුණා ! ඔය අතරේ . පීරියඩ් එක අවසන් වුණා .

"හරි උඹ අද මේකෙන් බේරුණා ඒත් හෙට අන්තිම පීරියඩ් හතරම ඕෆ් . ! උඹ හෙට මේක ඉවර කරන්න ඕන . හරි නේ !” . මට මතක විදිහට මම එදා එහෙම කියලා කසුන්ගේ තඩි බඩට තට්ටුවක් දැම්මා . . මට හිතාගන්න බැරි වුණා අලුත ආපු අසරණ කොල්ලෙකුගේ හිත කොයිවගේද කියලා .

එදා ගෙදර යද්දී අපි කසුන් ගානේ බිස්කට් පැකට් දෙකක්ම කෑවා . කසුන් අපිට කන්න අරගෙන දුන්නේ පුදුම සතුටකින් . පර්ස් එකේ ඇතුළක හැංගිලා තිබුණු සල්ලි අරගෙන කසුන් අපි කාපු බීපු ඒවට සල්ලි ගෙවන හැටි මමත් අනිත් පස් දෙනත් හොඳටම දැක්කා. ඒ අතරෙම කසුන් ගෙන් කඩා ගත්ත තව ලොකු සල්ලි කොල්ලෙකින් දුම් වැටි කීපයක් ගත්තු අපි බස් හෝල්ට් එක පිටිපස්සට ගියා . "කසුන් ඉඳා මචං" අපේ එකෙක් දල්වපු සිගරට් එක කසුන්ට දික් කලා .

"
මම ඉස්මෝක් වලට නෑ බං"

"
අපි එක්ක ඉන්නවා නම් ඕවත් පුරුදු වෙන්න ඕන . අනික තමයි ඉංග්‍රීසි වචන අපි අතරේ බෑ හරිද !”

උපතින්ම ඉංග්‍රීසි විරෝධියෙක් වෙච්ච්ච මම කසුන්ට බැනවැදුණා . ..ඔය අතරේ ගෙදර යන්න බස් එකක් එනවා . මම දුවලා ගිහිං පුඩ් බෝඩ් එකේ එල්ලුණා . "කසුන් හෙට ලෑස්ති වෙලා ඉඳපන් .! තවම වැඩේ ඉවර නෑ" . ඈතින් යන කසුන්ට අපේ කොල්ලෙක් කෑගහලා කියන හඬ බස් එකේ ලදරං හඬ අතරින් මට ඇහුණා ..

ලෝකේ ගෝලාකාරයි මිනිස්සු විවිධාකාරයි .! මිනිස් හිත කියවන්න කියවලා තේරුම් ගන්න තව කෙනෙකුට පුළුවනි නම් මේ ලෝකේ ගැටුම් ඇතිවෙන එක අඩුවේවි , ලෝකේ සුන්දර වේවි . එකාට එකෙක් ඉඳීවි . ඒත් ඒක කරන්න බෑ . අපිට කසුන්ව තේරුම් ගන්න බැරි වුණා . කසුන්ටත් එහෙමයි . අපේ දඬුවම් දරාගන්න බැරිවුණා .

පහුවදා කසුන් ඉස්කෝලේ ආවේ නෑ .දවල් වෙද්දී අපි දැනගත්තා කසුන් ජීවිතේ නැති කරගන්න හිතාගෙන. තාත්තාගේ පෙෂර් එකට ගෙනාපු බෙහෙත් පෙති බීලා රෝහල් ගත කරලා බව .මගේ බඩ පපුව දාලා ගියා . අපිව පොලීසි ගෙනියාවි කියලා පුදුම විදිහට බයත් වුණා . මගේ පේළියේ හිටපු කාටුන් තුන්වෙනි පීරියඩ් එකේදී හොරෙන්ම තාප්පෙන් පැනලා ගෙදර ගියා . අපි හතර දෙනෙක් ඉතිරි වුණා . . .

.කසුන් රෝහලේ සති දෙකක් විතර හිටියා . ඒත් අපි කවුරුවත් කසුන්ව බලන්න රෝහලට ගියේ නෑ . රෝහල තිබුණේ ඉස්කෝලේ ඉඳලා කිලෝ මීටරයක පමණ දුරකින් වුණත් . අපි හිතේ බයටම ඒ අහලකටවත් ගියේ නෑ . ඉස්කෝලේ ගුරුවරු නම් කසුන්ව බලන්න රෝහලට ගිහිල්ලා තිබුණා . ඒ අය කීවේ කසුන් කිසිම දෙයක් කීවේ නැති බව . සමහර විට ගෙදර මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් නිසා කසුන් මැරෙන්න උත්සාහ කරන්න ඇති කියලයි හැමෝම කතා වුණේ . ඇත්ත සිදුවීම දැනං හිටියේ අපි කීපදෙනා විතරමයි .. කසුන් අපිව පාවා දුන්නෙත් නෑ

කාලෙකට පස්සේ කසුන් ආයෙත් ඉස්කෝලේ ආවා . ඌ අපි එක්ක කතා කළේ නෑ . අපිට වැඩිය මූණ දුන්නෙත් නෑ . ඉගන ගන්න වැඩ බොහොම දක්‍ෂ විදිහට කල නිසා . ඉදිරිපස පේළියේ කොල්ලෝ කීප දෙනෙක් ඉක්මනට කසුන් එක්ක මිතුරු වුණා . ඔය විදිහට කාලයක් ගත වුණා . අපිත් කසුන්ට යන්තම් වත් කිට්ටු වුණේ නෑ .

කසුන් තවම ඉස්කෝලේ බැජ් එක සාක්කුවට තියලා මහගෙන හිටියේ නෑ . තවම අලුත් එකා නිසා ගුරුවරුත් කසුන්ට මොකුත් කීවෙත් නෑ . ඒත් දවසක් ඉස්කෝලේ අරියාට පස්සේ ගේට්ටුව ගාවදී 12 වසරේ ශිෂ්‍ය නායකයෙක් කසුන්ව නතර කළා .!

කෝ තමුසෙගේ බැජ් එක...?

 
තවම ගත්තේ නෑ මම අලුතින් ආවේ .!

"
ආ අලුතින්ද ආවේ .. එහෙමනම් පොඩ්ඩක් ඉන්නවා ඔහොම “. කසුන්ගේ මූණ ආයේ සුදුමැලි වුණා .
එදා අපි ඉස්සරහට ගිහින් කසුන් වෙනුවෙන් කතා කළා . මමත් එක්ක මගේ කණ්ඩායමේ පස් දෙනාම හිටියා . ඒත් ඔතනදී ඇතිවෙච්ච බහින්බස් වීමක් දුරදිග ගිහින් අපි අර ශිෂ්‍ය නායකයාට ගැහුවා .!! වැඩි කතා ඕනනෑ . අපි තුන් දෙනෙකුට පන්ති තහනම්.. . . කසුන්ටත් පන්ති තහනම් ..

ඒ තහනම් සතිය ඉවර වෙද්දී කසුන් අපිත් එක්ක බුදුම බුදු ෆිට් එකක් ගොඩනගාගෙන තිබුණා . අපි ගම පුරාම රෝන්දේ ගැහුවා , නීති විරෝධී බීම බිවුවා , හොරෙන් පොල් , තැඹිලි කැඩුවා ., මාළු බාන්න ගියා . රටේ නැති දේවල් කලා . කසුන් නම් ඒ වැඩ වලින් පට්ටම ආතල් එකක් ගත්තා ඒත් ඌ සිගරට් අරක්කු නම් කටේවත් තිවුවේ නෑ . අපි ඒවට ඌට බල කළෙත් නෑ . මුලු ගැන්විලා හිටපු කසුන් අපිත් එක්ක එකතුවෙලා රජ කකුලක් වුණා .

කසුන් වැඩියම ෆිට් වුණේ මාත් එක්ක . කාලයක් ගත වුණා . සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය දවසේ අපිට කසුන්ගේ උදවු නොඅඩුව ලැබුණා . මට විද්‍යාව අරහං , ගණිතය තිත්තයි , සමාජ අධ්‍යනය අජූතයි .විභාගය අතරේ කසුන් තමන් ගැනවත් හිතන්නේ නැතුව හොරෙන්ම මට උදවු කලා .උගේ පිහිට නිසා තමයි අද මම යන්තමටවත් ඔළුව උස්සං ඉන්නේ. මට ඒ උදවු කවදාකවත් අමතක වෙන්නේ නෑ . මගේම අවාසනාවට ඉංග්‍රීසි පේපර් එක දවසේ කසුන් වෙනත් ශාලාවකට වැටුණා. ඉතින් හිතාගන්න පුළුවන් නේද වෙච්ච වැඩේ . මම ඉංග්‍රීසි ෆේල්. ! ( නමුත් මම දෙවන ට්‍රයි එකේදී ඉංග්‍රීසි ඉහළින්ම සමත් වුණෙමි )

දොළහ වසරේදී යකඩ බජාර් එකේ සිදුවීම නිසා මාව ඉස්කෝලෙන් අස්කළා . එදා මම වෙනුවෙන් යන්තම් වත් දුක් වෙච්ච අය අතරේ කසුන් ඉදිරියෙන්ම හිටියා . "සඳරු අනේ ප්‍රින්සිපල් සර්ට ආයෙත් කතා කරලා බලමු බං !කිය කිය ඇස් වල කඳුළු පුරවා ගෙන කසුන් මාත් එක්ක දිගටම හිටියා .ඔන්න ඔය හේතු නිසා කසුන් කියන චරිතය මගේ ජීවිතේටම මට අමතක නොවෙන චරිතයක් බවට පත් වුණා .

උසස් පෙළ අවසන් කරලා කසුන් ආයෙමත් කෑගල්ලට ගියා . මට ඉඳලා හිටලා කෝල් කරන්නත් කසුන් අමතක කළේ නෑ . කසුන් කැම්පස් තේරුණා කියලා ඌ දවසක් මට කීවුවා . ඊට පස්සේ . මට මූණු පොතේ පිහිටෙන් ආයෙමත් ඌව දකින්න ලැබුණා . ඊට පස්සේ තුන් ගමනක් කසුන් මාත් එක්ක චැට් එකට සෙට් වුණා . ඔය අතරේදී තමයි මම මගේ බ්ලොග් එක ගැන කියලා කසුන්ගේ කතාව මේ විදිහට මගේ බ්ලොග් එකේ ලියන්න අවසර ඉල්ලුවේ . කතාව ලියලා මුලින්ම ඊ තැපෑලෙන් කසුන්ට යැවුවට පස්සේ කතාවේ මට අමතක වෙච්ච තව තැන් කීපයක්ම හදන්නත් කසුන් අමතක කළේ නෑ .

ඉතින් මට හමුවෙච්ච යහපත් මිනිස්සු අතරින් මේ කසුන් කියන බොරු නමින් හඳුන්වාපු මගේ හැබෑ මිත්‍රයා .මට කවදාවත් අමතක නොවේවි ..


/ලි : මේ කතාව ගූගල් ටෝක් හරහා කසුන්ට යවද්දී මම කසුන්ගෙන් තව දෙයක් ඇහුවා . "මචං දැන් උඹ මොකද රැග් ගැන කියන්නේ ? උඹ දැන් කැම්පස් නේ උඹ ඔහේදී රැග් කෑවේ නැද්ද ?දන්නවාද කසුන් මට දුන් උත්තරේ ?

"මචං රැග් එකේ ලොකු වරදක් නෑ . රැග් එක ඉවර වුණාම කොල්ලෝ අතර මාර ෆිට් එකක් ගොඩනැගෙනවා . මම නම් දැන් ඒකේ වරදක් දකින්නේ නෑ ..

//ලි : : මම ඉතින් ඕව ගැන දන්නෑ මම කැම්පස් නෙවෙයිනේ !