දෙකඩ වීමෙන් පසු .

    


          ජීවිතේ හරිම පුදුමාකාරයිලු . ඒක හරියට ගලාගෙන යන ගඟක් වගේමයිලු . කවියෝ නවකථා කාරයෝ දාර්ශනිකයෝ ජීවිතය ගැන නානාප්‍රකාර දේවල් ලියනවා. ඒත් ! ඒ ලියන කියන දේවල් වලින් අපේ ජීවිත යන්තමින්වත් වෙනස් වෙන්නේ නෑ . ඇත්තටම කීවොත් අපේ ජීවිතය කියන පොත ලියන්නේ මහා බ්‍රහ්මයා . පෑන තියෙන්නේ මිනිහගේ අතේ . පොර ලියන්නේ තමන්ට ඕන දේ මිසක් අපිට ඕන දේ නෙවෙයි . ඒකයි ඇත්ත.

කාලෙකට කලින් මම නිල් ඇස් තිබුන කෙල්ලෙකුට බොක්කෙන්ම ලවු කරා . කන්න ගියත් බොන්න ගියත් නිදාගන්න ගියත් .අරකට ගියත් මම ඒ කෙල්ල ගැනම විතරක් තුන්තිස් පැයේම හිතුවා . බැරිම තැන බ්ලොග් එකේ ලිවුවා . ඒත් බැරි වුණාම අඩිය දැම්මා . (හීනිවට )

ඒකි දුප්පත් කමේ අඩියටම වැටිච්ච කෙල්ලක් . ලාඩං වගේ ගෙවිච්චි කාන්තා සෙරෙප්පු දෙකයි , පාට පිච්චිලා නන ගැලැවුණු කුඩෙයි , නිල ඇඳුම වගේ හැමදාකමත් එකම ඇඳුමයි ඇන්ඳට මම ඒකිට ආදරේ කලා. කැත නැතුවම . බොළඳ ආදර කථාවක හැඩහුරුකම් මගේ ආදරෙත් තිබුණා ! කෙල්ල දුප්පත් , කොල්ලා ...හ්ම්..හ්ම් . ඌත් හැබැයි ටිකක් විතර දුප්පත් .. !

නිල් ඇස් වල අයිතිකාර ඒකි කොයිතරම් දුප්පත් වුණත් . ඒකිගේ මූණට වැටෙන අවුල් කෙහෙරැල්ලට මම පුදුම වීදිහට ආසා කලා , ඒකිගේ හීනි කටහඬට . ඒ ගැස්සිල්ලට ඒ පැද්දිල්ලට.. හප්පා ඒ පැද්දිල්ල තමා පැද්දිල්ල . . . . . කොහොම හරි. ඔය ඔකෝටම වඩා ඒ නිල් ඇස් දෙකට මම ආදරේ කලා . පැල් බැඳගෙන ආදරේ කලා . !

පරණ බයික්කේ විකුණලා දැමිමේ . ඒකිට පේන්න අලුත් බයික් එකක් ගන්න හිතාගෙනමයි . බයික්කේ නැති මම ඒකි යන බස් එක එනකම් බස් හෝල්ට් ගානේ වින්ද දුක ! ඒ දුක දන්නේ මගේ කෙට්ටු කකුල් දෙකයි .ජෙන්ටා සපත්තු දෙකයි විතරයි .තැපලා තැපලා බස් එක නැතිව ලොරියක ට්‍රැක්ටරේක නැගලා ගෙදර යද්දී වෙලාව රෑ නවයයි දහයයි !.. කට්ට කෑවා මම උපරිමෙන් ..ඒත් ඒකයි ආදරේ !

ඒත් අවසානේදී මට ඇතිවුණා . හොඳටම ඇතිවුණා .

පස්සෙන් බඩගාලම එපා වෙච්චි තැන මම ඒකිගෙන් මෙහෙම ඇහුවා .

" කෙල්ලේ උඹ මට කැමතිද ? උඹ මට කැමති වුණොත් මම උඹට මගේ ජීවිතයටත් වඩා ආදරේ කරනවා.. සත්තයි බං .! උඹගේ ඔය ලස්සන නිල් ඇස් දෙක දකින තුරාවට මට දුකක් දැනෙන එකක් නෑ බං .. මට ආදරේ දීපන් කෙල්ලේ ! මේ කාලකන්නී ජීවිතය හදාගන්න එක අවස්ථාවක් දියං කෙල්ලේ ! “

කෙල්ල මගේ දිහා මොහොතක් බලාන හිටියා . මමත් ඒකිගේ නිල්පාට ඇස් දෙක දිහාම බලං හිටියා . වශී වෙලා බලං හිටියා . ඒකිගේ නිල්පාට ජිල් බෝල ඇස් දෙක දිහා මම බලාන හිටියේ නිකම් ගංජා ගහපු කොල්ලෙක් සන්සුන්ව හඳ දිහා බලාන ඉන්නවා වාගේ . මගේ බැල්මේ වැරැද්දක්ද නැත්තම් මගේ චරිතේ වැරැද්දක්ද , අනේ මන්දා . ඒකි බිම බලාගෙන යන්න ගියා . .. ඊට වඩා මොන දඬුවමක්ද මට ?

ඇයි ඒකි මට බෑ කීවේ නැත්තේ ? . පල ***** යන්න කීවේ නැත්තේ ?. ගෙදර එවුන්ට කියලා මට සද්දේ දැම්මේ නැත්තේ .? ඒකි මට ආදරෙයිද , නැද්ද ? .ඕක හිතේ තියාගෙන මම සෑහෙන කාලයක් විඳවාවි .සමහර විට මැරෙනකම් , මොනා කරන්නද ? ඕක තමා මගේ දෛවය ..

පොඩි කාලේ ඉඳලාම මගේ ජීවිතේට කිසිම අරමුණක් තිබුණේ නෑ . මම ඔළුව හැරුණු අතේ ගියා .මට තිබ්බ ප්‍රශ්න තමයි උදේට කන්නේ මොනවයි ? දවල්ට , රෑට කන්නේ මොනවයි ? .එච්චරයි මට තිබුණු ප්‍රශ්න . ඒත් නිල් ඇස් තිබිච්ච කෙල්ල මගේ ජීවිතේට ආව දවසේ ඉඳලා මට මොකද්දෝ මන්දා අරමුණක් තිබුණා . අරමුණක් වෙනුවෙන්ම සටන් කරලා . ඒ අරමුණ ඉටු කරගන්න බැරිව ගිහින් ඇති වුණාම ජීවත් වෙන්න අරමුණක් නැතිවෙනවලු ..ජීවිතේ ගැන ආසාවකුත් නැතිවෙනවලු . ඒත් මටනම් එහෙම නෑ මම මැරෙන්න පට්ටම බයයි

නිල්පාට ඇස් දෙක පස්සේ ගිහින් වෙහෙස වෙච්ච දාට මම කළේ දකින දකින කෙල්ලට ලයින් දාපු එක . ඔය අතරේ .මම දැක්කා දුඹුරු පාට ඇස් දෙකක් .. .. . . . . . . . .. ! පුරුද්දට වගේ මම ඒ ඇස් දෙකටත් ලං වුණා .. නොහිතපු විදිහට ඒ දුඹුරු ඇස්වල අයිතිකාරි . මට අයිතිවුණා .

ඒ ඇස්වල අයිතිකාරිය තමයි "අනූ"

පෙරේදා ඒ කීවේ 14 වෙනිදා රෑ 11:15 ට විතර අනූ ගේ ආදරේ මට අයිති වුණා . මම හිතාගත්තා නිල් ඇස් ගැන මතකය . මගේ හිතේ ඉපදිච්ච ඒ අවංකම අවංක ආදරය මගේ හිත ඇතුලෙම වළලලා දාලනවා , මගේ හිත සම්පූර්ණයෙන්ම අනූට විතරක් වෙන් කරනවා කියලා මම මටම පොරොන්දු වුණා .!

ඉතින් අද උදේ හතේ ඉඳන් . අට හමාර වෙනකම් අනූ එක්ක කතාබහ කලා .අපි දෙන්නා රු 15ක බොම්බයි මොටයි කෑවා . මම අනූ ගේ හීතල අතින් ඇල්ලුවා , ආදර කතා කිවුවා . ආයෙත් වැඩට ගියා ..

ජීවිතේ හැටි . . . අද පුදුම දවසක් ! . වෙලාව පහයි දහයට විතර . ෆෝන් එකට ආවේ කෝල් එකක් .

"මචං සඳරුවා ! අන්න නිල් පාට කෙල්ල වලංපුර බස් එකට නැග්ගා ! . අද සෙගත් අඩුයි . පලයං ඉක්මනට "

අනූට වෙච්ච පොරොන්දු කිවුව . ආදර කතා . ඒ සේරම මට අමතක වුණේ ඇසිල්ලකින් ! . විනාඩි පහකින් මම වලංපුර බස් එකේ . නිල් ඇස් කාරි පිටි පස්සෙම සීට් එකේ .. ජනේලෙන් ඉවත බලාගෙන ගල් කැට වැලි කැට ගනිනවා . .

එක පාරක් බලපං මං දිහා ! එකම එක පාරක් ! 

කොහෙද ! ඒකි යන්තම්වත් ඔළුව ඉස්සුවේ නෑ . . . . . .මම බහින තැන ළඟයි ..! පිටිපස්ස දොරෙන් මම බිමට බහින අතරේ නිකමට හැරිලා බැලුවා . ඒ නිල් ඇස් දෙක මගේ දිහා බලාගෙන . මමත් බිමට බහින්නේ නැතුවම බලාගෙන හිටියා . ගල් වෙලා බලාන හිටියා . බස් එක යන්න හදන නිසාම බිමට බැස්සා .. නැත්තම් මම තවමත් බලාගෙන ඉන්නවා .

අනූ මට ගොඩාක් ආදරෙයි . මමත් ඒකිට මයෙ ගෙදර උන්ට තරම්ම ආදරෙයි . ඒත් නිල් ඇස් තමයි මගේ අරමුණ, මගේ හැබෑ ආදරේ . මම කොයිතරම් මගේ හිත තද කරගත්තත් වැඩක් නෑ . ඒ නිල් ඇස් වල එක බැල්මක් ඇති මාව පුච්චලා දාන්න . දැන් ආයේ හැරීමක් නෑ . මම තෝරගත්තු පාරේ යන්නම වෙනවා . සමහරවිට ජීවිත කාලෙම අනූ එක්ක ජීවත් වෙන්න වේවි ! .අපොයි නිල් ඇස් මාව නොමරා මරාවි !

වෙනදා ලිපියක් ලියද්දී පිටු හතරක් එකදිගට ලීවත් . අනූ මගේ ෆෝන් එකට නොකඩවා එවන කෙටි පණිවිඩ වලට උත්තර බඳින්නත් ඕන නිසා . මේ පිටු එක හමාරට පැය හතරක් විතර දැනටමත් ගිහිල්ලා ඉවරයි .

"ඔයා බදාදා අපේ ගෙදර එන්න . මම අම්මට ඔයා ගැන සේරම විස්තර කියලයි තියෙන්නේ , තාත්තට පස්සේ කියනවා.. ඔයා එනවා නේද ?” අනූ අහද්දී .. මමත් හ්ම් කීවා ..

මම ආයෙමත් නිල් ඇස් පස්සෙන් එළවන්නේ නෑ..! ආයේ පස්සෙන් යන්නෙත් නෑ ..! මම උපරිම උත්සාහ කරනවා . ඒ නිල් ඇස් වලින් ඈත් වෙලා ඉන්න .. ඒත් .. මට මාව තවමත් විශ්වාස නෑ .. මම අද දැනගත්තා . මගේ හිත මම හිතුව තරම් සවිමත් නෑ කියලා . මම අද දැනගත්තා මම හිතුව තරම් පොරකුත් නෙවේ කියලා . .. ! . මගේ ජීවිතේ යන අතකට යාපුදෙන් . ගමේ ඉන්න බැරි වුණොත් ඔන්න ඔහේ වෙන කොහාට හරි මාරුවක් දානවා . . මට මේ මොනවත් වෙනස් කරන්න බෑ මම උපදිනකොට මහා බ්‍රහ්මයා ලියාපු දෛවයට එරෙහි වෙන්න මට බෑ .. කාටවත් බෑ වෙන්න තියනදේ වේවි .

මමත් උඹලා වගේම මනුස්සයෙක්..! උදේ හවා මම ලියන වයිට්බෝඩ් මාකර් එකෙන් මගේ දෛවය අලුතින් ලියන්න මට පුළුවන් වුණා නම්, මගේ ජීවිතය කියන ෆිල්ම් එකේ ඩිරෙක්ටර් වෙන්න මට පුළුවන් වුනානම් .. අද මම මීට වඩා සතුටෙන් ..

ප/ලි = ස්තූතියි කතන්දර කාරයා.. දුන්නු උපදෙස් වලට ! .. අභීත ලොකුඅයියා ! අඬබෙර ගැහුවට උඹටත් ස්තූතියි.. අපිට සුබ පැතුව උඹලා හැමෝටමත් ස්තූතියි ("උඹලා" කීවේ මගේ කමට මිසක් ලොකු කමට නෙවේ ) ..

Picture =   http://www.andrenaphoto.com/DWF2007/son_01.jpg