අලියාගේ ගූ කඳ සහ විදානේ මාමාගේ සෙනෙහෙ කඳ

   අපි පොඩි එවුන් සන්දියේ අපේ ගමේ විදානේ මාමලාගේ ගෙදර අලියෙක් හිටියා . අලි ඇතත්තු ඇති කරන්න තරම් විදානේ මාමා ගජ පෝසතෙක් නෙවේ . ඉතින් ඒ ලොකු අලියත් විදානේ මාමගෙ නෙවෙයි . විදානේ මාමා කවලා පොවලා දරුවෙක් වගේ හදාගත්තත් ඒ හෙණ ලොකු අලියා අයිති වුණේ අපේ ගමේ තිලෝක මුදලාලිට.

ගමේ ලොකු පෝසතෙක් වෙච්චි තිලෝක මුදලාලි කොන්තරාත් වැඩ කළා එයැයිට ලී මෝලකුත් තිබුණා. ඉතින් ඒවායේ කොට අදින්න, මුට්ට උස්සන්න තමයි මේ කියන සද්දන්ත අලියාව නිතරම පුරුදු පුහුණු කළේ .

නාටාමි ගොයියලා හැටක් කරගහන මුට්ට මේ අලියා එකපාර උස්සන හැටි බලාන ඉන්න ආසයි .කන්න බොන්නත් හොඳ හැටි දෙන නිසා මේ තබ්බදෝරු අලියා අපි කැලේදී දැක්ක අනිත් අලින්ට වඩා ලොකුවටයි අපිට පෙනුණේ .

ඒ අලි සද්දන්තයාට නමකුත් තිබුණා ඒ නම තමයි "සේන"

තිලෝක මුදලාලි ගාව වැඩ කරපු අලියා වෙච්ච සේනව බලා කියාගත්තේ මේ මුලින් කියාපු විදානේ මාමා තමයි . ඇළට උඩහින් තියන පරණ වලවුවක් වගේ ගෙදර ජීවත් වෙච්ච විදානේ මාමා හෙනම හෙණ පත සයිස් යදම් කීපයකින් මේ ලොකු අලියාව ගේ ඉස්සරහා තියන සියඹලා ගහේ ගැට ගහලා තියන හැටි අපි නිතරම දැකලා තිබුණා . සියඹලා ගහ හෙණ සද්දන්ත එකක් වෙච්ච නිසාත් ඒ යකඩ දම්වැල් බොහෝම සවි සක්තියෙන් හෙබි ඒවා බව බැලූ බැල්මට ඕනම කෙනෙකුට පෙනෙන නිසාත් කවුරුවත් ඒ ගෙදර හිටපු අලියා ගැන අමුතුවෙන් හොයා බලන්න ගියේ නෑ . ඉතින් ඒ සද්දන්ත අලියා විදානේ මාමලාගේ ගෙදර සාමාජිකයෙක්ම වුණා .

මද කිපෙන කාලෙට අලි කියන්නේ මිහිපිට ඉන්න නරුමම සත්තු කොට්ඨාසය වුණත් මේ විදානේ මාමා ගේ ගෙදර උන්නු සේන අලියා නම් හරීම අහිංසකයි .පාරේ එක්කං යද්දී වුණත් සේන අඩිය උගේ කකුල් හතර බිම තිවුවේ බොහෝම සන්සුන්වයි . කුරා කුහුඹුවෙකුටවත් කිසිම දවසක හානියක් කරපු හෝ හානියක් කරන්න උත්සාහයක්වත් නොකරාපු සතෙක් විදිහට තමයි ගමේ කොයි කවුරුත් මේ අලි සේනව හැඳින්නුවේ .

මයෙ මේ අද්දෙකෙන් මම ඒ සේන අලියට කෝලිකුට්ටු ගෙඩි කවලා තියනවා . උගෙ බඩ යටින් වරක් දෙවරක් රිංගලත් තියනවා .

මට අද වගේ මතකයි අපි ළඟට කිට්ටු වෙනකොට සේන සුවච කීකරු බලු කුක්කෙක් වගේ හැසිරුණු සේන කන් දෙක වනලා හොඬවැල දික් කරලා කෑම බීම ඉල්ලන හැටි . මගෙ ජීවිතේට මම ඒතරම් අහිංසක අලි පෙවුවෙක් වෙන කොහේදිවත් දැකලා නෑ .

අලි බලා ගන්න අලි ගොව්වෝ බොහෝමයක් දෙනා හෙණ්ඩුව කියන අලි බය ගන්නන ආවුදේ ළඟ තියාගෙන ඒකෙන් නිතර දෙවේලෙම අලින්ට ඇන්නත් විදානේ මාමා නම් සේන අලියාට නිය පිටින්වත් පාරක් ගහලා නෑ වචනෙකින්වත් සේන අලියගේ හිත රිද්දලත් නෑ . ඒ වගේමයි අහල පහළ හිටපු නැහැදිච්ච කොල්ලන්ටත් සේන අලියට කරදර කරන්න දුන්නෙත් නෑ .

ගොඩක් කොල්ලෝ කළේ සේන අලියා ඉස්සරහට ගිහින් ඌට උසුළු විසුළු කරපු එක තමයි . ඒ වෙලාවට විදානේ මාමාට මරුවා නගිනවා .

"මොකෝ බොලවු තොපි හූ කියන්නේ අලියා හෙළුවෙං නිසාද යකෝව් ? තොපිත් හෙළුවෙං තමා ඉපදුණේ !!”

ඔන්න ඔය වගේ අඬහැරයන් නම් ඒ දවස් වල අඩු නැතිව මගේ කන් දෙකට ඇහිලා තියනවා .

"ගිරාම සේවක මහත්තයෝ මේ අලියා බෝම බුද්ධිමත් . මම කියන දේවල් හොඳට තේරෙනවා , මූ ඉතින් මට මගේ දරුවෙක් වගේ තමයි “.

විදානේ මාමා නිතරම මගේ තාත්තත් එක්ක ඔය වගේ කතා කියන හැටි ඒ කාලේ පොඩි එකා වෙච්ච මම දොර ගාවට වෙලා අහගන උන්නු හැටිත් මට ලාවට වගේ මතකයි . මගේ තාතත් ඉතින් ඒ දවස් වල ඔය විදානේ මාමාගේ හිත රිදෙන අලි විහිළු එහෙම අනන්ත කරලා තියනවා ඒ වුණත් විදානේ මාමා මගේ තාත්තා එක්ක කවදාවත් අමනාප වුණේ නෑ . තාත්තා නම් කීවේ විදානේ මාමට පිං පඩිය හදවගන්න ඕනෙ නිසා තාත්තව යාප්පුවෙන් තියාගන්න තමයි එහෙම මුවින් නොබැණ ඉන්නේ කියලා.

විදානේ මාමට එක දුවෙක් හිටියා ඒ වුණත් ඒ කෙල්ල පොඩි කාලෙම අපේ උඩහ ගමක උන්නු සරත් මාමා එක්ක පැනලා ගියදා පටන්ම විදානේ මාමත් විදානේ නැන්දත් සේන අලියත් ඒ මහ ගෙදර තනි වුණා !. අලියා බලාගන්නවාට විදානේ මාමාට අලි හිමිකරු වෙච්ච තිලෝක මුදලාලිගෙන් හොඳ වැටුපකුත් හම්බ වුණා . ඉතින් මේ තුන් දෙනාම බොහෝම සතුටින් සාමයෙන් කාලයක් ඔය විදිහට ජීවත් වුණා .

වෙසක් පොසොන් මාස වලදී තමයි මගේ පළාතට උපරිමයෙන්ම අවු කාස්ටකේ දැනෙන්නේ . පොළව හතරට පැලිලා වගා බිම් පාළුවට ගිය බව කියමින් නියං ආධාර ඉල්ලගෙන අඬාවැටෙන මිනිස්සුන්ගේ කං කරච්චලෙන් ඉස්සර අපේ කෝටස් එක පිරිලයි තිබුණේ . ඔන්න ඔය කියන කාලේ තමයි පැණි වරකා ගහක් වගේ බොහෝම සතුටින් පීදිලා තිබුණු විදානේ මාමලාගේ ගෙදෙට්ට මහා අවාසනාවන්ත කාලයක් ලැබුවේ . ඉතින් මම මේ කියන්න සූදානම් වෙන්නේ අන්න ඒ සිදුවීම .

පායන කාලෙට මිනිස්සු යන්තම් ඇඟ තෙමාගෙන හිටියට අලියෙකුට එහෙම ඉන්න බෑ . අලියාට දවසකට වතාවක් අනිවා නාන්න ඕනෙ . ඉතින් විදානේ මාමත් සේන අලියාව අපේ ගෙවල් පැත්තේ තිබුණු ඔයට නිතරම දක්කාගෙන යන හැටි ඒ දවස් වල අපි ආසාවෙන් බලාන ඉන්නවා

පොල් ලෙල්ලකින් පිට අතුල්ලලා නාවනකම් සේන බොහෝම ආසාවෙන් ඔයේ වතුර පාර උඩ බුදියාගෙන ඉන්න හැටි බලන්න ලස්සනයි . හොඬ වැලට වතුර එකක්ම අරගන්න සේන අලියා හිටි ගමන් විදානේ මාමට ලොකු වතුර පාරකුත් විදිනවා . ඒ සැර වතුර පාරට විදානේ මාමා විසි වෙලා ගියත් ඒ මනුස්සයා කවදාවත් සේන අලියත් එක්ක තරහ ගත්තේ නෑ . අහල පහළ මිනිස්සු නම් කීවේ "විදානේ අලියාව නාවනවා , අලියා විදානේව නාවනවා" කියලයි.

"හා හා ඔය මදෑ නැටුවා කලබල නොකර හිටිං පිට අතුල්ලනකං" ඔන්න ඔය විදිහේ කරුණා බරිත වදන් කියමින් විදානේ මාමා අලියා නාවන අතරේ දවසක්දා අලියා මහ එපා කරපු වැඩක් කරලා තිබුණා ..!

අලියන්ට සහ ළමයින්ට එක විදිහකට ඉන්න බෑ කොයිවෙලෙත් දාංඟලේ .! ඉතින් අපේ සේන අලියත් නාන අතරේ මහ අලුකුත්තේරු වැඩක් කරලා තිබුණා . ඒ තමයි ඔය ඉවුරේ තිබුණු කිරි මැටි ගුලි එක එක විදානේ මාමට හොරෙං අරං කටේ දාලා, හපා දාලා, ගිලලා දාලා තිබුණා

ඔයේ ගිලිලා නනා උන්නු විදානේ මාමා මේ කිරි මැටි කෙළිය දැනගෙන තියෙන්නේ පැයක් විතර ගියාට පස්සේ . ඒත් එතකොට පමා වැඩියි අලියා කිලෝ පහක විතර කිරි මැටි ගිලලා ඉවරයි !. අනේ ඉතින් මොනවා කරන්නද ? විදානේ මාමා අලියාව ඉක්මනට ගෙදර ගෙනල්ලා ගහේ බැඳලා අපේ ගෙදරට දුවගෙන ඇවිල්ලා මගෙ තාත්තට මේ කිරි මැටි කතාව කීවා .

"මම ඉතින් අලින්ට වෙදකං කරන්න දන්න එකෙක්ද බං ? ගිහිං දොස්තර මහත්තයාටවත් කියලා බලහංකෝ" තාත්තා එහෙම කියලා සේප් වුණා .

අපේ ගමට පශුවෛද්‍ය මහත්තයෙක් ඔය කියන කාලේ වෙනකොට හිටියේ නැතුව ඇති . සමහර විට හිටියාද දන්නෙත් නෑ මට හරියට මතක නෑ .අනේ ඉතින් දොස්තර මහත්තයා ගාවට පණ කඩාගෙන දුවපු විදානේ මාමව දොස්තර මහත්තයා එලවගෙන තිබුණා .

"අලින්ට බේත් කරන්න පලයං අලි වෙදෙක් ගාවට" . ඔන්න ඔහොම කියලා තමාව එළවගත්ත බවයි විදානේ මාමා අඬ අඬා කීවේ .

ඉතින් ඔය විදිහට දවසක් දෙකක් ගත වුණා . කිරි මැටි ගිල්ල අලියා කිසිම වෙනක් නැතිව සාමාන්‍ය විදිහටම හිටියා . ඉතින් විදානේ මාමත් අලියා මැටි ගිල්ල සිද්ධිය හිතෙන් අමතක කරලා දාලා නිදහසේ හිටියා . ඒත් ඒ හිතේ නිදහස රැඳිලා තිබුණේ තවත් දවස් එකහමාරක් විතරමයි .

පහුවදා දවසේ උදේ ඉඳන් සේන අලියා කුංචනාද කරන්න ගත්තා ගමම හෙලවෙන තරම් සද්දෙන් . සේන අලියා ඒ නඟපු විලාපේ අහල පහළ තිබුණු ගම් දෙක තුනක පවා ඇහෙන්න ඇති . ඉතින් මමත් ඉක්මනට ඇඳ පැළඳගෙන තාත්තා එක්ක ගියා මේ අලියාගේ විලාපෙ මොකද්ද කියලා බලන්න .

මම විදානේ මාමලෑ දිහා යනකොට ඒ ගෙදර මිදුලේ සේන අලියා බිම වැතිරිලා හිටියා . වෙද මහත්තයයි විදානේ මාමයි ඒ ළඟම බිම ඇන තියාගෙන අලියාගේ ලෙඩේ බලමින් උන්නා..! අලියාගේ අයිතිකරු වෙච්ච තිලෝක මුදලාලි නම් ඒ වෙනකොට අලියාව බලන්න යන්තම්වත් ඇවිදින් හිටියේ නැතෙයි කියලා සෝලි තියමින් තමා විදානේ මාමා නම් ඒ වෙනකොට උන්නේ .

"මොකෝ මේ වෙලා තියෙන්නේ ?“

තාත්තා එහම අහද්දී විදානේ මාමා දුන්නේ අමුතු උත්තරයක් .

"බලන්න ගිරාම සේවක මහත්තයෝ මේකා කිරි මැටි කාලා බඩ වේලවාගෙන දැන් බෙටි දාන්න බැරුව කෑගහනවා !”

අපිත් ඉතින් දුක් වුණා . දුක් වෙනවා ඇරෙන්න අපි වෙන මොනවා කරන්නද ?. ඔය අතරේ අලියාව පරීක්‍ෂා කරලා බලාපු අපේ ගමේ වෙද මහත්තයා මෙන්න මේ වගේ කතාවක් කීවා .

"අපි මේකට බඩඑළිය යන්න බඩ විරේකයක් දීලා බලමු !”

කරන්නම දෙයක් නැතිව හිටි විදානේ මාමා එක පයින්ම ඒ යෝජනාවට කැමති වුණා . ඒත් එතන ලොකු කොස්සක් ! මිනිහෙකුට විරේකයක් දීලා මීට පෙර පළපුරුද්දක් තිබුණාට අලියෙකුට විරේකයක් දීලා පුරුද්දක් අපේ වෙද මහත්තයාට තිබුණේ නෑ . ඉතින් අලියාගේ බඩේ දිග පළල මැනගෙන කෝම හරි අන්තිමේදී තීරණය වුණා කළගෙඩි දෙකක වත් විරේක බේත් අලියාට පොවන්න ඕනෙයි කියලා .

මිදුලේ තිබුණු ලොකු කල්දේරම් කීපයක සියඹලා කරල්, සෙනේ කොළ ආදී ඔසු එක් කරලා බේත් කලවං කරන හැටි ඊළඟ මොහොතේ එහේ ගියපු මට දැකගන්න හැකි වුණා .හෙමිහිට බේත හදලා අවසන් වුණා. ඒත් අලියෙකුට බේතක් පොවන එක ලේසි පාසු කටයුත්තක්ද ?. ඉතින් ගමේ උන්නු හැඩිදැඩි ඉලන්දාරි කොලුවෝ ගොඩ දෙනෙකුගේ සහාය අරගෙන එක කල්දේරමක් යාන්තම් බිම දපලා උන්නු සේන අලියාට පොවාගත්තත් දෙවනි කල්දේරම නම් පොවාගන්න ලේසි වුණේ නෑ .

"ඌට තිබහා වෙනකම් ඉදිල්ලා ඌ තිබහ හැදුණාම එක හුස්මට ඕක ඉවර කරාවි" වෙද මහත්තයා එහෙම කීවේ බොහෝම විස්වාසෙන් .

කොහොමින් කොහොම හරි අනික් පහුවදා දවල් අපි ආයේ අලියාගේ සුව දුක් බලන්න යද්දී අලියා යාන්තම් නැගිටලා හිටියා ඒ වුණත් මම ඒ සේන අලියාගේ වෙනදා නොදැකපු මහ අමුතුම වෙනසක් දැක්කා.. සේන අලියාගේ බඩ නිකං බවුසරයක් තරම් ලොකුයි . ඌ වේදනාවෙන් දඟලනවා . කලගෙඩි කීපයක විරේක බෙහෙත් සහ දවස් කීපයක කෑම අතරේ එකතු වෙච්ච කිරි මැටි නිසා තමයි මට සේන අලියාගේ බඩ ඒ තරම් ලොකුවට පෙනෙන්න ඇත්තේ .

ඔන්න ඔය අතරේ අලියා කොන්ද නමලා තටමලා මළපහ කරන්න උත්සාහයක් ගත්තා . සමහර නැහැදිච්චි කොල්ලන් එතකොට ඇහෙන නෑහෙන ගානට "කමෝන් පුතා" කියලා චියර් කරන්නත් පටන්ගත්තා . ඒත් වැඩක් වුණේ නෑ .

පැය භාගයක් තිස්සේ එක දිගටම තැටමුවත් සේන අලියට යන්තම්වත් බෙට්ටක් දෙකක් බිම හෙලාගන්න බැරි වුණා . අනේ ඉතින් විදානේ මාමා කඳුළු පෙර පෙරා බලාන ඉන්නවා "සේන දැන් බෙට්ටක් දායි දැන් බෙට්ටක් දායි" කියලා . වෙද මහත්තයා පැත්තකට වෙලා උදම් අනනවා "එක පාරක් බඩේ තියන ජරාව ටික එළියට ගියා නම් අලියා ගොඩ" කියලා ඔන්න ඔය අතරේ මහ අමුතුම සිද්ධියක් වුණා .

අලියා උගේ සකල සරීරෙම හයිය හත්තිය දාලා තටම තටම ඉන්න අතරේ ලොකු ලොරියක් ඇවිදින් ඔය හරියේ නතර කළා . සුදු සරමයි සුදු කමීසෙයි ඇඳගෙන ඒ ලොරියෙන් එළියට ආවේ අලියාගේ හිමි කරු වෙච්ච තිලෝක මුදලාලි . අලියා වටේ රවුමට වට වෙලා බලාන හිටි සෙනග එක පාරම අයින් වෙලා තිලෝක මුදලාලිට අලියා ගාවට කිට්ටු වෙන්න ඉඩ දුන්නේ තිලෝක මුදලාලිට මිනිස්සු දැක්වූ අසීමිත බය නිසාමයි . සල්ලි කාරයොන්ට මිනිස්සු බයයි !

ඔළුවේ අත ගහගෙන අඬන විදානේ මාමා ගාවට කිට්ටු වෙච්ච තිලෝක මුදලාලි මහ අමුතු කතාවක් කීවා දැන් වසර ගාණක් ගිහින් තියන එකේ මට එදා වෙච්ච දෙබස කොහෙත්ම මතක නෑ .. ඒ වුණත් ඒ සිද්ධ වෙච්ච කතාව මට මතකයි .

"විදානේ අලියා දැන් ගොඩ ගන්න අමාරුයි වගේ නේද ?”

"අනේ මයෙ පුතා !!”

"විදානේ ඔහෙට ගොඩක් දුකයි කියලා මම දන්නවා . මම මේ ආවේ මේ මේ අලියාගේ නැට්ටෙන් කෙඳි ටිකක් ඇන්න යන්ඩය කියලා"

බිම ඇන තියාන උන්නු විදානේ මාමට මරුවා නැගලා එක් වරම දිග හැරුණු දුන්නක් වාගේ නැගී හිටියා

තිලෝක මුදලාලි ආයෙත් කතාව පටන්ගත්තා

"මැරිච්චි අලියක්ගෙන් කෙඳි අරං වැඩක් නෑ විදානේ මට හරියට අපලේ මේ දවස් වල අලි කෙඳි මුද්දක් දාගත්තොත් හරි යනවාය කීවේ .”

තිලෝක මුදලාලිට ඒ වචනේ කියලා කට ගන්න උණේ නෑ "තොට ඕන්නං යකෝ උගේ අහවල් එක හරි කපා ගනිං .. ඒත් ඌ මැරුණායිං පස්සේ !! පණ අදින සතාට එකෙක් කිට්ටු වුණොත් මරාගෙන මැරෙනවා යකුනේ මම . “ විදානේ මාමා අහස පොළව හෙලවෙන තරමට ගුගුරන්න ගත්තා

එහෙම කියලා විදානේ මාමා දිවුවේ ගේ ඇතුළට . අපි නම් හිතුවේ විදානේ මාමා මන්න පිහියක් හෝ කැත්තක් වගේ ආවුදයක් අරං එන්න ගේ ඇතුළට දුවන්න ඇති කියලයි . මාව පැත්තකින් තියාපු මගේ තාත්තා සරම කැහැපට ගහගත්තේ "පුතා ඔතනින් හෙලවෙන්න එපා !” කියලා මට අවවාද කරන අතරේ. ගමේ ග්‍රාම සේවක නිසා තාත්තා ඉතින් වලි බේරන්න එපෑය මමත් පසකට වුණා .

අපි හැමෝවම පුදුමයට පත් කරමින් විදානේ මාමා ගේ ඇතුළෙ ඉඳන් අරගෙන ආවේ පොඩි පුටුවක් . !
පුටුවකින් මක් කොරන්නද ? අපිත් ඇස් දල්වාගෙන බලං උන්නේ මේ මොකද්ද පුටුවෙන් කරන්න යන විගඩම කියලා.

පුටුව ගෙනාපු විදානේ මාමා අලියාගේ පස්ස පැත්ත දිහාට කිට්ටු වෙලා පස්ස පැත්තට මුහුණලා පුටුව තියලා ඒ පුටුවට නැගගත්තා. ඊට පස්සේ අලියාගේ ගුද මාර්ගයට අත දාලා මොනවාදෝ හොයන්න ගත්තා ? සමහර ගෑනු උදවියට සහ ගෑනු වගේ පිරිමි උදවියට ඒ දර්ශනය දැකලා කලන්තේ හැදෙන්නත් ඕක්කාරයට එන්නත් පටන්ගත්තා . ඒත් විදානේ මාමා නොසැලී නිහඬව තම කාර්‍ය දිගටම කරමින් උන්නා .

මොහොතක් ගිය තැන විදානේ මාමා අලියාගේ ගුද මාර්ගේ ඇතුළේ හොයාපු දේ හමු වුණා . ගුදමාර්ගෙන් අත එළියට ගත්ත විදානේ මාමා බිමට දැම්මේ අලි බෙට්ටක හැඩය ගත් දුගඳ හමන මැටි ගුලියක් . ඊළඟට ආයෙමත් ඒ මාර්ගයටම අත දැමූ විදානේ මාමා අත පුරෝලා අරගත් තවත් බෙට්ටක් බිම හෙළුවා .

අහසින් වතුර බින්දුවක් වැටෙන්නාක් මෙන් හූල්ලමින් බලාන උන්නු පිරිසක් වගේ අලි බෙට්ටක් බිමට වැටෙන තුරාවට කටවල් ඇරගෙන බලං උන්නු අපේ ගමේ ගැමියෝ ටිකත් විදානේ මාමා අතින් අලි බෙටි එළියට දමන වාරයක් පාසා ප්‍රීතියෙන් ඔල්වරසන් දුන්නා . හරියටම කීවොත් සනත් ජයසූරිය බෝලයක් බෝලයක් පාසා හයේ පාරවල් ගහනකොට ප්‍රේක්‍ෂකාගාරේ ඉන්න ප්‍රේක්‍ෂකයෝ ඔල්වරසන් දෙන්නාක් වගේ .

"හුරේ !! විදානේ හුරේ .. තව එකක් විදානේ හුරේ .සේන තටමපිය .. තව තටමපිය හුරේ ..!!!” 

මිනිස්සු හුරේ දානවා විදානේ මාමා අලියෙක්ගේ ගුදමාර්ගය අස්සෙන් ගූ අදිනවා . අලියා තටමනවා . ඉතින් හැමෝම සතුටින් වැඩේ අවසන් වෙනතුරු බලාන උන්නා . ඒත් එකපාරම නොහිතාපු දෙයක් වුණා .,

නිසොල්මනේ උන්නු සේන එක වරම සැරෙන් තටමන්න ගත්තා ඒ එක්කම "ගොජොස් !!" ගාලා සද්දෙකුත් එක්ක මහා දියාරු, උකු දුර්ගන්ධ අලි වසුරු තොගයක් සේන අලියාගේ ගුද මාර්ගය ඇතුළෙන් එළියට නිකුත් වුණා . තත්පර තිහක් විතර එක දිගටම විද්ද ඒ ගූ කඳ මීටර් කීපයක් එහාටත් විද්ද හැටි මමයි මගෙ තාත්තයි ඈතට වෙලා බලාන හිටියා . අලියාගේ ගුද මාර්ගේ තුළට අත දම දම උන්නු විදානේ මාමාඒ විද්ද ගූ කඳට යට වුණා .නැගිලා උන්නු පුටුව පෙරළිලා විදානේ මාමා කරවටක් ගූ ගොඩේ වැටිලා පිහිනමින් හිටියා .

"සකල රෝග නිවාරණයි සේනට තිස්තුන් කෝටියක් දෙවිදේවතාවුන් වහන්සේලාගේ පිහිටයි ආරක්‍ෂාවයි !!” වෙද මහත්තයා එහෙම කියලා යාන්තමට හිනහ වුණා .

වටේ පිටේ උන්නු කීප දෙනෙක් ගූ ගොඩේ දඟලමින් හිටි විදානේ මාමාව නැගිට්ටුවා . ඇස් කන් නාස් සහ කට මේ හැම තැනක්ම අලි වසුරු වලින් වැහිලා තිබුණත් විදානේ මාමා අලියා ගාවට දුවලා ගිහින් "දැන් උඹට කෝමද මයෙ සේනයෝ" කියලා අහද්දී මගෙ ඇස් දෙකට නම් කඳුළු ඉනුවා .තිලෝක මුදලාලි නම් අමනාප වෙලා ආපහු හැරිලා යන්න ගියා . ‍‍

මගෙ ගමේ මිනිස්සු අලින්ට ජාති ජාතිත් වෛර කළා . ඒත් අපේ ගමේම අපිත් එක්කම හැදුණු සේන අලියාට ගමම ආදරේ කළා . විදානේ මාමා නම් තමන්ගේ පණටත් වඩා සේන අලියාට ආදරේ කළා . ඒ ආදරේ කොයිතරම් ප්‍රබලද කියනවානම් . අලියෙකුගේ කැත කුණු අතින් අදින්න තරමටම ඒ ආදරේ අන්ධ වෙලා තිබුණා ..

මිනිස්සුන්ගේ හැටි ඔහොමයි .තිලෝක මුදලාලි වගේ සමහරු සතෙක් මරාගන්න ආසාවෙන් ඉන්නවා , සමහරු තිරිසන් සතෙක් දවසක් හෝ ජීවත් කරගන්න සටන් වදිනවා . ඉතින් මෙන්න මේ සිදුවීම් අතරේ සතා මොකාද මිනිහා මොකාද කියලා හිතාගන්නත් අමාරුයි ... !

මේක මම මුහුණ දුන්නු ඇත්තම ඇත්ත අද්දැකීමක්. අපේ ගම් පළාතට ඇවිදින් බැලුවොතින් විදානේ මාමා අලියාව බැඳලා තිබුණු ඒ සියඹලා ගහ නම් දැකගන්න හැකි වේවි .. මේ ගැන මිනිස්සු කියන කතා අහගන්නත් පුළුවන් වේවි . ඒ වුණත් එදා හිටි සේන අලියාව වත් විදානේ මාමා වත් කාටවත් දැකගන්න ලැබෙන එකක් නම් නෑ . 

ප/ලි  ... පලමුවැනි පින්තූරය සොයාගැනීමට උපකාර කල හර්ශන මිත්‍රයාට ස්තූතියි !!  
             දෙවන පින්තූරය  -  බුද්ධංගල පන්සලේදී දක්නට ලැබෙන දැන්වීමකි  !