සැඟව ගිය මවු සෙනෙහසක් සොයා ගිය ඇත්තම කතාවක්

 

මේ පින්තූරේ ඉන්නේ අපේ කිතුලා

සුරනි අක්කලාගේ ගෙට පිටිපස්සේ තියන ලොකු සියඹලා ගහ ගාවට ආවම හවස ඉර බැහැගෙන යන හැටි බෝම ලස්සනට බලාන හිටිය හැකි . ඒ ළඟම තියන කුණු ඇලේ කොළපාට වතුර මත්තේ පීනන දියකාවෝ, වල් තාරාවෝ, ගං කබරයෝ ආදී සාටර් සත්තුත් බලන්න හැකි නිසා කෙනෙකුට තනියක් නැතිව එතන පැය ගාණක් වුණත් කල් මැරුව හැකි . ඕනම අබල දුබල ජංගම දුරකථනයකට වුණත් මේ ලොකු සියඹලා ගහ යටට හොඳට සිග්නල් වැටෙන නිසාම ඒකාලේ ඉඳලා මෙතන ගමේ කොල්ලෝ සෙට් මෝල් වෙන ගජ පොට් එකක් . තැන තැන විසිවුණු හිස් බීර කෑන් , දුම්වැටි වල අලබට (ෆිල්ටරේ), නිවී ගිය ගිනිකූරු, භාවිතා කල ෆෝන් කාඩ් මේ බවට සාක්කි ..

එදා හවස් වරුවේ නම් එතන ඉඳගෙන උන්නේ මම විතරමයි . ගමේ කවුරුහරි ගෑනියෙක් මාව දැක්කා නම් මම තවත් කෙල්ලක් එක්ක තනිපංගලමේ එතන උන්නාය කියලා අනිවා කටකතාවක් හදාවි . ගෑනුන්ට කුද ගහගන්න කියලා මම එතනම බිම දිගේ කුණු ඇල පැත්තට ඇදිලා ගිහින් තිබුණු සියඹලා ගහේ ලොකු මුලක ඉඳගත්තා . වෙලාව හතරයි හතළිහට විතර . මොහොතකින් කුඹුරු යායට එහා පහළ පාර දිගේ බයිසිකලයක් පාගමින් එන පුද්ගලයෙක් මම දැක්කා . ඒ තමයි මම බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු මගේ මිතුරා .

"කිතුලා "

නියර දිගේ කෙළින්ම ආවා නම් ඌට මෙතනට එන්න ගතවෙන්නේ විනාඩි දෙකක් විතර පොඩි කාලයක් . ඒත් බයිසිකලෙන් එන නිසා පහළ ගං සබා පාර දිගේම ඇවිදින් ලොකු වටයකුත් දාලා තමයි මම ඉන්න තැනට ඌට එන්න වෙන්නේ . ඉතින් කිතුලාට මෙතනට එන්න තව විනාඩි දහයක්වත් යනවා සිකුරුයි !.

මම උන් තැනින් නැගිට්ටේ ඌ එන පෙර මග බලාන ඉන්න තරම් මම ලොකු නොයිවසිල්ලකින් උන්න නිසාමයි . එදා දවල් ඌ කෝල් කරලා මට කීවේ බෝම වැදගත් කාරණයක් මට කියන්න තියනවා කියලයි . ඉතින් මමත් මගෙ හිත කුලප්පු කරගෙන කිතුලා එන පෙර මග බලං උන්නේ ඒ වැදගත් කාරණේ මොකද්ද කියලා දැනගන්න තිබුණු කුතුහලේ නිසාමයි .

කිතුලා තමා මට උන්න හොඳම මිත්‍රයා .

මගේ අත මිට සරු සැප කාලවලදී වගේම මම නැත්තටම නැතිවෙන්නම කෙළවගෙන හොම්බ බිම ඇනගෙන උන්න කාල වලදී පවා ඌ මගේ ළඟ හෙවනැල්ලක් වගේ හිටියා. මම වලියක පැටළුණොත් හරි වැරැද්ද මොක වුණත් ඌ මම වෙනුවෙන් ඒකට බැස්සා . වචනයේ පරිසමාප්ත අරුතෙන්ම ඌ නම් නියම මිත්‍රයෙක් .

තරමක් පොඩි සිරුරක් තිබුණට කිතුලා බොහොම ශක්ති සම්පන්නයි . පොල්ගස් බඩගාලා , වගේම දෑතේ වැඩ හොඳින් කරලා උගේ ඇඟපත යකඩෙන් වාත්තු කළා වාගේ සවිමත් . හිතත් එහෙම්ම තමා , ඒ ඔක්කෝමත් හරි ගූ මුට්ටියට පොල්ලෙන් ගැහුවා වාගේ ටිකක් විතර වාචාල කටකුත් ඌට පිහිටලා තිබුණා . තැන නොතැන නොබලා සුද්ද සිංහලේ වදන් නිතර භාවිතා කල උගෙත් එක්ක මම වුණත් කතා කළේ බෝම පරිස්සමෙන් . ඉතින් මගේ මිතුරා මාව හමුවෙලා කියන්න යන්නේ මොනවද කියලා මම මෙතනට ආපු මොහොතේ පටන් නිමක් නැතිව කල්පනා කරමින් උන්නා .

"සමහර විට ඌ අලුත් කෙල්ලෙකුට ට්‍රයි කරනවා ඇති - නෑ නෑ කලින් එක නැවතුණේ මේ ලඟඳිනේ”

"සල්ලි කීයක්වත් උවමනා වෙලාවත්ද ? වෙන්න බෑ ඌ මේ දවස් ටිකේ වැඩ වගයක් කලා නෙව"

"උඩහ ගමේ බුවාලත් එක්ක කොක්කක් වත් දාගෙනද ? කියන්න බෑ ඌ කට හොඳ නැති එකා නේ"

හිතේ නැඟෙන මේ වගේ නිමක් නැති ප්‍රශ්න වලට මමම උත්තර බඳින අතරේ වංගුවෙන් මතුවුණේ කිතුලාගේ පුට්සයිකල් එක .ලොකු වටයක් බයිසිකලේ පාග පාග ආවත් ඌට යන්තම්වත් දාඩිය පොල්ලක් දාලා තිබුණේ නෑ . තරමක් වේගෙන් ආපු බයිසිකලේ මගෙ ගාව නතර වුණේ "කීස්" ගාලා සද්දයකුත් එක්ක.

"උඹ ඇවිදින් ගොඩක් වෙලාද ?”

"නෑ දැං ආවේ "

"එහෙනම් මෙහෙං පොඩ්ඩක් වාඩිගනිංකෝ මට උඹට පොඩි කතාවක් කියන්ඩ තියනවා .”

කිතුලා කෙළින් කතා කරන එකෙක් උගෙ ළඟ වහෙංඔරෝ නෑ . ඉතින් මූ වටේ පිටේ නොයා කතාව කෙළින්ම කියාදාන වග මම හොඳටම දැනං උන්නා . ඉතින් මමත් එතන ඉඳගත්තේ ඕන කෙංගෙඩියක් වෙච්චාවේ කියලා හිතන ගමන්මයි

"මම අම්මව හොයාගත්තා බං !”

කිතුලා එහෙම කියනකොට මට දැනුණේ කියන්න බැරි තරමේ සතුටක් . ඒ එක්කම මගේ මතකය අවුරුදු ගාණක් ආපස්සට ගියා .

මම මොන්ටිසෝරි යන පොඩි කාලේ පවා කිතුලා මේ ගමේ ජීවත් වුණාට උගේ උපන් ගම මෙහේ නෙවෙයි . ඌ ගාල්ලේ . පොඩි කාලේදී කිතුලාව සහ උගේ මල්ලිව එක්කරගෙන කිතුලගේ තාත්තා මෙහේට ඇවිදිල්ලා තිබුණා .එදා ඉඳන් ඌ ජීවත් වුණේ මේ ගිනිගහන අවුකූටකේ සැර දැනෙන නැගෙනහිර හිස් අහස යට .

සීයාගේ වඩු මඩුවට වෙලා ඒකේ වැඩ පල වලට අත් උදවු දෙමින් ඉස්කෝලෙත් ආපු කිතුලා ඉන් පස්සේ මගේ හොඳම මිත්‍රයෙක් බවට පත් වුණා . ඉස්කෝලෙන් අස් වුණාට පස්සේ කිතුලාගේ මූලික බලාපොරොත්තුව වුණේ තමන්ගේ අම්මව හොයාගන්න එක . ඒත් ඒක කොහෙත්ම ලේසි වැඩක් නම් වුණේ නෑ . ඇස් දෙකට දැකලා නැති කෙනෙක්ව මේ රට ඇතුළේ කොහොම හොයන්නද ? ඒත් කිතුලා නෙවයි උත්සාහේ අතහැරියේ .

"ඉතින් කෝමද බං අම්මව හොයාගත්තේ ? කොහේද එයා උන්නේ ? “

"ඉඳපන් මම උඹට කතාව මුල ඉඳන්ම කියලා දාන්න"

ඒ ලොකු සියඹලා ගහ යට ඉඳන් කිතුලා දිග කතාවකට මුල පිරුවා .

"මචං මම ඒ ලෙවල් කරලා ඉවර වුණාම තීරණය කළා අම්මව හොයාගෙන යන්න . ඒත් මම දැනං උන්නේ නෑ එයා කොයි ලෝකේ ඉන්නවද කියලා . අනික තමයි බං මගේ අතේ ඒ කාලේ සල්ලි සතපහක්වත් නෑ උඹ දන්නවා ඇති නේ බං මම යැපුනේ නෑදෑයන්ගෙන් . ඉතින් මම කෝමද උන්දැලාගේන් සල්ලි ඉල්ලන්නේ .? කොහොමින් කොහොම හරි මම ඔය පොඩි පොඩි වැඩ ටිකක් කරලා රුපියල් 1500 හොයාගත්තා . සුදු මාමාගේ ගෙදර තීන්ත ගාලා තමයි බං මම ඒක හොයාගත්තේ . “

"ඉතින් උඹට ඒ සල්ලි ඇති වුණාද බං ? “

"ඒ සල්ලි ජුංඩෙන් මොනා කරන්නද බං ?. ඒ වුණත් මම ඒක ගණං ගත්තේ නෑ මේ තියන සල්ලි ටිකෙන් අම්මව හොයාන යනවා කියලා මගේ නෑදෑයොන්ට කීවා . ඒත් බං ඒ කිසිම කෙනෙක් මට අම්මව හොයාන යන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ හැමෝම එක පයින්ම විරුද්ධ වුණා . ඒත් බං හැමෝම විරුද්ධ වෙද්දී මගේ පුංචි අම්මා මට ඒ අය ඉදිරියේදීම රු 500ක් ගෙනල්ලා දුන්නා බං අම්මව හොයාගන්ඩය කියලා . මට ඒක පුදුම හයියක් වුණා .”

"ඉතින් උඹ එහෙනම් අම්මව හොයාන ගියා . මේ අපිටත් නොකියම .”

"ඔවුවා කිය කිය කරන්න හැකි වැඩද බං අනික. අම්මා ඉන්න තැන මම දැනගත්තේ නොහිතපු විදියට . “

"ඒ කෝමද ? “

"උඹට මතකයි නේද මම ඒලෙවල් කල සන්දියේ සුගර් එක පැත්තේ කෙල්ලක් එක්ක යාළු වෙලා හිටියා .”

"මට මතකයි . “

"මම ඉතින් බං ඉඳලා හිටලා ඒ ගෙදර ඇද්දා . ඇද්දා කීවේ ඉතින් මේ ගෙදරට ගිහින් ඒකි එක්ක කතා බහ කරලා ආවා විතරයි . ඔන්න ඉතින් දවසක් මම එහේ යද්දී ඒ ගෙදර ඇතිකළ හරකෙක් නැති වෙලා ඒ ගැන පේනයක් බලන්න සාස්තර කාරයෙක් ගෙන්නලා තිබුණා . ගෙදර උදවිය හරකා ඉන්න තැන සාස්තර කාරයා ගෙන් අහන හැටි දැකපු මටත් හිතුණා අම්මා ඉන්න තැන ගැන පේණක් බලන්න .”

"ඉතින් . උඹ ඇහුවා ?”

"නෑ බං පුදුමේ කීයන්නේ මම ඒ ගැන අහන්න සාස්තර කාරයා ගාවට කිට්ටු වෙනකොටම එකවරම ඌ ආවේශ වුණා ඉන්පස්සේ ඌ ඇහුවා නෙව මහ අමුතු ප්‍රශ්නයක් !”

"මොකක්ද ?”

"මෙතන ඉන්නවා නේද මවු කෙනෙක් ගැන අහන්න ආපු කෙනෙක්..? "

"මිනිහා එක පාරටම එහෙම ඇහුවා . ඉතින් මමත් ඉස්සරහට ගිහින් මම ආපු කාරණාව කෙළින්ම උන්දැට කියලා දැම්මා . ඉතින් ඒ සාස්තර කාරයා ආවේශයෙන්ම කියවන්න ගත්තා. ඌ කියාපු කිසිම වචනයක් මට නම් හරියට තේරුණේ නෑ. මට යන්තම්වත් ඇහුණේ තලාඩි සත්‍ය දේවස්ථානම් කියන ටික විතරයි . ඔහොම කියවලා කියවලා අන්තිමේට මිනිහා අම්මා ඉන්නවා කියන ගමේ නම කොළේක ලියාගෙන ගියා කීප විටක්ම එකම නම ලියාගෙන ගියා . අන්තිමේදී කිවුවා අම්මා හොයන්ඩ දකුණට යන්ඩ කලියෙන් ආයෙමත් ඇවිදින් උපදෙසක් අරගෙන යන්ඩ කියලා . ඒවුණත් මම ඌට හොරෙන් ගාල්ලේ ගියා . උඹට මතකද බං ගැමුණුපුර ඉසුරුවා ?”

"මට මතකයි ඉතින් ?”

"ඌ ඒ දවස් වල උන්නේ ගාල්ලේ ඉතින් මම ඌට කෝල් කරලා කීවා මම අම්මව හොයාන ගල්ලේ එනවා මට නවතින්න තැනක් සෙට් කරපන් කියලා .”

"ඌ හිත හොඳ එකා නේ බං ඌ තැනක් අනිවා සෙට් කරන්න ඇති . !”

"හිත හොඳ බව නම් ඇත්ත ඒ වුණත් බං මම ඌට කෝල් කළාම ඌ කීවා ඌ ඉන්නේ කොළඹ කියලා ! ඉතින් මම හෙවුවා දකුණේ තව කොතනද මට නවතින්න තියෙන්නේ කියලා . අන්තීමේට මට අපේ ආච්චි කෙනෙක් ඒ පළාතේ ඉන්නවා කියලා දැනගන්න ලැබුණා . මම ඉතින් කෙළින්ම එහේ යන්න බස් එහෙක නැංගා .”

"උඹ ගෙදරට කීවද දකුණේ යනවා කියලා ?”

"ඔවු මම ගෙදර අයට ඇත්තම කීවා මම අම්මව හොයාන එන්ඩයි යන්නේ කියලා .ඉතින් මම මෙහෙන් පහයි තිහට තිබුණු අම්බලන්ගොඩ බස් එකේ නැගිලා ආච්චිලාගේ ගෙදර ගියා .ආච්චිලා හිටියේ එහේ කුමාර කන්ද කියන ගමේ . “

අපිට පිටිපස්සෙන් තැපැල් නයින්ටි බයික් එකෙක් දූවිලි අවුස්සගෙන කඟවේනේක් වගේ ඉදිරියට ගිය නිසා අපි දෙන්නට මොහොතකට හුස්ම ගන්න අපහසු වුණා . බයික් කාරයාට අමු තිත්ත කුණුහරුප වැලකින් සංග්‍රහ කරපු කිතුලාටයි මටයි කතාව මතක් වුණේ විනාඩි කිහිපයකට පස්සෙයි.

 අවසන් කොටසට මෙතනින් 

ප/ලි = කිතුලා යන අන්වර්ථ නාමයෙන් හැඳින්වූ "එරන්ද ලක්මාල්" නැමති මාගේ මිත්‍රයාගෙන් මෙම කතාව, පින්තූර සහ නම් ගම් ආදිය පළකිරීම සම්බන්ධයෙන් සම්පූර්ණ අවසරය ලබාගත් බවත් දන්වා සිටිමි .