මගේ පන නුඹද ?

 

                  මෙච්චර කාලයක් මේ බ්ලොග් එකේ මගේ හිතට ආපු ගොඩාක් දේවල් මම ඔහේ ලියලා දැම්මා . ඒත් මට තාම උඹ ගැන ලියන්න බැරි උනා . ඒ උඹ ගැන මම හිතන්නේ නැති හින්දා එහෙම නෙවේ . මට උඹව වටින්නේ නැතිවත් නෙවේ . ආදරේ කරන කෙල්ල ගැන ලීවත් , යාළුවෝ ගැන ලීවත් , වල් අලි ගැන ලීවත් . මට උඹ ගැන ලියන්න බැරි උනා . ඉතින් මට අද උඹ ගැන ලියන්න හිතුනේ මොකද ? හේතුව උඹයි මායි දෙන්නම දන්නවා

මගේ ආදරනීය නංගි අද මම ලියන්න යන්නේ උඹ ගැන.

මම හොඳටම දන්නවා උඹ ඉන්නේ මාත් එක්ක තරහෙන් කියලා . ඒක සාමාන්‍යයි මොකද මම කවදාකවත් උඹට නියම සහෝදරයෙක් උනේ නෑ. . ඒ මගේ හැටි . ඒ මගේ ලැබීම . උඹ මට හොඳ සහෝදරියක් උනාට මම කවදාකවත් නියම සහෝදරයෙක් උනේ නෑ . උඹ පුංචිම කාලේ කතාකරන්න පටන්ගත්ත දවස් වල මට කතාකෙරේ අයියා කියලා නෙවේ . තාත්තා කියලා . ඒ උඹ තාත්තව දැකලා නැති නිසානේ . ඒ දවස්වල උඹ මට කොයිතරම් ආදරේද ? මම යන යන තැන මගේ පස්සෙන්ම එනවා . මගේ ලඟට වෙලා විකාර කතා කියව කියව ඉන්නවා.

ඒත් දැං උඹ යාළුවොන්ට මාව පෙන්නන්නත් බයයි . දැං උඹ මගෙත් එක්ක ගමනක්වත් යන්න කැමති නෑ . අර ඉන්නේ මගේ අයිය කියලා යාළුවෙකුට වත් උඹ කියන්නේ නෑ නේද ? මම ඒතරමටම එපා වෙලාද දැන් උඹට ? වෙනදා නම් මම හොඳටම බීල රෑවෙලා ගෙදර ආවත් උඹ මාව බේර ගන්නවා . කවදාවත් මම බොන බවක් අම්මට දැනගන්න උඹ ඉඩ තිවුවේ නෑ . ඉදිරියටත් මාව බේරගන්න ඉන්නේ උඹම විතරයි .

තාත්තා නැතිඋන දවසේ ඉඳලා මම උඹව බලාගත්තේ මලක් වගේ . . හරියට උඹ ඉපදුනදා සතුටු උනා වගේම. උඹ දනණගානවා දැකලා මම ගොඩක් සන්තෝස උනා .උඹ වැටි වැටී ඇවිදිනවා දැකලත් මම ගොඩක් සන්තෝස උනා . උඹ ඉස්කෝලේ යන හැටි . මම පුදුම සන්තෝසෙකින් බලං හිටියේ . උඹ ශිෂත්වේ පාස් උනාම මම තවත් තව තවත් . සතුටු උනා.උඹ මට වඩා ගොඩාක් හොඳට ඉගන ගන්න හැටි දැකලා මම සෑහෙන සන්තෝස උනා

උඹ වගේ නංගි කෙනෙක් මට ඉන්න එක ගැන මම ගොඩක් ආඩම්බර උනා . අපේ මැරිච්ච තාත්තත් උඹ ගැන ගොඩාක් ආඩම්බර වේවි .. ඒක කොයිතරම් දෙයක්ද ? මට නම් කවම කවදාවත් තාත්තට ගෞරවයක් ආඩම්බරයක් වෙන්න යමක් කරන්න බැරි උනා . මම කරේ හැමදාමත් ගෙදරට ප්‍රශ්න ඇතිකරපු එකම විතරයි .

මම උඹට ගොඩක් බනින්න ඇති . ඉඳලා හිටලා ගහන්නත් ඇති . ඒ මොන දේ කලත් මම ඒ දේවල් කලේ උඹත් එක්ක දශමෙකවත් තරහකින් නෙවේ . මම උඹට කොයිතරම් ගැහුවත් බැන්නත්. උඹ මං එක්ක තරහ වෙලා නෑ .. ඒත් අද මොකද ඔයා තරහ වෙලා ?

නංගියේ අද මම හින්දා උඹ ගොඩක් දුක් වෙන්න ඇති සමහර විට මං නිසා උඹේ යාළුවෝ ඉස්සරහා උඹ ලැජ්ජා වෙන්නත් ඇති . ඒත් මගේ පැත්තෙන් අද මම වැරදි නෑ ..

මගේ නංගි අද මාත් එක්ක තරහ වෙලා ඉන්න හේතුව මම ලියලා දාන්නයි යන්නේ .

මගේ නංගි අද දවල් ටියුෂන් පන්තියකට ගිය වෙලේ තමයි මේ සිදුවීම උනේ . එයා ගිය පන්තියේ සර් හදිසි වැඩකට යන්න තියනවා කියලා . ලමයි හැමෝටම පේපර් දීලා . සර්ගේ පරන ගෝලයෙකුට පන්තිය බලාගන්න කියලා සර් යන්න ගිහිං .

ඉතිං …. ලමයි පේපර් එකක් ලියලා ඉවර වෙලා . තමන්ගේ නමත් පේපර් එකේ ලියලා . මේසේ උඩින් ගෙනෙල්ලා තිවුවලු . ඊටපස්සේ පන්තියේ සර්ගේ පරන ගෝලයා . මේ පේපර් එකින් එක අරං හෙමීට බලන්න පටන් ගත්තලු . ටික වේලාවකින් මගේ නංගිගේ පේපර් එක අතටගත්ත මේ මනුස්සයා . මගේ නගාගෙන් අහලා තියනවා .

"කෝ මේ පේපර් එකේ සම්පූර්න නම ලියලා නෑ නේ .. කෝ මුල් අකුරු ? “

ඉතින් නංගි කීවලු එයාට මුල් අකුරු නෑ කියලා .

ඇත්තටම අපිට නමකුත් හොඳ වාසගමකුත් තිබ්බට අපේ නම් වලට මුල් අකුරු යෙදුනේ නෑ . ඒකට හේතුවනම් මම දන්නේ නෑ .

ඉතිං අර මනුස්සයා එක පාරටම කිවුවලු .

“මුල් අකුරු නැත්නම් . තාත්තෙකුත් නැතිවෙන්න ඕන” කියලා .

නංගිගේ යාළුවෙක් කිවුවලු "එහෙම කියන්න එපා ! එයාගේ තාත්ත නැති වෙලා" කියලා .

ඊටපස්සේ අර ගෝලයා අහනවලු "තාත්ත නැති වෙලාද නැත්නම් හැංගිලාද කියලා ?” මේක අහපු ගමන් මගේ නංගි හොඳටම අඬන්න පටන් අරං .

මේ පන්තියේ ඉන්නවා මගෙන් ඉගන ගන්න එන පොඩි කොල්ලෙක් . එයා මට ඒ වෙලාවෙම කෝල් එකක් අරං මේ විස්තරේ හෙමීට කියාගෙන ගියා . කාගේ වෙලාවට දන්නේ නෑ අද මම වැඩට නොගිහින් හිටපු දවසක් . මේ වගේ දෙයක් ඇහුනහම අත් දෙක බැඳ ගෙන පැත්තක වෙලා . හිනාවක් දාලා ඕක අමතක කරලා දාන්න මට පුලුවන් කමක් තිබ්බේ නෑ . තමන්ගේ එක බඩවැල කඩාගෙන ආපු සහෝදරියට මේ වගේ දෙයක් සිද්ධ උනාම . මේ ලෝකේ හැම අයිය කෙනෙක්ම වගේ ගන්න තීරනය මාත් අරගත්තා ..

මම විනාඩි හතරක් ඇතුලත පන්තිය ලඟට ගියා . මට කාගෙන් වත් අවසරයක් ඕන උනේ නෑ මම කෙලින්ම පන්තිය ඇතුලට ගියා . ලමයි තවම මේසෙට එබිලා පේපර් එකක් ලියනවා .

පන්තිය ඉස්සරහා මේසේ උඩ ඉඳගෙන කකුල් දෙක දෙපැත්තට දාගෙන හිටපු පතෝල කරලක් වගේ ඩයල් එක්කක් ගෑනු කටහඬකින් මගෙන් අහනවා ..

"උයා කාව හම්බු වෙන්ඩද ? “

මම හදිස්සි උනේ නෑ මම කෙලින්ම ගියේ හතරවෙනි පේලියේ මැද හිටපු මගේ නංගි ගාවට .. මම එයාගෙන්ම මේ ගැන අහලා ඉන්න එක හොඳයි කියලා මට හිතුනා

මේ මේසේ උඩ ඉන්න එකා ඔයාට බැන්නද ?

නංගි කතා නෑ . බිම බලාගෙන ඉන්නවා …

"ඔයාට තාත්ත ගැන කියලා බැන්නද ? “ මම ආයෙමත් ඇහුවා .

ඒ ප්‍රශ්නෙට නම් මට උත්තර හම්බ උනා . නංගි අත් දෙකෙන්ම මූන වහගෙන ඉකි ගගහ අඬන්න ගත්තා . ඒ කියන්නේ මූ මගේ නංගිව ඇඬෙවුවා ..නංගි බංකුව උඩ තියාගෙන හිටපු ගණිතය අච්චු පොත මම අතට අරං අර අලුකුත්තේරුවා ලඟට එන කොට …ඌ කියනවා

 

"මේ ඔයා මේක අහගන්න හරිද ? “

මට එයාගෙන් අහගන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ . අතේ තිබුනු පොතෙන් මම ඒකගේ මූන හරහට පහරවල් ටිකක් දීගෙන දීගෙන ගියා . ඌ මේසෙන් අනිත් පැත්තට වැටුනා . මගේ අත වැදිලා හිටවලා තිබුනු White Board එක උගේ ඇඟ උඩට වැටුනා .

නංගි අඬ අඬා මගේ අතින් අදිනවා .. මම ඒක දැක්කේ ගොඩ වෙලාවක් ගියාට පස්සේ . නංගි මගේ අත හූරලා . මගේ අතින් ලේ එන්නම හූරලා . . ගෙදර යමු කිය කිය අඬනවා

ඉතින් මමත් නංගිව ඇදගෙන ගෙදර ආවා .

ආපු ගමන් නංගි අඬාගෙන ඇඳට දුවපු එක තමයි මුලින්ම කරේ .. ඒ වෙලාවේ ඉඳලා මේ වනතුරු නංගි මාත් එක්ක කතාකරන්නේ නෑ . අම්මත් මට බනිනවා . බලාගෙන යනකොට මම මහ පුදුම වැරදි කාරයෙක් නෙව ඔන්න මට වෙන දේවල් ..

නංගි උඹ නොදන්නව උනාට මගේ ඇඟේ දුවන්නෙත් උඹේ ඇඟේ දුවන ලේම තමයි . උඹට රිදෙන කොට ඊට වඩා සිය ගුනයක් මට රිදෙනවා . මම කෙල්ලෙකුට ආදරේ කරනවා තමයි මොකටද බොරු කියන්නේ මට ඒ කෙල්ල වෙනුවෙන් පන දෙන්න බෑ . හැබැයි උඹ වෙනුවෙන් මම පන උනත් දෙන්න ලෑස්තියි .

උඹ වෙනදා මට තේ හදලා මගේ අතටම ගෙනල්ලා දෙනවා . අද තමයි උඹ මගේ මේසේ පැත්තකින් තේ එක තියලා . අහක බලාගෙන ගියපු පලවෙනි දවස . උඹ හිතුවේ ඒ තේ එක මම බිවුවා කියලද ? ඊලඟ දවසෙත් ඔය විදිහටම මට සලකන්න හිතාගෙන ඉන්නවනම් . ඔය ගේන තේ එකට වහ ටිකකුත් එකතු කරලා අරගෙන වරෙං . මම උඹ ගැන හොයන්නේ බලන්නේ නැතුව ඉන්නනම් මට කරන්න තියෙන්නේ එච්චරයි ..

සඳරු //