බොස් මට බැන්න දෙවනි දවස .

මේ හිස් අහස ලියන මාව මගේ කතා නොකරන හදවත දැන් බොහොම දෙනෙක් අඳුරනවා . එකමත් එක දවසක පරිගණක වල අලුත්ම තොරතුරු එකතුකරලා තාක්‍ෂණික බ්ලොග් එකක් ලියන්න මම පටන්ගත්තා ඒත් මගේ අත දැන් තව දුරටත් මට අවනත නෑ . මගෙ හිතත් මට අවනත නෑ . හිත එයාට ඕන දේ කියනවා , අත ලියනවා . බලන අය බලනවා .ඉතින් මම මගේ අම්මටවත් නොකියන මගේ ජීවිතේදී මට වෙච්ච හැමදෙයක්ම මම මේ බ්ලොග් එකේ ලියුවා .. ඉතින් අද මම මුහුන දුන් තවත් සත්‍ය සිදුවීමක් ගැන සටහනක් මේ …. තවත් එක වලියක්

අද උදේ මම ඇඳෙන් නැගිටිද්දී මම නිකමටවත් හිතුවේ නෑ . අද මම වැඩ කරන ආයතනය ඇතුලේදීම ලොකු රන්ඩුවකට පැටලෙයි කියලා !!

අදත් මම වෙනදා පුරුදු විදිහටම වැඩට ගියා . දැන් මම මේ IT institute එකේ වැඩට ඇවිල්ලා අවුරුදු දෙකහමාරක් විතර ඇති . මේ මගේ පලවෙනි ජොබ් එක .  මේ මම මගේ ජීවිතය එකලස් කරගත්ත තැන . මේ අවුරුදු දෙක හමාර ඇතුලත මම ගොඩක් දේවල් ඉගන ගත්තා . ගොඩාක් යාලුවෝ අඳුන ගත්තා . එකම එක වෛරක්කාරයෙක් හදාගත්තා . !

අද මම institute එකට එනකොට වෙලාව හරියටම උදේ 7:55 යි . කිසිම කෙනෙක් ඇවිල්ලා නෑ තවම . මම මගේ ලඟ තිබුන යතුරෙන් දොර ඇරලා පුටු එකින් එක පිළිවෙලකට හදලා ජනෙල් ඇරලා . අපේ Staff එකේ අනික් අය එනකම් බලන් හිටියා . මම වැඩකරන institute එක බොහොම පොඩියි . මමත් මගේ ලොක්කත් ඇරුනාම තව දෙන්නෙක් විතරයි මේ institute එකේ දැන් මාස කිහිපයක් තිස්සේ වැඩකලේ . ඊයේ පෙරේදා තවත් අළුත් සුන්දර කාන්තා මූනක් අපේ Staff එකේ මූනු අතරට එකතු උනා . . ඉතින් දැන් අපි ඔක්කෝම පස් දෙනයි

මගේ පලවෙනි කතාවේ ඉඳලම මේ බ්ලොග් එකේ ලියලා ඇති මට මේ ආයතනය ඇතුලේ තරහකාරයෙක් හිටිය බවත් මිනිහා පහු වෙද්දී වැඩට නෑවිත් නතර උනා කියලත්. මිනිහා ගියාට පස්සේ සේරම සාමකාමී උනා . ඒත් මේ හැමදේම හිතුවෙවත් නැති විදිහට වෙනස් උනේ මගේ තරහා කාරයා . මේ institute එකේ Visiting Lecture කෙනෙක් විදිහට ආයෙමත් එන්න පටන්ගත්තට පස්සේ .

හරියටම උදේ 8:00 විතර තාත්ත කෙනෙක් ඇවිල්ලා තමන්ගේ දුවව අපේ institute එකේ පාඨමාලාවකට එකතු කරා. අලුත් ලමයගේ ඒ වැඩ ටික ඉවර වෙනකොටම . ඔන්න මගේ ජන්මාන්තර වෛරක්කාරයා පාරේ තිබ්බ ගොමරිටි වලට උඩින් පනිමින් .මන්ද බුද්ධිකයෙක් වගේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුල්වෙන හැටි මම දැක්කා !. මම මිනිහට චමින්ද කියන නම දාල කතාව කියන්නම් . චමින්ද institute එක ඇතුලට ඇවිල්ලා . කෙලින්ම ගිහින් Computer lab එකේ තිබ්බ පිරිසිදු ප්ලාස්ටික් පුටුවකට පස්සපැත්ත තියලා ඉඳගත්තා . පරිගණකයක් ඔන් කරගෙන තමන්ගේ ගෙදර වගේ වැඩ පටන්ගත්තා . මමත් අහක බලාගෙන මගේ වැඩක් කරන්න පටන්ගත්තා . ටිකෙන් ටික අපේ Staff එකේ මූනු එකින් එක අන්න අර දොරෙන් මතුවෙන්න පටන්ගත්තා ….වෙලාව 8.30යි අපි වැඩ පටන්ගත්තා ..

මගේ මුල්ම වැඩේ උනේ අලුතින් පන්ති ආපු ගෑනු ළමයෙකුට සහ පිරිමි ළමයෙකුට ඒ අයට මග ඇරුනු පාඩම් කියාදෙන එක . ටිකෙන් ටික රවුම් ඔරලෝසුවේ කටු කැරකෙන්න පටන්ගත්තා . වෙලාව 9.45 යි . මට ටිකක් උස් හඬින් කෙනෙක් කතාකරන සද්දෙ ඇහෙන්න පටන්ගත්තා . …..... මම පන්තිය අතරමග නතර කරලා ඒ දිහාවට ගියා . අද institute එකේ තරමක් වැඩ අධික දවසක් . practical වලටයි පන්තිවලටයි ආපු ළමයින් ඉස්සරහා මේසය වටේ පිරිලා . ළමයි ඉන්න බවක් තඹ සතේකට මායිම් නොකරන චමින්ද . මහ හයියෙන් කෑ ගහ ගහ එයාගේ යාලුවෙකුට සහතිකයක් හදලා දෙන්න කිය කිය බලකරනවා . Reception එකේ ඉන්න අක්කා හොඳටම බයවෙලා මුගේ කටේ සද්දෙට . අපේ ආයතනයේ නීතිරීති වලට අනුව සහතියක් ගන්නනම් අදාල පුද්ගලයාම එන්න ඕන . අන්න ඒ නීතිනිසා අපිට හිතුමනාපෙට සහතික හදලාදෙන්න බෑ කිසිම කෙනෙකුට . මුගේ සද්දෙ අඩු කරන්න ඕන නිසා මම මගේ කටහඬ අවදි කරා …

"ඔයාට ප්‍රශ්නයක් නම් ගිහින් සර් එක්ක විසඳගන්න"

"හරි මම සර්ට කියලා Action එකක් ගන්නම්"

චමින්ද ෆෝන් එකත් අරගෙන එලියට ගියා .. මමත් ඉතින් ආයේ මගේ පන්තියට ගියා . ඒත් විනාඩි දෙකකින් විතර මට ආයෙමත් චමින්දගේ කක්කුස්සි වල වගේ ශ්‍රීමුඛයේ සද්දේ ඇහෙන්න ගත්තා . මේපාර සද්දෙ තවත් වැඩියි වගේ .. මම කෙලින්ම එතනට ගියා . තවම චමින්ද Reception එකේ ඉන්න අක්කට බනිනවා . ගෑනියෙකුට බනින එක මොන පිරිමිකමක්ද ? මගෙ ජීවිතේට මම නම් කිසිම විදිහකින් ඒවගේ පහත් වැඩක් කරන්න හිතන්නෙවත් නෑ . ඒත් මේ පෙරේතයා මගේම සහෝදරියක් තරම් මට වටින මේ අසරන කෙල්ලට පලු යන්න බනිනවා !! . මගේ ඇඟේ ලේ නටන්න පටන්ගත්තා ! ඒත් මම ඉවසුවා .!

"මේ ඉරේශා තමුසේට මෙතන දේවල්වලට ඇඟිලිගහන්නේ නැතුව ඉන්නවා " චමින්ද අන්තිමටම කිවුවා .

මගේ ඉවසීමේ සීමාව ඒ මොහොතේදී මට අමතකවෙලා ගියා . .

“එයා මෙතන වැඩ කරන කෙනෙක් මොකද එයාට මේව ගැන හොයන්න අයිතියක් නැත්තේ ? “ ඒ මගේ හඬ ..!

“ මේ සඳරු තමුසේ ගිහිං තමුසෙගේ පාඩම කරනවා ! “ ඒ උගේ හඬ

"උඹ මොකාද යකෝ ඒක මට කියලා දෙන්න ? “ එහෙම අහපු මම මගේ දකුණු අත පුරුවලා පාරක් චමින්දගේ මූනට අතඇරියා . මට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනේම නෑ . ඌ කියන දේ අහලා පැත්තකට වෙන්නද ? ඒක මම මැරුනොත් මිසක් සිද්දවෙන්නේ නෑ ! .

අපේ වලිය පටන්ගත්තා . මම ඌට පාරක් දෙකක් ගැහුවා ඌත් මාව හයියෙන් බදාගන්න ඇති . වටේම හිටපු ළමයි . Reception එකේ අක්කා . institute එකේ මැනේජර් අයියා . මේ හැමෝම වලිය බේරන්න දැඟලුවා . අද මුලින්ම ආයතනයට ආපු පිරිමි ළමයෙකුත් අපේ වලිය මැදට පැනලා අපිව වෙන්කරන්න උත්සහ කරා .. ඒත් මගේ හිත තිබුනේ තරහින් පිරිලා . මට මාවම අවනත නොවන තත්වයකයි මම හිටියේ ..

විනාඩි දෙකකදී විතර මේ වලිය අවසන් උනා . මාව බදාගෙන හිටපු මැනේජර් අයියයි .අක්කයි මේ දෙන්නා නිසා මට අතපය වනන්න ලැබුනේ බොහෝම හෙමීට . කෙල්ලෝ ඉන්න තැන ගහගන්න නොයන්න මම ආයේ ප්‍රවේසම් වෙනවා . මෙයාල පැනල අපිව අල්ලගන්නවා . ප්‍රතිවාදියා ඉඳන් අපිට නෙලනවා . වෙලාවට මට නම් එච්චර වැදුනේ නෑ එකක් දෙකක් විතර තමයි වැදුනේ …! ඉතින් එහෙම සිදුවීමක් සිදු උනා .! . මගේ ලස්සන කමිසේ අන්තිම බොත්තම් 2 ඇරෙන්න අනික් ඒව සේරම කැඩුනා . හැබැයි මමත් චමින්දට අමතක නොවෙන්නම දුන්නා ...

දැන් මම මේ ගැන සෑහෙන්න පසුතැවෙනවා . මම ළමයි ඉදිරියේ ගහගත්ත එක වැරදි. ඒත් වෙන මොනවා කරන්නද . ? මම මට පුලුවන් උපරිම ඉවසුවා . අනික මම වෙච්ච රන්ඩුවට හොඳ හේතුවකුත් තියනවා .ඉතින් ඊටපස්සේ . ඈත පලාතකට ගිහිල්ලා හිටපු මගේ බොස්ට මේ රන්ඩුව ආරංචි උනා . එයා හවසම ආපහු ආවා .

මම මේ ආයතනයේ පරනම සේවකයා . මම මෙහෙන් ගොඩක් දේවල් ඉගනගත්තා . මගේ මහන්සියත් මම මෙතනට ගොඩක්ම කැපකරා . ඒත් දැන් හොඳටම ඇති . මට මෙහෙන් අස්වෙන්න හිතුනා . මමයි මැනේජර් අයියයි සර් එනකම් බලාගෙන හිටියා . සර් මට බනීවිද ? මගේ හිතේ පොඩි ගැටලුවක් තිබුනා ඒත් බයක් තිබුනේ නෑ . වැඩිම උනොත් මාව අස්කරයි එච්චරයි ..

හවස 5.30ට විතර සර් ආවා …. ආපු ගමන් මගෙන් ඇහුවා

"මොකද උනේ සඳරු ? " මමත් මගේ පැත්තෙන් කතාව කිවුවා . අපි චමින්දත් ආවාම මේ ගැන හෙට කතාකරමු . බොස් එහෙම කිවුවා . පේන විදිහට මගේ පැත්තට අවාසියි වගේ …. කමක් නෑ .මම හෙට වෙනකම් ඉවසනවා .යන්න කිට්ටු වෙලා බොස් මට මෙහෙම කිවුවා !

"සඳරු මොකටද ගහමරාගත්තේ ?. ආයතනයේ ගරුත්වය බල්ලට දාන්න . තමන්ගේ ගරුත්වය ගැන වත් හිතන්න තිබුනා නේද ? “ ඔහොම කියලා මට ටිකක් බැන්නා 

ගෑනියෙකුට සද්දෙ දාන පොන්සියෙක් ඉස්සරහා පදිරි වෙන එකද ඔය කියන ගරුත්වය කියලා මට අහන්න හිතුනා ඒත් මම ඒ සිතිවිල්ල වචනවලට පෙරලුවේ නෑ … .

ඉතින් හෙට ..නෑ ඇත්තටම දැන් වෙලාව රෑ 12 . පැනලා ඒ කියන්නේ අද . අද තමයි බොස් තීන්දුව දෙන්නේ . මට එක වචනයකින් හරි බැන්නොත් මම අස්වෙලා යන්න තීරනය කරා . …. කමක් නෑ එතකොට මම ගෙදර ඉඳගෙන පැයෙන් පැයට බ්ලොග් ලියනවා . මට කිසිම දුකක් නෑ . බලමු බොස් කොයි පැත්තට හැරේවිද කියලා ….! ඌද මමද ?

ඉතින්.! හතරැස් බෝතලේකින් බාගයක්ම මගේ හිතේ අමාරුව අඩුකරන්න පාවිච්චිකරන්න සිද්ද උනා . දැං ටික ටික සැර බැහැල ගිහිල්ලා …මම රන්ඩුවලට අකමැතියි.ඒවගේම කාටවත් යටත් වෙන්නත් අකමැතියි. පුලුවන්නම් මේක කියවලා මට මගේ පැත්තට හයියක් වෙන්න . සමහරු ඉතින් මට බනීවි . ඒත් මම හොඳටම දන්නවා අද මම සාදාරණයි . මම රන්ඩු උනේ හේතුවක් ඇතිව . මගේ තැන අද ඔයා හිටියොත් ඔයත් මේ තීරණය ගන්න බව මට හොඳටම විශ්වාසයි ..!

සඳරු ..//