ආදරබර Network එක හෙවත් ගල් කොරියේ ලවු එක .

      ජීවිතේදී අපිට හැම මොහොතකම අවංක වෙන්න පුළුවන්ද ? බෑ මම නම් මගේ ජීවිතේදී අවංකව වැඩ කරලා තියෙන්නේ කිහිප වතාවකදී විතරයි. මම හිතන්නේ මම මේ බ්ලොග් පිටුවල ලිවුවෙත් මම කරපු අවංක වැඩ විතරමයි .මම කරපු අවලං වැඩ සහ වෙනත් කෙනෙකුට වල කපන වැඩ ගැන කවදාකවත් ලියලා නැහැ. ඒවා ලිවුවොත් එහෙම ඔහේලා මාව අප්පිරිය කරාවි .. අපි කවුරුත් මිනිස්සු ! කාගේ කාගේත් කිල්ලෝටවල වගේම මගේ කිල්ලෝටෙත් හුණු තියනවා ඩිංග වෙන්න .

.ඉතින් වටෙන් වටෙන් ඇවිල්ලා පාර හදාගත්තේ මම කරපු එක මෝඩ වැඩක් ගැන ලියන්නයි..ඇත්තටම කීවොත් ඒක ටිකක් විතර හාල් වැඩක්. වෙන්න ඇති .කියවන ඔහෙලට එහෙමත් හිතේවි .සමහරවිට මම මේ කතාව ලිවුවේ අපරාදේ කියලා හිත හිත හැමදාම පසු තැවේවි .සමහරවිට .මම හිත හදා ගනීවි ..! එහෙනම් අහගන්න ..

එතකොට මම ජොබ් එකට ගිහිල්ලා මාස 10 විතර . ඒ මගේ ජොබ් එකේ ආරම්භක කාලේ හින්දා අද වගේ පඩියක් මට ලැබුණේ නෑ. යන්තමට කියලා ලැබුණේ මොනර නෝට්ටු 6ක් විතරමයි .ඒ විතරක්ම නෙවේ ඒ කාලේ සතියේ දවස් හතේම වැඩ කරන්නත් වුණා .! .උදේ පාන්දරම වැඩට යන්නත් වුණා !

ඔන්න ඔය කාලේ මම වැඩ කරන ඉන්ස්ටිටියුට් එකේ ඉගැන්වීම් වලට අමතරව Software development කරා .අපි තමයි තවමත් අපේ මුලු පළාතටම ඉන්න එකම මෘදුකාංග සංවර්ධන සමාගම ගොඩාක් ආයතන වලට අපි හදපු මෘදුකාංග විකුණන්න ඇති .

කතාව පටන් ගන්නේ අපේ පළාතේ තිබුණු ගල් කොරි හිමි කරුවෙක් අපිට කියලා මෘදුකාංගයක් හදව ගත්තාට පස්සෙයි

ගල් කොරි හිමි කරු = "මට ගල් කොරි දෙකක් තියනවා .ඒ දෙකේම ඔෆිස් වල අයට මේ මෘදුකාංගයෙන් වැඩ කරන්න ඕන. ආයතන දෙකම එකට සම්බන්ධ කරන්නත් ඕන" ..

මගේ බොස් = "ඒකියන්නේ නෙට්වර්ක් පහසුකම් ඕන ..දෙන්නම් ! . හැබැයි හොඳ ස්ප්‍රීඩ් ඉන්ටර් නෙට් කනෙක්‍ෂන් එකක් ඔයා ගන්න ඕන ඊට අමතරව රවුටර් නෙට්වර්ක් කේබල් ආදියත් ඔයා අරගන්න ඕන !”

ගල් කොරි හිමි කරු ="ඔයාල ඕන ගානක ඕනම උපකරණයක් ගන්න අරගෙන මට බිල එවන්න මම ගෙවන්නම්”! 

.මේ ගල් කොරි අයිතිකාරයට ඕනෑ විදිහට මෘදුකාංගය හදන්න අපි මාස කිහිපයක්ම වෙහෙස මහන්සි උනා .රෑත් වැඩ කලා . අපි කීවේ දෙන්නයි ..මමයි මගේ ලොක්කයි විතරයි .ලොක්කා දඩ බඩ ගාලා වෙඩි වගේ මෘදුකාංගය හදනවා .මම පොඩි පොඩි වැඩ ටික කරනවා. අපි ඒක හදාගන්න සෑහෙන්න මහන්සි වුණා . රෑත් වැඩ කළා .අන්තිමට අපි කොහොමහරි ඒ මෘදුකාංගය හදාගත්තා .

ඉතින් අපට ඉතිරි වෙලා තිබුණේ මේ මුදුකාංගය අදාළ ආයතන දෙකේ පිහිටවලා ඒ දෙක ජාලගත කරන්නයි ! ඒ වැඩේට බොස් කෙළින්ම යැවුවේ මාව .

"සඳරු ඔයා ගිහිල්ලා මුලින්ම නෙට්වර්ක් එක හදන්න ඊටපස්සේ මේ Software දාන්න මේ සල්ලි වලින් ඉස්පන්චියක් කන්න. දැන් යන්න "

එහෙම කියලා බොස් මාව පිටත් කරා ..මමත් නෙට්වර්ක් කේබල් ද රවුටර්ද අතින් කටින් එල්ලගෙන .අදාළ තැන බලා පිටත් වුණා ! .

ඒ පොසොන් මාසේ සෙනසුරාදා දවසක් වෙලාව උදේ නවයට විතර . ඒ අපේ ගමට සැරටම පායන කාලේ .ගස් ,වැල් ,පාර මේ හැම තැනක්ම දූවිල්ලෙන් වැහිලා .ඉතින් කාන්තාරේ මැදින් බඩගාගෙන යන්නා වාගේ මමත් ඒ අති දුෂ්කර පාරවල් දිගේ .ගල් කොරිය ගාවට ආවා .ඒ එනකොටත් මට හොඳ ගනං. හුස්ම ගන්නවත් බැරි තරමට දූවිල්ල . දරන්න බැරි තරමට සැර අවුව .ඔය ඔක්කෝටම එහා... .එකපාරටම ගහගෙන එන සුදුපාට ගල්කුඩු හුලඟ .ඒවා මගේ නහය අස්සේ ගිහිල්ලා මාව පිස්සු වට්ටනවා...

එතන වැඩ කරන සේවකයෙක් ඇවිල්ලා . කොනක තිබුණු ඔෆිස් එකට මාව එක්කරගෙන ගියා .

"සර් අර ඉන්නේ අපේ ලියන මහත්තයා ! එයාව හම්බවෙන්න ..”

මමත් හෙමිහිට ඉදිරියට ගියා

"ඔය මහත්තයාද අර අහවල් ඔෆිස් එකෙන් ආවේ …?”

"ඔවු මං තමයි"

"මහත්තයා මෙහේ ටිකක් විතර රස්නෙයි ගල් කුඩු එන හින්දා ෆෑන් එක දාන්නත් බෑ .මෙහෙම තමයි වැඩ කරන්න වෙන්නේ කමක් නෑ නේද ?”

"කමක් නෑ"

ඊට පස්සේ මම වැඩ පටන් ගත්තා .! එතන තිබුණු අලුත්ම පරිගණක සේරම සවි කරලා නෙට්වර්ක් කේබල් ගහලා අන්තිමට ඒවා ජාලගත කරන්නත් මට පැයක් විතර යන්න ඇති.එතන නෙට්වර්ක් එක හොඳටම හරි ගියාට පසේ මම අනිත් ආයතනයට යන්න එතනින් එලියට බැස්සා .එතනත් මේ කරපු වැඩේම කරන්න එපැයි .


බාගෙට වැහිලා තිබුණු වීදුරු දොර ඇරගෙන මම එළියට ආවා .එතකොටම හමාගෙන ආපු ගල්කුඩු මිශ්‍ර සුදුපාට හුළඟ මාව වහගත්තා .හරියට හිම කුණාටුවකට මැදි වුණා වගේ ! ඒත් හුස්මගන්නයි අමාරු . එකපාරටම ගල්කුඩු හුළඟ මැදින් හුරුබුහුටි කෙල්ලෙකුගේ රූපයක් මතු වුණා ! ..අත් නැති ගවුමක් ඇඳපු .කොණ්ඩ දෙකක් ගොතාගනිපු. බාටා සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙන හිටි ඒ කෙල්ල ඇත්තටම හරි ලස්සනයි . එක අතකින් නහය වහගෙන අඩිය ඉක්මන් කරලා ඒ කෙල්ල මා ගාවට ආවා .

"යමු යමු ඇතුළට..”

ඇත්තමයි එයාට තියෙන්නේ .ඩිජිටල් කඩහඬක් ..හරිම මිහිරියි ඒ හඬටම වසඟ වෙලාද මන්දා මමත් ආපහු වීදුරු වලින් හදාපු ඔෆිස් එක ඇතුළට ගියා ..

"තව පොඩ්ඩකින් ..ඕක අඩු වෙලා යයි ..මෙහෙම වෙලාවට අපිවත් එළියට බහිනේ නෑ …”

"ඒ වුණාට මම දැන් යන්න ඕන .ඔයාලගේ අනිත් බ්‍රාන්ච් එකේ තව වැඩ තියනවා .”

"මෙහේ කම්පියුටර් සෙට් කරලා ඉවරද ..සර්"

මෙන්න ...මෙන්න.. ඩිජිටල් කටහඬ මට "සර්" කියනවා සත්තයි බොලවු මගේ පපුව ඩිගි ඩිගි ගාලා ගැහුණා ! .යටි පතුල් වලටත් දාඩිය දානවා මට දැනුනා..මට කෙල්ලෙක් "සර්" කිවුවා ...ඒ වෙනකොට අවුරුදු 20 වයස මගේ හදවතට ඊට එහා දෙයක් නෑ !

"ඔවු මිස් මෙහේ නම් ඔක්කොම හරි මම ආයෙමත් එනකම් මේ එක කම්පියුටරයක්වත් ඕෆ් කරන්න එපා !”

"හොඳයි සර්"

"දැන් හුළඟ අඩුයි මම ගිහින් එන්නම් ..”

මම ආපහු එළියට බැස්සා ලේන්සුව නහයට තියලා තද කරගෙන මම පාර පැත්තට දිවුවා ..ඉක්මනින්ම මම ගල්කුඩු පිරිච්ච ඒ කොරියෙන් එළියට ආවා . ගේට්ටුව ළඟ නතර කරලා තිබුණු මගේ බයික් එකට නැගලා .වාඩිවෙච්ච ගමන් මම සයිඩ් කණ්ණාඩියෙන් මූණ බැලුවා ..මුලු මූනම දිලිසෙනවා ඒ මුහුණේ තැන තැන රැඳුණු දිලිසෙන මිනිරන් පතුරු නිසා ..

එතකොටම ඇහුණේ ඉක්මනින් පය තියලා කෙනෙක් එන අඩි සද්දයක් ..

මම ආයෙත් හැරුණා ..නහයයි කටයි වහගෙන ඒ දුවගෙන එන්නේ .ඩිජිටල් කටහඬේ හිමිකාරි ..

"සර් යතුර දාලා ගිහිල්ලා ..”

මගෙ බඩ පපුව දාලා ගියා ..

"ඉතින් ඇයි ඔයා මේ දූවිලි ගොඩේ දුවගෙන ආවේ මම එනවනේ "

ලැජ්ජාවෙන් හිනාවෙච්ච ඒකි . බයික් එකේ යතුර මගේ දිහාවට දික්කරා ..යතුර මගේ අතට ගන්නකොට මගේ අතයි ඒ හුරුබුහුටිගේ අතයි එකට ටච් උනා ! යාන්තමින් …ඒ මොහොතේ මගේ ඇඟ දිගේ ගලාගෙන ගියේ 33000V විදුලියක්... අන්න ඒ මොහොතේ පටන් .. මගේ හදවත ඒ කෙල්ලට ආදරේ කරා ..සමහර විට ඒ ආශාව වෙන්න ඇති. ආදරේ නෙවෙයි වෙන්නත් ඇති. යතුර මට දීපු කෙල්ල ආපහු හැරිලා දුවන්න ගත්තා ..දුවන ගමන් එයා පොඩි ඇක්‍ෂන් එකකුත් දැම්මා . ඒ දාපු ඇක්‍ෂන් එක මගේ හිතේ රැඳිලා තියේ මේ දැනටත් ..

හදවත වෙනයි .මොළේ වෙනයි . ඒ දෙන්නා දෙවිදිහක් . හදවත කෑගහමින් ආදරේ ඉල්ලද්දී ..මගේ මොළේ මට මෙහෙම කියනවා .

"බලපන් සඳරු ඒකි උඹට වඩා කොච්චර මහතයිද ? උඹ නිකං අඩි කෝදුව වගේ .ඒකි බෙර කඳක් වගේ .. බැරි වෙලාවත් උඹ ඒකිව බැන්ඳ දවසක. වැරදීමකින් උඹ ඒකිට යටවුණොත් මොකද වෙන්නේ …? ..උඹව චප්ප වේවි බං.. “

සුසුමක් හෙළාපු මම බයික් එකෙ ස්ටාර්ට් කරගෙන ගමන පටන් ගත්තා … මම හිතුවේ මේ සේරම මෙතනින් ඉවරයි කියලා ,,,,,ඒත් ..මේ කතාව පටන්ගත්තා විතරයි ..අවසානයට තව ගොඩක් දුරයි ..

ප.ලි : පටන්ගත්තු කතාවක් මම නවත්තන්නේ නෑ මිතුරනේ ..මේක සේරම ලියන්න තිබුණානම් හොඳයි .ඒත් මට හෙට උදෙන්ම වැඩට යන්නත් ඕන ...ගෙදර මදුරු කොයිල් කෑල්ලක්වත් නෑ මාව වටකරගෙන මදුරුවෝ කනවා .ඒ වගේ වාතාවරණයක් යටතේ ලියන එක කරන්න බෑ .. හෙට රෑට ඉතිරිය ලියන්නම් ..සමාවෙයල්ලා ..!!

සඳරු //

බ්ලොගර් වල අවුලක් ඇතිවී තිබෙන නිසා ගල් කොරියේ කතාව ලියා තිබ්බත් PUBLISH කර ගැනීමට නොහැකිවී ඇත .හෙට අනිවා කතාව පල කරන්නම්