නුඹම විය මට එකම සැනසුම

ලෝකේ කැරකෙනවා , ඔරලෝසුවේ කටු කැරකෙනවා , ජීවිතේ ගතවෙනවා !. අද මෙතන ඉන්න මම හෙට කොහේ ඉඳීවිද ? . මේ ජීවිතේදී මට කවුරු , කවුරු මුණ ගැහේවිද ? , කාගෙන් වෙන් වෙන්න වේවිද ? කාට ලං වෙන්න වේවිද ? . ඔය හැම ප්‍රශ්නයක්ම නොහිතා ඉන්න තරමට හොඳයි ..එතකොට දුක අඩුයි.

කොහොම වෙතත් තත්පරයක් ගානේ කප්පරක් දුක් දෙන මේකයි ජීවිතේ !

මෙතෙක් කල් මම ලියපු හැම ලියවිල්ලකටම වඩා මම අද මේ ලියන ලියවිල්ල වෙනස් වේවි . මේ ලියන මොහොත හැමදාකමත් මගේ මතකයෙන් නොමැකී තියේවි . මේ දුක්බර මොහොත හැමදාටම මට මතක් වේවි .. වදයක් වේවි ..!. සමහර විට මට හිනහවක් ගෙනේවි ..

මේ ලියවිල්ලට ඇරඹුමක් ගන්නේ කොතනින්ද කියලා මට හිතාගන්න බෑ ..ඉතින් මම පටන් ගන්නම් මුල ඉඳන්ම ..පටන් ගන්න වෙන්නේ පොඩි කථාවකින් ,වෙනදා වගේ මේක මට වෙච්ච මම සම්බන්ධ කතාවක් නෙවෙයි . මේ කතාවේදී මම නිකම්ම නිකම් තුන්වෙනියෙක් විතරයි . ඉස්කෝලේ යන කාලේ මගේ ඇස් වලින් දැකලා කන් වලින් අහපු මෙන්න මේක කතාවක්මත් නෙවෙයි ..නිකම්ම නිකම් සිදුවීමක් විතරක්ම කියලත් හිතේවි ..ඒත් හැම සිදුවීමකටම වටිනාකමක් තියනවා . . මට මේ සිදුවීම මහමෙරක් තරම් වටිනවා ..

….ඔන්න එකෝමත් එක කාලෙක . ලංකාවේ නැගෙනහිර පළාතේ .මුස්ලිම් වරුන්ගෙන් පිරිච්ච .පුංචි සිංහල ගමක .. ලස්සන කෙල්ලක් හිටියා .

නිරෝෂා !

නමටම හරියන කෙල්ල ! .. අවුවට පිච්චිලා හතරට පැලිච්ච පොළවක . දුප්පත් කමෙන් මිරිකිච්ච ගමක මේ වගේ කෙල්ලක් කොහොම ඉපදුණාද ? . "දියමන්තිත් හැදෙන්නේ ගල් අඟුරු පතල් වල.” ඉතින්. මේ වගේ කටුක පරිසරේකත් . පින්නෙ පිපුණු මලක් වගේ ලස්සන කෙල්ලක් උපන්න එකේ අරුමයක් නෑ ! .

මිනිහෙකුගේ ආත්මය වුණත් එළියට ඇදලා ගන්න සමත් වුණ ලස්සන ඇස් දෙකත් , උපරිමේට පායන පළාතක , කළුපාට මූණු අතරේ කලාතුරකින් දකින්න ලැබෙන සුදුපාට අහිංසක මූණත් , හුරතල් කටත් මේ කෙල්ලට උපතින්ම ලැබුණු දායාද වෙන්න ඇති !

..යන්තම් වයස පාළොහක් දහසයක් වෙනකම් කාගෙන්වත් බැල්මක් නැතුව මේ දුප්පත් කෙල්ල අර කියපු වේලිච්ච පොළවේ පය ගහලා ජීවත් වුණා ... … . .

සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය ලං වෙනකොට කොයි කවුරුත් ටියුෂන් ක්ලාස් වලට කඩිමුඩියේ දුවන්න ගන්නවා . "ජීවිතේ එක්ක රේස් එක”... ඒ රේස් එක දිනන එක ඔය වයසේ කෙල්ලෙකුගේ හීනයක් .. කොල්ලොන්ට නම් වැඩිය බරක් පතලක් නෑ .. ඉතින් ! නිරෝෂත් රේස් එක දිවුවා .. ඒ නවයක් ගන්න රේස් එක දිවුවා .

නවය නපුරු නිසාද ? නැත්තම් දෛවයේ ලියැවුණු හැටිද ? . මම නම් ඒවා දන්නේ නෑ . ඒත් නිරෝෂා දිහාවට ඒ වෙනකොට කොල්ලෙකුගේ බැල්මක් යොමුවෙලා තිබුණා ..! බැල්ම දැම්මේ කළුම කලු කොල්ලෙක් ..! මිනිහා නිරෝෂාගේ රූපෙට වශී වෙලා හිටියා . නිරෝෂත් ඒ බව නොදැන හිටියා නෙවේ . ඒකිත් මේ හැම බැල්මක් ගැනම දැනං හිටියා . කොයි කෙල්ලද අකමැති තමන්ට කොල්ලෝ ලයින් දානවට ..?

ආදරේට පාටක් නෑ කියනවා නේ .. කලු වුණත් සුදු වුණත් .පුදුම විදිහට ඇතිවෙන රෝගයක් තමයි ආදරේ !

ටිකක් කලු වුණාට කොල්ලා හැන්ඩියා . කරේ එල්ලගත්තු සයිඩ් බෑග් එකයි , නීට් එකට අඳින ඇඳුමයි , හතරැස් කණ්ණාඩි කුට්ටමයි . කලු කොල්ලව නළුවෙක් බවට පත් කලා . ඉතින් තවත් මොන කතාද ?. අපේ සුන්දරිත් . කලු කොල්ලට අහු වුණා .. !

"රතු ඇපල් කන්නෙම පණුවො බං !” ..ඒ වචනේ මේ ජෝඩුව දකින වාරයක් ගානේ ඉස්කෝලේ හැම කොල්ලෙක්ම ඉරිසියාවෙන් කියාපු වචනයක් . "කලු වුණත් දොදොල් පැනිරහයිනේ !” .. ඉතින් නිරෝෂටත් මේ ආදරේ මහ මෙරක් වගේ පෙනෙන්නැති .. ඒකිත් බොක්කෙන්ම කලු කොල්ලට ආදරේ කරා ..ටික කාලෙකින් මුලු පළාතම මේ ආදර කතාව දැනගත්තා .. සමහරු සුබ පැතුවා ..!

කලු කොල්ලගේ දෙමවුපියන්ට ගල් වැඩ පොළක් තිබුණා !..

හ්ම්..! පොර යමක් කමක් තිබුණ පවුලක ඉපදිච්ච දෙවනියා ! . මුලු ඉස්කෝලෙම මේ කොල්ලව හැඳින්වුවේ නියම නමකින් ..

"ගල් මඩ්ඩා !”

එදත් , අදත් සමහර විට හෙටත් මේ කොල්ලගේ නම ඒකමයි ! ඉතින් මේ ගල් මඩ්ඩට ආදරේ කරපු අපේ කෙල්ලටත් නිකම්ම නමක් වැටුණා .

"ගල් මඩ්ඩි !”

.. පාරෙදී බස් ඒකේදී . කොයි තැනදී වුණත් "ඒ ..යි ! ගල් මඩ්ඩී !!!!!” කියලා කෑගහන්න කොල්ලෝ අමතක කළේ නෑ .. ඒකත් අමුතුම ආතල් එකක් . නිරෝෂත් තමන්ට ලැබුණු අලුත් නම . හිනහ වෙලා පිළිගත්තා .. ඒකිගේ හිතේ කහට නෑ !

කාලයක් ගත වුණා .!. ගලන ගඟක් වගේ වෙනස් වෙන මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත .කවදාකවත් එක විදිහට තියෙන්නේ නෑ .. තියන්නත් බෑ !

වැඩි කතා ඔන්න නෑ මේ ආදර කතාව අවසන් වුණා ..! . ඒ ගැන වැඩි විස්තර මම දන්නේ නෑ . මොකද කීවොත් මමත් මේ ආදර කතාව දිහා බලන් හිටපු තවත් එක චරිතයක් විතරමයි ..ආදරේ එපා වෙච්ච කෙල්ල හුදකලා වුණා .. ඒත් අර ගල් මඩ්ඩි කියන නම තවමත් එහෙම්මයි ! . බොක්කෙන්ම කරපු පළවෙනි ආදරේ ! ඒකත් කෙල්ලගේ හිතේ නොමැකෙන්නම ඇඳිලා තිබුණා..!

ඉස්කෝලේ ගමනත් අවසන් කරපු අපේ කතා නායිකාව ..තමන්ගේ ගම් පාළාතේම තිබුණු පුංචි පරිගණක ඉගැන්වීම් කරන ආයතනයට පන්ති ආවා .. පරිගණක පාඨමාලාවක් කරලා ජීවිතෙන් ගොඩ යන්න ඒකිට හිතෙන්න ඇති ..! ..එහෙම නැත්තම් පරණ ලවු එක අමතක කරන්න පන්ති ගිහින් වත් උත්සාහ කරන්නැති ..

පරිගණක පන්තිය.. ඔන්න ඔතනදී තමයි අපි දෙන්නාගේ ඇස් එකට ගැටුණේ ! .

කෙල්ලක් දැක්කාම ඔකඳ වෙන මගේ හිත ඒ ඉස්සර දවසෙත් එහෙම්මයි ..සුපුරුදු විදිහටම ඔකඳ වුණා . ඒත් .. ඒ කෙල්ල මට වඩා වසර දෙකක් වැඩිමල් බව දැනගත් මොහොතෙම .රත් වුණු චාච්චියක දාපු බටර් කැටියක් වගේ මගේ ආදර හිතිවිල්ල දියවෙලා ගියා ..! නිරෝෂාව හමුවෙලා අදට වසර දෙක හමාරක් විතර ගත වුණත් මගේ හිතේ ඒකි ගැන තියෙන්නේ සහෝදර හැඟීමක් විතරමයි ..ඒ ගැන . මටම පුදුමයි ..!

මගෙන් බේරිලා කාලයක්ම එක දිගට මේ පරිගණක පන්තියේ ඉගන ගත්තු නිරෝෂා කෙල්ල . අන්තිමේදී ඒ ආයතනයේ . පිළිගැනීමේ නිලධාරිනිය බවට පත් වුණා !.

උපතින්ම ගෙනාපු ලස්සන , හිනාවෙන් ඕනම කෙනෙක් නම්ම ගන්න හැකියාව . මේ හැම දෙයක්ම තිබුණු නිසා ඒ රැකියාව බොහෝම හොඳට කරගෙන යන්න නිරෝෂට වැඩි අමාරුවක් වුණේ නෑ ..!

ඔන්න ඔය කාලේදී නිරෝෂා තමන්ගේ පළවෙනි ආදර කතාව මගෙත් එක්ක කියමින් කඳුළු හලාපු හැටි මට තවම මතකයි .. මම කවදාවත් හිතුවේ නෑ කෙල්ලෝ ආදරේදී මේතරම් සීරියස් කියලා . ..!

ඔය අතරේ කන්ද උඩරටින් හමාගෙන ආපු හුළං පාරක් එක්ක . නිරෝෂටත් විවාහ යෝජනාවක් ආවා .හදවතින්ම කරගෙන ගියපු පළවෙනි ආදරේ අමතක කරලා ..නිරෝෂත් තමන්ගේ දෙමවුපියන්ගේ මතයට ඉඩ දුන්නා ..!..එයා උඩරට කුමාරයෙකුට වචනේ දුන්නා ..! ..

එදා ඉඳන් හැමෝම සතුටින් . කෙල්ල සතුටින්, උඩරට කුමාරයත් සතුටින් , අපිත් සතුටින් ..!

ඒත් .. කවුදෝ ආයෙමත් දුකින් ..

නිරෝෂාගේ පළවෙනි ආදරේ..! අර කලු කොල්ලා.. ආයෙමත් එයාව හොයාගෙන ඇවිල්ලා වැඳ වැටිලා ආදරේ ඉල්ලනවා ..! ඒත් දැන් හැම දේකටම පමා වැඩියි .හිටි ගමන් ඇස් වල කඳුළු පුරෝගන්න නිරෝෂා අක්කා . හෙමිහිට අඬන ගමන් .මගෙන් කීපවතාවක්ම මෙහෙම ඇහුවා මතකයි ! ..

මම දැන් මොකද කරන්නේ .. ?

පළවෙනි ආදර කතාව කාටත් ලේසියෙන් අමතක කරන්න බෑ ඒක මමත් අත්දැකීමෙන් දන්න දෙයක් ..ඉතින් මම මොනවා කියන්නද ? මමත් උඩ බිම බලාගෙන කල්පනා කරනවා විතරමයි . නිරෝෂගේ වෙඩින් එකට දිනත් වෙන් වෙලා . ඒකි අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ මේ ජොබ් එක කරලා එකතු කරපු සල්ලිත් ඒ වෙනුවෙන් වියදම් කරලා ඉවරයි .. පවුල් දෙකකටම බලාපොරොත්තු දීලත් ඉවරයි ..! .මම දකින විදිහට දැන් ආපහු හැරීමක් නෑ ..!.නිරෝෂාගේ කසාදෙට තව තියෙන්නේ අතේ ඇඟිලි ගණනටත් වඩා අඩු දින ගණනක් ..

අද. ඒ කියන්නේ 2011/ 07 /27 තමයි මේ කථාවේ අන්තිම දවස . හෙටින් පස්සේ මම තවත් එක දසමයකින් වත් මේ කතාවට සම්බන්ධ නෑ .. අද දවස තමයි නිරෝෂා අපේ ආයතනයේ වැඩ කරන අවසාන දවස . !

නිරෝෂා මගෙත් එක්ක අවුරුදු දෙකක්ම වැඩ කළා .. මට හැම දේකදීම සහයට හිටියා . මගේ බ්ලොග් එකේ හැම තැනකම වාගේ මට උදවු කරපු රිසෙප්ශන් අක්කා ගැන මම ලියලා ඇති ..කියවපු ඔබටත් ඒක මතක ඇති ..

නිරෝෂා මට කෙල්ලෝ සෙට් කරගන්න උදවු දුන්නා . මම බීලා වැඩි වුණාම මට කෙළින් ඉන්නත් උදවු දුන්නා . ප්‍රශ්න වලින් මාව බේරගත්තා .! මතකද..? බීඩි අහුලන්නත් උදවු දුන්නා..අදින් පසු මේ බ්ලොග් පිටුවේ රිසෙප්ශන් අක්කා කියලා කෙනෙක් ගැන ලියවෙන එකක් නෑ ! .. ඒකි යන්නම යනවා ..

නිරෝෂා උඹ හැබෑවටම මට සහෝදරියක් වුණා !. මගේ දකුණු අතේ කොටාපු පච්චේ වගේම මගේ හිතෙත් උඹ හැමදාකම නොමැකී ඉඳීවි .. මම මැරෙනකම්ම මට උඹව අමතක නොවේවි ..!.

ඉතින් අපි සමු අරගමු ..!

ප/ලි . . . ඉතින් නිරෝෂා අක්කගේ ලොකු ඉල්ලීමක් උඩ මම මේ කතාව බොහොම කෙටියෙන් මගේ බ්ලොග් පිටුවේ ලියන්න හිතුවා ..පුළුවන්නම් පොඩි අදහසක් දෙන්න.. මට නෙවේ !. මගේ සහෝදරීගේ හිත හැදෙන්න ..නිරෝෂා විවාහ වෙන්න සැරසෙන්නේ එක හිතකින් නොවන බව මම හොඳටම දන්නවා . සමහර විට ඔබ දෙන එක අදහසකින් නිරෝෂාගේ හිත හැදේවි .. අදහස දීපු ඔබටත් පිනක් සිදුවේවි ..!