ප්‍රින්සිපල් සර් විසින් මාව සිපගත් දා

         මම ටිකක් විතර මතට ආදරේ කරන ආදර වන්තයෙක් . ! මගේ යාළුවෝ කියන්නේ මාව තුවාල කළොත් මගේ ඇඟෙන් මත් පැන් එළියට එන්න පටන් ගනීවී කියලයි . ඒත් ඔය කවුරුත් හිතන තරම් මම බොන්නේ නෑ . බොන්න ආසාව තිබ්බත් බීලා කෙළින් ඉන්න ඇඟේ හයිය තිබ්බත් . අතේ සල්ලි හිඟ කම නිසා මගේ බීම මටත් නොදැනීම හීනි වෙලා .

මේකත් එක බීපු කතාවක් .! අතේ සල්ලි තිබුණු කාලේ වෙච්ච කතාවක් . කැමතිනම් බලන්න .

සතියේ දවස් හතෙන් මට නිවාඩු ලැබෙන්නේ බදාදා දවසට විතරයි . එදා නම් වැහි බර බදාදා දවසක් .මම පරිගණකය ළඟට වෙලා ඉන්න අතරේ ..!

"මචං සඳරු ! මචෝ ! උඹ ඉන්නවදෝ ! ?”

මම ඒ සද්දේ ඇහිලා දොර ඉස්සරහා දොර ළඟට ගියා . වෙලාව හවස හතරට කිට්ටුයි ,ලොකු වැහි අඳුරකුත් වැටිලා තිබුණා .


දොර ගාවට කිට්ටු වෙච්ච මම දැක්කා මගේ පන්තියේ හිටපු මගේ යාළුවෝ දෙන්නෙක් මාව බලන්න ඇවිල්ලා තියන වග . එකෙක් "රුවන්" , අනිකා "අමරේ" . අපි හැමෝම එක ගමේ.

පොඩි කාලේ ඉඳන් අමරෙයි මායි ගියේ එකම ඉස්කෝලෙට . රුවන් නම් වෙන කොහේද ඉස්කෝලෙක . ඒත් එක ගමේ නිසා අපි හැමෝම බුදු ෆිට් .

"සඳරු උඹට අද වැඩක්ද ?” මම එළියට ආපු ගමන්ම රුවන් මගෙන් ඇහැවුවා !

"නෑ..! එහෙම්ම කියලා වැඩක් නෑ ඇයි බං ?”

"අඩෝ අද මගේ පළවෙනි පඩිය . උඹලා දෙන්නටම සලකලා යන්නයි බං මේ ආවේ . යමුද ?”

 

මගේ මතකය ඈතටම ඈතට ගියා . රුවන් දහය වසරෙන් පස්සේ ඉස්කෝලේ ගියේ නෑ . කාලෙකට කලින් මිනිහා ගමේ කෙළවරක පොඩි සීඩී කඩයක් දාගෙන හිටියා . ඔය වීසීඩී , ඩීවීඩී නැගලා ගිය කාලේ උගේ වෙළඳාමත් සරුවට නැගලා ගියා .පස්සේ කාලෙකදී ඒ වගේම බැලා ගියා . දැන් මාස ගාණකට උඩදී මිනිහා කඩේ වහලා ගම පුරා ඇවිද්දා .. ! අයාලේ !

ඔන්න ඔය කාලේ මිනිහා සම්පූරණයෙන්ම යැපුනේ මගේ පිහිටෙන් . ඒ කීවේ මිනිහට බොන්න ඕන වුණාම එන්නේ මාව හොයාගෙන .

"මචං අද මොනවා හරි කරමුද ? මමත් ගාණක් දෙන්නම් .” 

 
ඉතින් ඔහොම කියාගෙන ආවට හැමදාම සල්ලි වියදම් කළේ මම විතරයි . ඒත් අසෝක වීදුරුවෙන් දෙක , තුන නැමෙනකොට . රුවන් හැමදාම ගහපු එකම එක ට්‍රැක් එකක් තිබුණා ..


අඩෝ සඳරුව්ව්වා !! මම්ම ඔඳ ජොබ්බ්බක් කල්ල දාට උඹට මමයි අරං දෙන්නේ ! , සත්තම් පල්ල ! 

 

කාලෙකට පස්සේ රුවන්ට විදුලි බල මණ්ඩලේ පුංචි තනතුරක් ලැබුණා . ඇත්තෙන්ම කීවොත් එතන තිබුණු පුංචිම තනතුර . ඒත් මේ පුංචි තනතුර හොබවන මගේ මිත්‍රයාගේ හිත නම් හැමදාමත් ලොකුයි. මගේ යාළුවෝ බොහොම දෙනෙකුගේ හිත ගොඩක් ලොකුයි .එකට හිටපු තමන්ගේ එවුන්ව ඒ ලොකු හිත් ඇතුළේ බොහොම පහසුවෙන් අමතක නොකර රඳවලා තියාගන්න උන්ට පුළුවන් ..

මටත් කට කොනින් හිනාවක් ගියා ..


හ්ම් .. යමුකෝ .. 

 

මමත් ටිකක් ඈතට යන්න වෙන නිසා . ඩෙනිම ඇඳලා බාටා දාලා ලක ලැහැත්ති වුණා . ඔය කාලේ මට මගේ බයික්කේත් තියනවා. ඒක නිසා ගමන් බිමන් ප්‍රශ්නයක් මට තිබුණෙම නෑ ! ඉතින් බයික් දෙකක නැගුණු අපි තුන් දෙනා නිදහසේ හොඳ බීමක් බොන්න පුළුවන් තැනක් බලා පිටත් වුණා

වෙලාව පහට කිට්ටුයි. අපි හොඳ ලස්සන ආපන ශාලාවක් වෙත ගොඩ වුණා . මගේ යාලුවාගේ පළමු පඩිය මතට දිය කරලා දන්න මට කිසිම උවමනාවක් නැතත් . උගේ උවමනාව මතම මමත් උගේ පිටිපස්සෙන් ඇදුණා . මම පාප මිතුරෙක් නම් නෙවේ... . !

"අඩේ ලාභ *** බෝතලයක් අරං ගාලකට වෙලා අදිමු බං"
 
මම කීප විටක්ම රුවන්ට බල කෙරුවා

"බෑ බං වැස්සක් එනවා . ඔය ගාල් අස්සේ යන්න බෑ අනික ඔවුවා අස්සේ බයිට් කන්න හොඳ නෑ "

 
ගොම්මං වෙලාවට ලඳු කැලෑ අස්සේ බැදුම් කන්න හොඳ නැති වග මම අත් දැකීමෙන්ම දන්න කරුණක් . ඒක නිසා මම මිතුරාගේ පස්සෙන් රෙස්ටුරන්ට් එකකට ඇතුළු වුණා . 

වටකුරු ප්ලාස්ටික් මේසයක් වටේ ඉඳගත්තු අපි තුන් දෙනා . රු 980 ක් දීලා මනරම් බෝතලයක් මිලදී ගත්තා . 

ඉතින් සුබ මොහොතින් මගේ මිතුරා බෝතලය විවර කරන්නයි සූදානම් වුණේ. ඒත් එකපාරම මම එක සිදුවීමක් දැක්කා . පපුවත් ගැස්සුණා ..


දකුණු පැත්තේ මේසෙක තනිවම වාඩිවෙලා හිටියේ මගේ මුල්ම විදුහල්පති තුමා !
ගමේ කෙනෙක් නිසා වගේම මගේ තාත්තා ඉන්න කාලේ එයාගේ හොඳම මිතුරෙක් වෙච්ච මේ ලොකු සර් මගේ දිහා ඇස් ලොකු කරං බලාන හිටියා .. 


ඒ බැල්ම ඇති මට පුටුවෙන් නැගිට්ටෙන්න ,ඒ බැල්මම ඇති මගේ ඔළුව බිමට නැවෙන්න .. ඒ බැල්මම ඇති මාව ලොකු සර් ගාවට නිකම්ම ඇදෙන්න ..! 


මමත් බයෙන් බයෙන් ලොකු සර් ළඟට ඇදුණා . ඔළුව කහන ගමන් .

"සර් මේ .. මේ !” මම ඔළුව කහන ගමන් වචන හොයනවා ..

"ආ සඳරු මොකෝ කොණ්ඩේ කපන්න ආවද ?” 

 
අප්පට සිරි ! ලොකු සර් දීපු ලොකු ටෝක් එක ..

"මේ .. නෑ මේ සර් මේ යාළුවෙක් හම්බුනා . මේ එයා එක්ක මේ පොඩ්ඩක් . මේ"

"හා හා .. තමුසෙලාගේ වැඩේ කරගන්නවා මාව බාධාවක් කරගන්න එපා . මමත් මේ ඇවිල්ලා ඉන්නේ බොන්න තමයි .. හරි හරි යනවකෝ ..”

 

තමන්ගේ ගෝලයෙක්ව මේ වගේ තැනකදී දැක්ක නිසා ලොකු සර් වුණත් සුපිරිවටම අස්පට් ගැහිලා හිටි බව ඒ කතා විලාසයෙන් මට තේරුම් ගියා . හිත සතුටෙන් බොන්න ආපු මගේ හිතත් .මොහොතකට දුකින් පිරුණා .. ඒ අතරේ මගේ වීදුරුවත් පිරුණා . ඒ පිරුනු වීදුරුව මගේ කටේ ගෑවෙද්දී මාව අතීතයට යැවුණා

ඒ මගේ පළවෙනි ලොකු සර් .

මාව ඉස්කෝලෙට භාර දුන්න දවස මට අද වගේ මතකයි මම හිතන්නේ ඒ 1995 අවුරුද්ද වෙන්න ඇති . වාර්නිස් කොළ ඔතාපු , කෝටුවක ගහපු බැලුම් බෝලයක් දීලා මේ ලොකු සර් මාව එක වසරට බාරගත්තු හැටි මට අද වගේ මතකයි . මේ ලොකු සර්ගේ නායකත්වය යටතේ මම අවුරුදු පහක්ම හිටියා . මගේ ගමේ පුංචි ඉස්කෝලේ පන්ති තිබුණේ 5 වසරට යනකම් විතරයි .

 මම අස් වෙන දවසෙත් අනිත් එවුන් එක්ක ගිහිං පුරුද්දට වගේ ලොකු සර්ට දණ ගහලා වැන්ද හැටි මට තවම මතකයි . කොඩි කණුව ගාව හිටපු ලොකු සර් වඳින හැමෝගෙම ඔළුව අතගලා සුබ පතන්නත් මතක කළේ නෑ . මමත් ඒ ඉස්කෝලෙන් අස් වෙලා හය වසරෙන් නගරේ ඉස්කෝලෙකට  ගමන ආරම්භ කලා ..

එදා ඉඳන් මාව ඉස්කෝලෙන් අස් කරන තුරුම මම විදුහල් පතිතුමන්ලාට පණ වගේ ආදරේ කරා . ! . මම ආපහු වතාවක් මොහොතකට මගේ පළවෙනි විදුහල්පති තුමා දිහා බැලුවා . 

ජීවිතේ හවස් වරුව ගෙවන මනුස්සයෙකුට කාගෙන් තහනමක්ද ? එක අතක දුම් වැටියක් . අනික් අතේ බාගේ බෝතලේ . අසරණයා වීදුරුව පුරුවනවා .එයාගේ බෝතලෙත් ඉවර වෙන්න ළඟයි . මම ඉවත බලාගත්තා .

"පුතා ! පුතා !” 

 
ඒ සද්දෙන් මම ආයේ මගේ ලෝකෙට ආවා . වට පිට බලදී මම දැක්කේ බාගෙට නැගිටපු ලොකු සර් මට අත වනනවා .

"පුතා පොඩ්ඩකට මෙහේ එනවකෝ ..”
 
උගුරටම එන්න තරම් බීලා හිටපු මමත් පුටු වල හැපි හැපී සර් ළඟට ගියා .සර් ගෙයි මගෙයි අතර මුලදී තිබුණු දුරස් බව හොඳටම අඩු වෙලා . දැන් ඔළුව කැහිලි නෑ හිතේ බය නෑ ,

"ඇයි සර් ?” මමත් ළඟටම ගියා ගියා විතරක් නම් මදෑ එතනින් ඉඳගත්තා

"තමුසෙලත් එනවලා ඕයි මේ ටේබල් එකට ..එනවා ඉතින් !”

"ඕ ඕ ඕකේ සර් .” මමත් කොල්ලෝ දෙන්නව අඬගහගෙන සර් හිටපු මේසෙට ආවා .
දැන් සර් අපිට අඳුන ගන්නවා .

"සර් මේ රුවන් . අහවල් පාසලේ තමා ගියේ .. , එතකොට මේ තමා සර් අමරේ ! මෙයත් අපේ ඉස්කෝලේ තමා . “

"නෑ. . . . .!” ලොකු සර් අත පුරුවලා පාරක් දුන්නා අමරේගේ පිටට . "යකෝ තෝ මාව දැක්කේ නෑ වගේ හිටිය නේද . ?” අමරේ ඇඹරෙනවා ! 

වෙලාව ගත වුණා . අපි එපා කියද්දී ලොකු සර් ගානේ තව භාගයක් ඇණවුම් කෙරුණා . ලොකු සර්රුයි ගෝලයොයි අතරේ දුම් වැටි හුවමාරු වුණා . "චියර්ස් "හඬත් එක්ක වීදුරු එකට ගැටුණා .. . . සාක්කු හිස් වුණා ! ඒත් අපේ හිත් පිරිලා ..

පුදුමයි පුදුමෙනුත් පුදුමයි ! එක ජරා දියරයක් අපි අතර තිබුණු සීමා මායිම් බින්ඳා . මම වසර පහක් මේ ලොකු සර් යටතේ ඉඳලත් ඒ වසර පහට අපි දෙන්නා වචන විස්සක් කතා කරලා නැතිව ඇති.. ඒත් අද ? මේ අමුතුම දියරය . අපිව කතා කෙරෙවුවා . අපිව ලං කෙරෙවුවා . අපිව යාළුවෝ කෙරෙවුවා !

පොද වැස්සක් වැටුණා . අපි අපේ බයික් වලින්ම ලොකු සර්ව ගෙදර ගිහිං දැම්මා .ලොකු සර්ගේ ගෙදර ගේට්ටුව ගාවදී අපි තුන් දෙනාම බිම වැට්ලා පෙරළිලා ලොකු සර්ට වැන්දා . ලොකු සර් අපි තුන් දෙනාගෙම හිස සිඹලා පිට අතගාලා අපිට සමුදුන්නා .

"සෑර් අපි ඒනං ගීං එන්නං" මම දනිහේ වැලි පිහින ගමන් කියන්න වුණා
අපි ආයේ බයික් වලට නැග්ගා . ලොකු සර්ට අත වනාගෙන අපි යන්න පිටත් වුණා . ! 

බයික්කේ යනකොට වදින හීතල හුළඟ මගේ වෙරි මත වැඩි කෙරුවා .! ඒ අතරේ ආයෙමත් මගේ ලොකු සර් ගැන මතක් වුණා . කවදාවත් පගා ගහපු නැති , ඉස්කෝලේ වැඩ වලට දෙමවුපියන්ගෙන්න් , ළමයින්ගෙන් සල්ලි එකතු නොකරපු . ආසාධාරණව සල්ලි හම්බ නොකරපු මේ අසරණ මනුස්සයා ගැන මගේ හිතේ පුදුම ගෞරවයක් ඉපදුනා .

අසාධාරනව මහා සල්ලියක් හම්බ කළානම් අද අපිත් එක්ක නොබී තනියම තමන්ගේ ගෙදරට වෙලා හොඳම බෝතලයක් හිස් කරන්න මේ මනුස්සයාට හොඳටම පුළුවන් . ඒත් ඉතින් මගේ ලොකු සර්. තමන්ගේ සේවා කාලය ඇතුළේදී හම්බ කරගෙන තිබුණේ අද්දැකීම සම්භාරයක් විතරමයි .

එදා දවස ගැන මම හැමදාමත් හිතනවා . !

මම පාසල් යන සන්දියේ . මට කිසිම ගුරුවරයෙක් හොඳයි කියලා නෑ . මම කිසි දවසක පන්තියේ පාළොස් වෙනියාගෙන් ඉහළට ඇවිල්ලත් නෑ . කවදාවත් ගෙදර වැඩ කළෙත් නෑ . ඉතින් හැම ගුරුවරයාම මට බැන්නා විතරයි .මේ සිදුවීම තමයි ගුරුවරයෙක් මාව ඉම්බ පළවෙනි වතාව ඒත් මේ වෙනකොට මම පාසල් දිවියට සමු දීලා ඉවරයි.. හරියටම කීවොත් මාව ඉස්කෝලෙන් අස් කරලා දැන් වසර ගණනාවක් ගතවෙලා ඉවරයි . !

පළමු විදුහල්පති තුමා නොහිතපු විදිහට හමු වුණ ඒ දවස ඒ දවස මගෙ ජීවිතයටම අමතක නොවෙන දවසක් වේවි ! .