නියඟයට එරෙහිව හෙළුවෙන් සටන් කල මිනිස්සු.

මේ සිදුවීම වුණේ එක නියං කාලෙකදියි. 

අවුරුද්දේ පොසොන් මාසේ කිට්ටු වෙද්දී අපේ පළාතට තිබහ දැනෙන්න පටන් ගන්නවා . ඉර එළිය වැවු වල ලිං වල තියන වතුර බින්දුව වෙනකම්ම උරාගත්තාට පස්සේ ගමේ එවුන්ට ඉතිරි වෙන්නේ ජල සම්පාදනෙන් එන බවුසරේ එනකම් බලා ඉන්ඩ තමයි . බාල්දිය කොරහ සහ අතට අහු වුණ පොල්කට්ට පවා අරං නගරසභා වතුර බවුසරේ පස්සේ එලෝන ගෑනු මිනිස්සු සහ පොඩි එවුන් ඒ කාලෙට සාමාන්‍ය දර්ශනයක් . ඔන්න ඔය විදිහට ඉරට කිට්ටු වෙච්චි නැගෙනහිර පළාතට ඉරේ කෙනෙහිළි නම් මදි නොකියන්ඩම ලැබෙනවා.

නියගය නිසා උපදින දූවිල්ල හින්දද මන්දා ඔය කාලෙට කිසිම දේශපාලකයෙක් අපේ ගං තුලාන පැත්ත පළාතේ පස් පාගන්ඩවත් කැමති නෑ . පුංචි ප්‍රාදේශීය සභාව ඇතුළේ ඉඳන් ගමේ එවුන්ගෙන් වරම් ලබාගත්තු ගමේ දේශපාලන අයියලා ටික නම් හැමදාම අරක කරමු මේක කරමු අඟහරු ලෝකෙන් හරි වතුර ගේමු කියමින් කෑ ගහමින් උන්නා . ඒත් කාටවත් වතුර හම්බ වුණේ නම් නෑ .

දෙයියංගෙ පිහිටෙන් අපිට යාන්තම් බොණ්ඩයි කෑම උයාගන්ඩයි නම් වතුර තිබුණා .ඒත් නාකියා ගන්ඩ රෙදි හෝදාගන්ඩ වලං පිඟන් හෝදගන්ඩ නම් වතුර තිබුණේ නෑ . බඹ ගණං පතුලට හාරපු ලිං වලත් වතුර තිබුණේ බෝම ටිකයි . ගමේ එක ළිඳක වතුර තිබුණොත් ඒ ළිඳ වටේ මුලු ගමම එකතු වෙනවා . ඉතින් අනික් පහුවදාට ළිඳ හිස් !

“අඩා තොපට යනකොට ගෙණියන්නඩ ඔය වතුර තියං ඉන්නේ ?”

“වතුර දුන්නැති තොපි ලබන ආත්මේ දියබරි වෙලා උපදියවු !” 

ළිඳක හිමි කරුවෙක් ගමේ එකෙක්ට වතුර ගන්ඩ නොදුන්නොත් ගමේ එකාලා දක්වන ප්‍රතිචාර ඔන්න ඔහොමයි . ඉතින් ඒ වගේ කතා අහගන්න තියන බය නිසාම ගෙවල් වල ලිං තියන උදවියත් වතුර නැතුව වේලෙන වෙලාවල් එමටයි . කවදාවත් හිඳෙන්නේ නැති ළිඳකට තිබුණේ පැඟිරි ගෙදර ළිඳ විතරයි . ඒත් ඒ ගෙදර ළිඳට මොනාද මන්දා බේත් වගයක් කලවං වෙලා කියා කට කතාව නිසාම ගමේ කොයි කවුරුත් ඒ ළිඳෙන් අත පය හෝදන්නවත් කැමති වුණේ නෑ .

දෙයියංගේ පිහිටෙන් අපේ වැවේ යාන්තම් දිය පොඳක් තිබුණා . වැවේ සේරෝම වාන් දොරවල් වහලා දාලා ඒ වතුර ටික මිනිස්සු ඉතිරි කරගෙන තිබුණ හින්දම වැහි කාලෙට ගම හරහා දුවන හීතල පැහැදිලි වතුරෙන් පිරුණු ඇල පාරවල් හිඳිලා අඩිය පෑදිලා ඉරි තැලිලා තිබුණා . මට නම් ඒ හිඳුණු ඇල පාරවල් පෙනුණේ පරණ යුද අගල් වගේ !

ඔන්න ඔය විදිහට දරුණුවට පායපු එක හද්ද නියං කාලෙක මමත් හාල් මෝලෙ සුරංජිත් අයියත් වෙල්යාය මැද තිබුණු කාටවත් අයිති නැති තැඹිලි ගහකින් කඩාගත්ත තැඹිලි වගයක් බොමින් හිටියා . තැඹිලි ගෙඩියත් අතර අරං මහ නියරේ ඉඳගෙන උන්නු මම හිටියේ බර කල්පනාවක.

“මොකෝ බං ගෑනි මැරිච්චි මිනිහා වගේ ?” 

මගෙ මූණ දිහා බලලා එහෙම අහපු සුරංජිත් අයියා උල් කරපු ලී කෑල්ලකින් තැඹිලි ගෙඩිය සිදුරු කරලා කටේ තියාන ගුඩු ගුඩු ගාලා ගසලා දැම්මා ඉන් පස්සේ ඌ පහත් වෙලා සරමෙන් අත කට පිහදාගත්තා.

“ඕක බීපං විජහට !” 

ඌ මට එහෙම කියලා තව තැඹිලි ගෙඩියක් අතට ගත්තා .

“සුරංජිත් අයියේ වත්තේ ළිඳක්වත් කපාගන්ඩ ඕනෙ බං” 
 .
මම මගේ හිතේ තිබ්බ ප්‍රශ්නේ එළියට දැම්මා .

“දැන් ඒකද මෙච්චර වෙලා උඹ කල්පනා කළේ ?”

“හ්ම් . නාගන්නේ නැතුං රෑට නින්දක් නෑ බං .”

“උඹට විතරක් නෙවේ මලයා අපි හැමෝටම ඔහොම්ම තමා. මොකෝ වැවේ වතුර තිබ්බා කියලා ඒකෙන් නාන්ඩැයි ?. ඒකෙන් නෑවොත් ඩෙටොල් සර්ජිකල් වතුරෙනුත් නාලා තමයි ගෙදර යන්ඩ වෙන්නේ .”

ඌ කීව කථාවත් ඇත්ත . වැවේ යන්තම් වතුර ටිකක් තිබුණත් ඒ වතුර ටිකෙන් මිනිසුන්ට නාන්ඩ පුළුවන් කමක් තිබුණේ නෑ . මොකද කීවොත් දවල් කාලෙට වැවට බහින වල් මිවුවෝ වැවේ වතුර ටික බොර කරලා ඒකෙම ජරා කරලා යනවා . අලි බොට්ටුත් ඉඳලා හිටලා ඇවිදින් වතුර ඩිංගිත්තෙන් වැඩි හරිය බීලා දරු මල්ලොත් නාවගෙන වතුර ටික බොර වෙනකම් නටලා ආයෙ වැළිත් නාන ගමන් පිට වෙලා යනවා . ඉතින් ගිනි අවු කූටකේට රත් වෙච්ච වතුර සත්තුන් නිසා තවත් අපිරිසිදු වෙනවා ඉතින් එහෙම අපිරිසිදු වෙච්ච වැවට බැහැලා නෑවොතින් නෑ එකාට හැදෙන ලෙඩේ පොතක පතකවත් නෑ .

“මලයා උඹලෑ වත්තේ ළිඳක් කපන්ඩ බෑ !” 

සුරංජිත් එක පාරටම “බැක්” ගාපු නිසා මටත් පොඩ්ඩක් විතර කේන්ති ගියා

“ඇයි ඒ ?”

“වත්ත පොඩියි නේ බං අනික ඒකෙ බාගයක්ම කක්කුස්සි වල ඉතින් කොහොම ලිං කපන්නේ . අනික මලයා ළිඳක් කපනවා නම් හෙනම යටට හාරලා මිසක වතුර හොයනවා බොරු ! ආඬියා ළිඳක් තමා එහෙම වුණොත් හදන්ඩ වෙන්නේ ?”

“හ්ම් . මේ පැත්තේ ඉපදුණු කරුමේ තමා බං ! නුවරට හරි බදුල්ලට හරි පැනගත්තා නම් ගොඩම තමා !”

හිතේ දුකට මම එහෙම කීවත් උපන් ගම දාලා යන්ඩ මට කවදාවත්ම මගේ හිත හදාගන්ඩ බැරි බව මම හොඳටම දැනං උන්නා .

“අනෙ යකෝ මෙන්න මේ පුංචි ළිඳේ වතුර උගුරක් බීලා මෙන්න මෙහෙට්ට වෙලා ඉඳින් බං . වතුර නැතුව අපි මෙච්චර කල් උන්නා කෝ අපි තිබහට මළාද ? යකෝ අපෙ අත්තලා මුත්තලා මෙහේ උන්න කාල වලදී උන් අපිට වඩා දුක වින්ඳා අපි මොනාද බං දන්න දුක ?”

කරන්නම දෙයක් නැති තැන මම සුරංජිත් අයියා දීපු පුංචි ළිඳේ වතුර වල රස බැලුවා . ඒ පැණි රහ හීතල තැඹිලි වතුර මගේ ඇඟේ තිබිච්චි කෙඩෙත්තු ගතිය මොහොතකට මකලා දාපු හින්දා හිතේ තිබ්බ තරහවත් ටික ටික නිවිලා ගියා . 

අපි ආයෙමත් ගෙවල් දිහාවට පැද්දුවේ හැන්දෑ වෙලාවේ නියරක් උඩ ඉන්න එක ඒ තරම් නුවනට හුරු දෙයක් නොවන වග අපි දෙන්නම අද්දැකීමෙන් දන්න හින්දයි .ගෙවල් බලා යන අපි දෙන්නගෙම අත් වල ගෙදර එවුන් වෙනුවෙන් ඇන්න යන තැඹිලි ගෙඩි කීපයකුත් රැඳිලා තිබුණා .

වැලි පාර දිගේ ගෙදර පැත්තට ගාටමින් හිටි අපි දෙන්නට බයිසිකලයක වතුර කළයක් බැඳි බයිසිකලයක් අමාරුවෙන් පාගමින් ගෙදර දිහාට යන අපේ යාළුවෙක් වෙච්ච රත්නේ හම්බුනා .

“රත්නේ උඹ කොහේ මේ යන්නේ ?”

“නාන්ඩ ගියා !”

“මොකෙං නෑවේ ?”

“66 හන්දිය ගාව පාරෙං ටිකක් බැද්ද වෙච්චි ලොකු වතුර බටයක් තියේ බං. ඒකට පොරෝ පාරක් දීලා මම ඒකේ පොඩි හිලක් හදාගත්තා ඔන්න ඒකේ වතුර බුසු ගාලා විදිනවා . දැන් බං එතනින් නියමෙට නෑ හැකි. උඹලට කියන්ඩ ටොප් වතුර ටික අඩා මම හෙටත් යනවා උඹලත් වරෙල්ලා හැබැයි වැඩියෙ කාටවත් කියන්ඩෙපා ඕං !.”

රත්නේ කීව කතාව වේලිලා කර වෙලා තිබ්බ අපේ හිත් වලට හීතල වතුර ඉස්සා වගේ හැඟීමක් ගෙනවා . “එහෙනම් හෙට ඉඳන් නෑව හැකි !” එහෙම හිතමින් මම බෝම සතුටෙන් ගෙදර ගියේ හෙට පාන්දරම නාගන්න යමු කියලා සුරංජිත් එක්ක කතා වෙමිනුයි .

මම උදේ අවදි වුණේ සුරංජිත් අයියා මාව කූද්දන්න ගත්තායින් පස්සෙයි .

“සඳරු මලයා නැගිටහං බං. . . ! අප්පා තෝ ගාව තියන දාඩිය ගන්දස්සාරේ . වර යන්ඩ නාකියාගන්ඩ !” 

සුරංජිත් අයියා විනාඩි පහක් විතර මට පයින් අනිමින් කෑදුන්නට පස්සේ මම නැගිටලා තුවා කෑල්ලක් සබන් කෑල්ලක් එහෙම සිලි සිලි මල්ලක දවටගෙන නාන තැනට යන්න පිටත් වුණා. 

අපි කඩා දාපු බටේ ළඟට කිට්ටු වෙනකොට වෙලාව උදේ හතට විතර ඇති . පොඩි කැලෑ රොදක් මැදින් අඩි කීපයක් ඉස්සරහට යද්දී එක දිගටම ඇහෙන සූ හඬක් අපි දෙන්නටම ඇහුණා . තව මොහොතකින් අපි දැක්කා වංගෙඩියක් තරම් මහත කලු පාට බටේකින් වතුර පාරක් හීනිවට උඩට විදින හැටි . අපිත් විජහට පැනලා ඒ ඉහළට වතුර විහිදෙන වතුර මලෙන් හිතේ හැටියට නාකියාගත්තා .

“මලයා අපේ අම්මලවයි උඹලෑ අම්මලවයි විතරක් ගිහිං එක්ක එමු නේද බං ? වැඩිය අයට කියන්ඩ ගියෝතින් මෙතන නාලා ඉවරයි .”
 
නාල ඉවර වෙලා ආපහු ගෙදෙට්ට පද්දන අතරේ සුරංජිත් අයියා මගෙන් එහෙම ඇහුවේ මම මෙතනට මුලු ගමම එක්කං ඇවිදින් නාවයි කියලා හිතලා වෙන්නැති .

“අපෙ නැන්දටත් නාගන්ඩ විදිහක් නෑ කියලා නාහෙන් අඬ අඬ උන්නේ . උන්දැවත් එක්ක එන්නං නේ ?”

“හ්ම්.”
මම ගෙදර ගියපු ගමන් කළේ තෙත තුවාය මිදුලේ තිබ්බ පැණි දොඩං ගහේ වනාපු එක . තුවාය වනලා ආපහු එනකොට උළුවස්ස ගාව ඉඳන් පොල් ගෙඩියක් උදැල්ලේ දවටමින් ලෙලි ගහන මයෙ ලොකු නැන්දට මාව මූණටම මුලිච්චි වුණා .

“සඳරු පුතේ උඹ නෑවා ?”

“ඕ නැන්දා මං පාන්දරම ගියේ නාන්ට !”

“කොහෙං බං උඹ නෑවෙ අර මිවුවො ලගින කුණු වතුරෙං ?”

“නෑ නෑ කාටවත් කියන්ඩෙපා ! අර 66 වංඟුවේ වතුර බටයක් කැඩිලා ඒකෙන් හෙණ උසට වතුර විදිනවා අපි එහෙන් නාකියාගෙන ආවෙ නැන්දත් යං !” 

මැලවිලා තිබුණු නැන්දගේ මූණු ඩිංගත් මලක් වගේ පිපුණා . නාගන්ඩ කියලා කීවම උන්දැට තියන සතුට . මමත් මගේ පවුලේ උදවියත් සුංජිත් අයියාගේ පවුලේ එවුනුත් හැමෝම එදා හැන්දෑ වැරුවේ රෙදි මහ විශාල පොදියකුත් කර ගහගෙන කැඩුණු බටේ ගාවට ගියේ නිදහසේ නාකියාගන්ඩ හිතාගෙනයි . ඒත් එතනට ලං වෙනකොටම කනට ඇහුණු ඝෝෂාවෙන් මොකක් නමුත් ගැටලුවක් ඇතිවෙලා තියන වග මට තේරුම් ගියා . මමත් අඩියට දෙකට එතනට කිට්ටු වුණා .

හත්වලාමෙ ! කැඩුණු වතුර බටේ ගාවට මුලු ගමම එකතු වෙලා . ඒ මදිවට නාන්න ආපු උන් බටේ කීප පොලකින්ම කඩා දාලා . කාණ්ඩෙයක් රෙදි හෝදනවා , තව එවුං වගයක් හරක් නාවනවා , බයික් හෝදනවා, පොඩි එවුං වගයක් එතනම හෙල්ලිකොටෙන් ඉඳන් මඩේ නටනවා . උදේ බොහෝම නිස් කලංකව තිබ්බ මේ නාන තැන මේ වෙනකොට මරිය කඩේ වගේ වෙලා !

“පුතේ වතුර උණත් බෙදා හදා ගන්ඩෙපැයි. ඒක නිසා මම සිරියලතාටයි ,සුදු බණ්ඩිටයි, පිය සෝමෙටයි , ජය තිලකටයි, උනාපාන අයියයටයි . බංණ්ඩෙ මාමලාටයි , ආතර් සීයලාටයි මේ විත්තිය කීවා . !”
නැන්දා අහිංසක විදිහට එහම කියද්දි සුරංජිත් අයියා ඔළුවේ අත ගහ ගත්තා .

“සඳරු දැං ඉතින් මොනවා කරන්නද බං ගෑනුන්ට කට පියාගෙන ඉන්න පුළුවන් එකක්යැ . මේ ගොබ්බ කම කරපු උඹට ගහන්න ඕනෙ වල් හබරල පිත්තකින් .”

“දැං ඉතින් මොනා කරන්නද ආපු එකේ ඔය අයිනක් අල්ලං නාකියාගම්මු .” 

මම එහෙම කියලා නාන්ඩ ලැහැත්ති වෙනකොට සුරංජිත් අයියත් හූල්ල හූල්ල මගේ පිටු පස්සෙන් ඇවිදින් ඇඳුම් මාරු කරගෙන නාගන්ඩ ලැහැත්ති වුණා .
මොහොතකින් අපි කාටත් මීට දවස් කීපයකට කලින් වතුර නැතිව අපි වින්ඳ දුක අමතක වෙලා ගියා . ගමේ එවුං හැමෝම එකිනෙකාට කොලොප්පම් කරගනිමින් බොහෝම සතුටෙන් නෑවා .

“මෙවුවා කලරින් වතුර මේ වතුරෙන් නෑවහම විෂබීජ අහක් වෙනවලු හොඳට නාගණියවු කොල්ලනේ !”
නාමින් උන්නු කයිතං සීයා එහෙම කියද්දි මට දෙකොනින්ම හිනා ගියා . උන්දැට ක්ලෝරීන් කියන වචනේ කියැවුණේ කලරින් කියලයි

“මම කවදාවත් සවර් මලකින් වතුර නාල නෑ . ! අද නාත හැකි”

සුදුබණ්ඩි නැන්දා එහම කියමින් උඩ ඉඳන් වැටෙන මල් වැස්සක් වගේ වතුරපාරට ඔළුව ඇල්ලුවා . 

මේ කෝලම් බොළඳ කම් දිහා බලමින් නනා උන්නු මම නෑම මොහොතකට නතර කරලා ඇඟේ පතේ සබන් ගාගන්ඩ පටන් ගත්තා . ඇඟ පතේ සබන් උලාගත්ත මම ඇස් දෙක තද කරලා පියාගෙන මූණේ සබන් ටිකක් ගාගත්තා විතරයි මහා සද්ද බද්ද වගයක් ඇහිලා මම උඩ විසි වුණා .

“ඛවුධ ඩෝ අපෙ ගමට එන වතුර බඩේ කඩා දාපු පුබ්බඩ හැත්ත ?”

“අඩෝ අද තොපිව අපි මරාගෙන කනවා පෙනේද මුං අපි සල්ලි ගෙවන වතුර ටිකෙන් නාන අපූරුව අද දෙනවා තොපට ජීවිතේට නාන්ඩ එපා වෙන්ඩම.” 

ඒ ඇහුණු හඬ නිසා කලබල වෙච්ච මම හනික මූණ හෝදාගන්ඩ දුවද්දි නිදිකුම්බා ගහක් පෑගිලා මගෙ ඉස් මුදුනෙන් තරු විහික්ක වුණා . සබන් නිසා දැවිල්ල දෙන ඇස් දෙක මම තද කරලා පියාගෙන උන්න නිසා වටේ පිටේ මොනවා සිද්ධ වෙනවද කියලා මට යන්තම්වත් දැන කියාගන්ඩ බැරි වුණා ඒ වුණත් මගේ කන් දෙක මට කියාපු විදිහට නම් මොනා නමුත් ලොකු ගෝරියක් යන පාටයි.

“සඳරු අයියේ අනේ අන්න උඩහ ගමේ උන් ගහනවා ! අනේ අපේ තාත්තව බේරගන්ඩකෝ අයියේ !”කවුද පොඩි එකෙක් මගේ ළඟට ඇවිදින් කෑ ගහනවා

“සඳරු අයියේ එන්ඩ හනික”

“ඉඳපිය යකෝ මම මේ ඇස් දෙක හෝදගන්නකම් . !” 

තරහින් කෑගහපු මම හනිකට වතුර ටිකක් හොයාන ඇස් දෙක තෙමාගත්තා .සබන් හෝදගත්තායින් පස්සේ ඇස් ඇරපු මට දැකගන්න ලැබුණේ ඇඟ රත් වෙලා යන සිදුවීමක් .උඩහ ගමේ ඇත්තෝ කීප දෙනෙක් නාන්න ඇවිදින් උන්නු පාල මාමටයි සුංරජිත් අයියටයි බිම දාගෙන තඩි ගහනවා . මම හනිකට අහලක තිවුණ රුකුල අස්සට රිංඟුවේ පොලු කෑල්ලක් කඩාගන්න එක නුවනට හුරුයි කියලා හිතුණ නිසයි.

රුකුල අස්සේ තිබුණු නොයෙක් ප්‍රමාණවලින් සහ හැඩයන්ගෙන් යුත් පොලු කෑලි අතරින් මට ගැලපෙන තාලේ පොල්ලක් හොයාගන්න මට තත්පර තිහක් විතර ගත වෙන්න ඇති . රුකුලේ වැදිලා පොලු තෝරවුවත් මගේ ඇස් දෙක තිබුණේ ගෝරිය දිහාවේ . පොල්ලකින් හටන් කරලා වුණත් මට උඩහ ගමේ වැඩිහිටියෝ පස් හය දෙනෙක් එක්ක ඔට්ටු වෙන්න බැරි විත්තිය මම හොඳටම දැනං උන්නා.මම මයෙ හිතේ උපන්න බයත් , තරවත් එක්ක ඔට්ටු වෙමින් ඉන්න අතරේ අපෙ ගමේ එකියක් වෙච්ච සුදුබණ්ඩි නැන්දා කොහේදෝ මන්දා ඉඳන් දුවං ඇවිත් හෙණ ගහන්නා වාගේ ගෝරිය මැදට පැන්නා

“ තොපෙ *#$%^&#@**#@ සංඟෙ නැති පාහර බල්ලො ! තොපි අපේ කොල්ලන්ට ගහන්ඩ? ඉඳා..! හයියක් තියේ නම් ගහපියවු මේ මට ! !. “

අමු තිත්ත කුණුහබ්බ වැළකුත් කියාගෙන සුදු බණ්ඩි නැන්දා උන්දැ ඇඳන් උන්නු දියරෙද්ද කඩා දාලා අමු නිරිවර්තරෙන් උඩහ ගමේ එවුං ඉස්සහරට පැන්නා . 

ගෝරිය එක සැණින් නැවතුණා . උඩහ ගමේ එවුං විජහට අහක බලාගෙන ආපහු හැරිලා යන්ඩ ගියා . හයිය වැටහිරියා පොල්ලකුත් අතට අරං මමත් දනිපනි ගාලා රුකුල අස්සෙන් එළියට බැස්සා.

“මේ ගං තුලානේ අපිට හයිරං පාණ්ඩ චණ්ඩි නෑ ඩෝ. . ! වරවු !” 

මමත් අහල ගං අහතකට ඇහෙන්න ගිල්ලාමුරේ තිවුව්වේ . කේසර සිංහ රාජයෙක් ගර්ජනාවක් කරනවා වගේ . ඒත් උඩහ ගමේ එකක්වත් ආපහු හැරිලා බැලුවේ නෑ . බය වෙච්ච උඩහ ගමේ උන් මංමුළා වැල් පෑගිලා උතුර දකුණ මාරු වෙලා වාගේ බලාගත්ත අතේ බලාගෙන යන්ඩ ගියා .

ඊට දින කීපයකට පස්සේ පොලීසියත් ජල සම්පාදන මණ්ඩලයත් ඇවිදින් කැඩුණු බටේ අලුත් වැඩියා කරලා දාලා උඩහ ගමේ උන්ට වතුර දුන්නා . තමන්ගේ ගමට උඩින් ක්ලෝරීන් දාලා පිරිසිදු කල වතුර බට දිවුවත් තිබහට වතුර පොදක් නැතිව මගේ ගමේ මිනිස්සු වේලි වේලි උන්නා . වැස්ස වලාහක දෙයියන්ට අපි ගැටගැහැවුව පඬුරු පොට්ට කාසි වගේ පෙනුණ නිසාද කොහෙද උන්දැටත් වගේ වගක් නැතිවා වගේ වලාකුළු නැති හිස් අහසේ කොනක අට්ටං වෙලා උන්නා .

වැහි දෙයියොත් ,මැති ඇමති දෙයියොත් අහක බලවුවත් අපේ පිහිටට එක යකඩ කටක් හිටියා .ඒ යකඩ කටේ අයිතිකාරයා වුණේ ගමේ පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවෝ .උන්නාන්සේ පන්සලට වෙලා දානේ ගිල ගිල නිකම් උන්නේ නෑ ගමේ වතුර ප්‍රශ්නේ ගැන ඉහළ පුටු රත් කරමින් ගෝලීය උෂ්ණත්වය ඉහළ දාන ලොකු උත්තමයෝ බොහෝ දෙනෙකුට ගිහින් පැමිණිලි කළා . ඒත් පලක් නොවූ තැන පොඩි හාමුදුරුවෝ ගමේ හැමෝම එක්කාසු කරං මහා උද්ඝෝෂණයක් පැවැත්තුවා .. !

අඬන්නම ඕනැයි කියනවා නේ කිරි එරෙන්න ! ඉතින් ඔය උද්ඝෝෂණේ දැකලා අහක බලාන ඉන්න බැරි වෙච්ච ලොකු පුටුවල උදවිය ඔය කං කරච්චලෙන් බේරෙන්ඩ හිතාන එක දවසක් අපේ ගමටත් ටැප් වතුර දෙන්ඩ තීරණය කළා .

කාලෙකට ඉහත වතුර නැතුව කක්කුස්සියට යාගන්ඩත් බැරුං උන්න අපේ ගමේ ඇත්තන්ට ඕං අද වෙනකොට ටැප් එක ඇරිය සැනිං බොන්ඩ බැරිනං නාන්ඩ වතුර එමට තියනවා . හිල් කරවුව පොල්කට්ටෙන් නාපු අපේ පොඩි එවුං අද වතුර මලෙන් දිය නාද්දි එදා බයෙන් බයෙන් දිය රෙදි ඇඳන් නාගත්තු ගමේ කෙල්ලෝ අද දිය රෙද්දට සමු දීලා නාන කාමෙරේට වැදිලා යසට දිය නානවා.

කාලෙ ගත වෙද්දි මයෙ ගම බෝම වෙනස් වුණා . එදා වතුර නැතිව මරාගත්ත අපේ ගම් වල මිනිස්සු අද වෙද්දි ඒ අතීතය සිහිපත් කරන්නේ හිනාමුසු මුහුණින් . අත ළඟට හැම දෙයක්ම ලැබෙද්දි මොකටද කාගෙවත් දෙයක් කඩා වඩා ගන්න හිතන්නේ ?. මගෙ ගමේ මිනිස්සුත් එදා බට කඩලා වතුර ගත්තු එක වරදක් කියලා දැක්කේ නෑ . අපි හිතුවේ ගම උඩින් දුවන වතුර නල වල අයිතියත් අපිටයි කියලා .

ඒ වතුර ප්‍රශ්නය දැන් ඉවරෙටම ඉවරයි . අද වෙනකොට අපිට ඕන තරම් වතුර තියනවා . ඒත් කූඬැල්ලා මෙට්ටේ උඩ තියන්න බැරිවා වාගේ . මටත් මගේ යාළු මුත්‍රයෝ රෑනටත් කාලෙකට ඉහත අපි ගිලිලා පීනලා නාගත්තු මහ ඇළත් ,වැවත් ,අපි පැය ගණං කල්මරාපු වැවු කණ්ඩියත් කවදාකවත් අමතක කරන්න නම් බෑ .

ප/ලි . හොද්දේ රස වැඩි කරනු වස් සුප් කැටයක් සහ අජිනමොටෝ ස්වල්පයක් බැගින් අතින් දැමූ බව කරුණාවෙන් සලකන්න