යකඩ බජාර් එකේ ලවු ස්ටෝරිය .

                 දැන් කාලයක් තිස්සේ ඉඳන් මටත් නොදැනීම මේ බ්ලොග් එක ඇතුළේ මම මගේ ජීවිත කතාව ලියාගෙන යනවා . බොහොම හෙමීට ඒ වගේම හරිම අපිළිවෙළට .ඒ වගේම බීගත්ත වෙලාවට මම ඕනෑවට වඩා අවංක බව මම හොඳටම දන්නවා. ඉතින් ඒ වෙලාවට මම පරිගණකය ගාවටවත් කිට්ටු නොවී ඉන්න වගබලා ගන්නවා . මම දන්නේ නෑ මොකට හිතුණද කියලා. මෙන්න මේ කථාවත් හිතේ තියාගෙන ඉන්නේ නැතුව සයිබර් අවකාශයේ පා කරලා යවන්න මට අද හිතුණා …හැබැයි මම අද බීල නම් නෑ මේක ලියන්න මුල් උණේ මම උගන්වන Institute එකේ reception එකේ ඉන්න අක්කා . මට කියපු කතාවක් හින්දා !

“සඳරු මල්ලී උඹනම් ඔය වලිවලට යන එක නවත්වන්නේ කාගෙන් හරි හොඳට කන්න හම්බවෙච්ච දවසකට තමයි" .

එයාගේ ඒ කථාවත් එක්ක මගේ මතකයන් මට නොදැනීම අවුරුදු කීපයක් ආපස්සට යැවුණා. මම මගේ ජීවිතේ මතක් කරන්න මතක සටහනක් කාලෙකින් මගේ මතකයට ආවා . වෙනදා තරම් ඉක්මනට ඒ ජරා මතක සටහන අමතක කරලන්න මට පුළුවන් උණේ නෑ !දෙයියනේ එකම එක සිද්ධියක් ගඟක් වගේ ගලාපු මගේ ජීවිතේ වෙනස් කරපු හැටි..!. එදා මහ රෑ වෙනකම්ම . ඒ මතක සටහන මගේ හිතේ හොල්මං කරා …..........ඉතින් ඔන්න ඔහේ ඒක ලියලා දාන්න මට හිතුණා . බලන කෙනෙක් බලන්නේ නැතෑ ….! .ඒත් එක කොටසකින් මේ කතාව ඉවරකරන්න මට බැරි වේවි …..

මේ සේරම සිද්ධ උණේ මීට වසර කීපයක කලින්. ඒ වෙන කොට මම ඉගන ගත්තේ 12 වසරේ .

පරක්කු වෙලා ඇවිල්ලා ඉස්කෝලෙ වැටෙන් හොරෙන් පනින එකත් ඉස්කෝලේ ඇරෙන්න කලින් . හොරෙන් පැනලා රවුම් ගහන එකත් මම ඇතුළු මගේ යාළුවෝ කට්ටියගේම පුරුද්දක් . පණට පණ උණත් දෙන්නතරම් යාළුවෝ මගේ වටේ හිටියා . කෙල්ලොයි කොල්ලොයි දෙගොල්ලොම . එකෙක්ව පාවලා නොදෙන ගතිය . යාළුවොන්ගේ ගූ කේස් වලදී ජීවිතෙත් අමතක කරලා ඒවට එකතු වෙන ගතිය .කෙල්ලොන්ට පැනි වක්කරන ගතිය. ඔන්න ඔය වගේ ඔය කාලෙට වැළඳෙන ලෙඩ රෝග සියල්ලම මටත් 100% ක්ම වැලඳිලා තිබුණා .

මගේ ජීවිතේ මේ කාලේ ගෙවුණේ බොහොම සතුටින් . උදේම නැගිටිනවා . බෑග් එක එල්ලගන්නවා ! කෙළින්ම ඉස්කෝලෙට යනවා . බෑග් එකේ නයි පොළොංගු ඉන්නවද කියන්නවත් මම දන්නේ නෑ .!පොතක් අල්ලන්වත් බෑග් එක අරින්නේ නැති කාලේ. ඔන්න ඔය කාලෙදී මගේ හොඳම යාළුවා උණේ …....ම් ම් අපි මිනිහට "අරවින්ද" කියමු .ඔවු ඉතින් අරවින්ද තමයි ඔය කාලේ මගේ හොඳම යාළුවා .මගේ බඩියා .මගේ බොක්ක !

කෑවෙද ,, නෑවෙද . මේ සේරම කළේ අපි එකට . මම කොහේ ගියත් අරවින්ද මාත් එක්ක ආවා .මම ඉස්කෝලෙන් පනින්න යනවද . අරවින්ද උගේ බෑග් එකත් අරං දුවලා එනවා . ඔන්න ඔය විදිහේ සහෝදර කමක් අපි දෙන්න අතරේ තිබුණා . ! ඒ සහෝදර බැඳීම මුලු ඉස්කෝලෙමත් අහල ඉස්කෝලත් දැනං උන්නා …...ඔය විදිහට කාලයක් ගෙවිලා ගියා ! ඔය කාලේ මම අරක්කු බොන එකෙක් නෙවේ . එතකොට මම බොන්නේ දුම් විතරයි . …....

ඒ පොසොන් මාසේ එක දවසක් . මම ඉස්කෝලේට යන්න ගෙදරි පිටත් උණා . මම ඉගනගන්න ඉස්කෝලේ තිබුණේ ගෙදර ඉඳන් කිලෝ මිටර් 20 විතර දුරකින් . අදට වඩා ගැඹුරු වළවල් ඒ කාලේ මම ඉස්කෝලේ යන පාරේ තිබුණා . ඉතින් ඔය වළවල් සහිත පාරේ යන්න පුළුවන් උණේ උස රෝද තියන . සුගතපාල අයියා එළවන බස් එකට විතරයි . උදේට මේ පාරේ යන්නේ සුගතපාල අයියගේ බස් එක විතරක් නිසා . හැමදාකම ඒ බස් එකට කට කපලා ලෝඩ් එක හිටියා . ලෝඩ් එක කිවුවේ . පාසල් ළමයි විතරමයි . මමත් අරවින්ද  හැමදාකම ගියේ මේ බස් එකේ .. . අපේ ගෙවල් වලට තරමක් ඉස්සරහින් තමයි අරවින්ද බස් එකට නගින්නේ .

ඒත් එදා දවසේ අරවින්ද බස් එකට නැංගේ නෑ . අරවින්ද බස් එකට නගින හෝල්ට් එකේ හිටපු කෙල්ලෝ කීප දෙනෙක් සහ පොඩි කොල්ලෝ කීප දෙනෙක් විතරක් එදා බස් එකට ගොඩ උණා ! ..

"ඒයි ඩොංකි කෝ බං අරවින්ද ?" . ! කොණ්ඩේ කොටට කපාපු මගේම පන්තියේ ඉන්න . කෙල්ලෙගෙන් මම ඇහුවා ! මම ටිකක් සද්දෙන් ඒක ඇහුවත් බස් එකේ හිටපු එකෙකුටවත් ගාණක් නෑ . හැමෝම මේ කෙල්ලට ඩොංකි කියන නිසා ඒක කාටවත් අරුමයක් නෙවේ .

අරවින්ද අන්න උදේ පාන්දරම ගියා !

පාන්දරම ගියා ? පයින්ද ?

නෑ එයාගේ තාත්තා එයාව එක්කගෙන බයිසිකලෙන් ගියා .මම දැක්කා !

මම වැඩිය ඔය ගැන අහන්න ගියේ නෑ . අරවින්දගේ තාත්තට බයික් එකක් නෑ ෆුට් සයිකලයක්නම් තියනවා ඒත් ඒක පැදගෙන කිලෝ මීටර දහයක් විතර දුර තියන ඉස්කෝලෙට යන එක මහ අසාමාන්‍ය දෙයක් . ඒත් ඒ වෙලාවේ මට ඒක ඒතරම් මීටර් උණේ නෑ. මොහොතකින්  ඉස්කෝලේට කිලෝමීටර 5 විතර මෙහාදී . තවත් අමුතු දෙයක් සිද්ධ උණා අපේ පාර දෙපැත්තේම තියෙන්නේ මහ විශාල කැලෑවක් කැලේ මැදදී. සුගතපාල අයියා එකපාරම බස් එක නතරකරා . උඩ රැක් එකේ පුරවලා තිබුණු ස්කූල් බෑග් වලින් කිහිපයක් වාඩි වෙලා හිටපු අයගේ ඔළුවලටත් වැටුණා .

එකපාරටම නවත්තපු බස් එක ඇතුළට කළුම කලු පාට කොල්ලෝ දෙන්නෙක් නැග්ගා බස් එකේ පිරිලා හිටපු කෙල්ලෝවත් කොල්ලෝවවත් සත පහකට මායිං නොකර . බස් එකේ තෙරපිලා කාවදෝ හෙවුවා .

"අනේ කකුල එහාට යනවකෝ"

කෙල්ලෝ එකා දෙන්නා නහයෙන් අඬන්න සද්දේ මට ඇහුණා . උං විනාඩි කීපයක් යනකල්ම බස් එකේ සීට යට පවා හොයලා හොයලා බස් එකෙන් බිමට බැස්සා . බැහැලා එක පාරටම කොන්දොස්තර අයියගේ බෙල්ලෙන් අල්ලගත්තා .බස් එකේ හිටපු කෙල්ලෝ කෑගහන්න පටන්ගත්තේ රැහැයියෝ වගේ …! එතකොටම බස් එකේ හිටපු 13 වසර සෙට් එක බස් එකෙන් බිමට බැස්සා .ඒ පිටිපස්සෙන් අපිත් බිමට බැස්සා .කෙල්ලෝ සේරම බස් එක ඇතුළේ ඉතුරු උණා . …

කොන්දොස්තර ගේ බෙල්ලෙන් එකෙක් අල්ලං ඉන්න අතරේ අනිකා තමන්ගේ බයික් එකට දුවලා ගිහිං ඒකෙන් සුදුම සුදු පාට දිලිසෙන රම්බෝ පිහියක් එළියට ඇදලා ගත්තා !

"එකෙක් ලං වෙයං බලන්න .. හු*%$#@ ලා ! තොපිව කෑලි කරලා අමුණට දානවා දනගනිවු ! “ කලු පාටට දිලිසෙන දාමරිකයා කෑගහන්න පටන්ගත්තා .

13 වසරේ අජිත් අයියා එකපාරටම බෑග් එකෙන් චේන් එකක් ඇදලා ගත්තා . බස් එකේ ඩ්‍රයිවර් සුගත පාලයියා . ස්පැනර් එක අරගෙන ආවා . 13 වසරේ ලොකු අයියලා සෙට් එක පාර දෙපැත්තට පැනලා පොලු කඩාගත්තා . කෙල්ලෝ ඇඬිල්ල පටන්ගත්තා !

කලු පාට දාමරික ජෝඩුව ඒත් සරෙන්ඩර් උණේ නෑ . උං විනාඩියක් විතර බලං හිටියා . අන්තිමට කුණු හරප වැලක් කියලා . එක පාරටම බයික් එකේ නැගලා දූහුවිලි අවුස්සගෙන ඇරලා යන්න ගියා .වෙච්ච දේ ගැන එක එක අදහස් කියන ගමන් කට්ටිය ආපහු බස් එකට නැගිලා ගමන පටන්ගත්තා .කොන්දොස්තර අයියා එකපාරම කටහඬ අවදි කළා !

උං හෙවුවේ අරවින්ද කියලා කෙනෙක්ව ! .

මට හීන් දාඩිය දැම්මා . ඩොංකි මගේ මූණදිහා බැලුවා . බස් එකේ හිටපු හැමෝම මගේ දිහා බලනවා වගේ මට දැනුනා . "මේ යකා මොනවා කරගෙනද ?” මම තනිවම හිතෙන් මිමිනුවා . එක පාරටම සෙනග මැදින් ආපු 13 වසරේ එකෙක් මගෙන් මෙහෙම ඇහුවා

සඳරු උඹලා මොකද කරේ ? උඹයි අරවින්ද මොකහරි අවලං වැඩක් කරන්න ඇති .. නැත්තං අරවගේ බහිරවයෝ මේ අහක ඉන්න අපට කරදර කරන්නේ නෑ නේ !

දැං මට හොඳටම තේරෙනවා මූ මොකාටද එන්නේ කියලා . මූ අර වලිය යන්න හදපු වෙලාවේ හැංගිලා හිටපු වීරයෙක් . දැන් කෙල්ලෝ ඉස්සරහා පොර පාට් ටූ ඇට් කරන්නයි මෙයාගේ සූදානම .

"ඇයි මොනාද ඔයා කියවන්නේ ? කාටද අවලමා කියන්නේ මටද ?”

මමත් බෑක් එක සීට් එක්කක උන්න අක්ක කෙනෙක්ගේ අතට දීල ඒ පැත්තට හැරුණා . මගේ වාසනාවට හෝ උගේ වාසනාවට එතන වලියක් ගියේ නෑ . 13 වසරේ උං ඇවිල්ලා අර කියවපු එකාව එක්කගෙන ඉස්සරහට ගියා .

මගේ හිත තරහෙන් පිරිලා . මොකා ගැනවත් නෙවේ . අරවින්ද ගැන මූ මගේ හොඳම යාළුවා වෙලත් . මට නිකමට මේ වගේ කේස් එකක් ගැන කීවේ නෑ . මොකද ඒ . මූට මාව දැන් ෂුවර් නැද්ද ? බස් එකෙන් බැහැලා පන්තියට ගියපු ගමන්ම මමයි ඩොංකියි කෙළින්ම අරවින්ද ගාවට ගියා .

"අරවින්ද උඹ මොකක්ද්ද දාගත්ත කේස් එක ?”

"ඒව වැඩක් නෑ බං . අල්ලලා දාපං"

"ආ එහෙනං එච්චරයි ! “

"මම ආපහු යන්න හැරුණා ! “

"ඒ ඒ සඳරුවා . පොඩ්ඩක් ඉඳපං බං ..! ඩොංකි උඹ පලයං කෙල්ලේ පැත්තකට මේව අපේ කතා .”

ඒත් ලබ්බ තිබ්බා වගේ හිටපු ඩොංකි එතනින් අඟලක්වත් හෙලවුනේ නෑ . ඉතින් අරවින්ද අපි දෙන්නම ඉදිරියේ ලොකු කතාවකට මුලපිරුවා .

"මචං සඳරු උඹට මතකද එදා අපේ ඉස්කෝලේ ළඟදී බයිසිකලෙන් වැටිච්ච කෙල්ල . අන්න ඒකෙල්ල ගැන මම කාලෙක ඉඳන් හිත හිත හිටියා බං . කොහොම කොහොම හරි ඊයේ මම ඒකිගෙන් ඇහුවා . ඒකි මට වචනේ දුන්න බං මම මාර සතුටෙන් හිටියේ. ඒකයි මම ඊයේ හවස කාටුන් බලන්න උඹලෑ ගෙවල් පැත්තේ ආවේ නැත්තේ “.

"ඉතිං කවුද අර උඹට නෙලන්න හොයන ඩබල ? උඹලෑ මස්සිනාලද ?”

"නෑ බං උං උංන් ගෙන් එකෙක් තමයි මං හිතන්නේ තමයි යකඩ බජාර් එකේ සුමුදුගේ . මල්ලි ! “

මගේ පිට දිගේ දාඩිය බින්දුවක් ගලාගෙන යනවා මට දැනුණා .! අම්මට සිරි යකඩ බජාර් එක !මම හිතින් මිමිනුවා …එතකොටම පන්සිල් ගන්න සූදානම් වෙන්න කියන බෙල් එක වැදුණා !

මතු සම්බන්ධයි !

 සඳරු //

දෙවන කොටසට මෙතනින්