සුලෝචනාගේ වොච් එක නිසා මට අහිමි වූ අවුරුද්ද .

            අද සිංහල අලුත් අවුරුද්දට පෙර දිනයයි. තව මොහොතකින් අවුරුදු උදා වනු ඇත . එය මා හට ඒතරම් සතුට ගෙන දෙන කරුණක් නොවේ එය මට තවත් එක දිනයක් පමණි . කෙසේ වෙතත් අවුරුදු නිසා මට ලැබුණු සතියක නිවාඩුවට මම මුලු හදින්ම ඇලුම් කරමි . මෙතෙක් කල් මට නිවාඩු ලැබුණේ සතියකට එක් වතාවක් පමණි . නමුත් අවුරුදු නිසා සතියක නිවාඩුවක් ලැබී ඇත .

කාමරය තුළ ගෙවා දමන මේ දවස් හතක කාලය තුළ කරන්නේ කුමක් දැයි මම මොහොතක් සිතුවෙමි . පරිගණක ක්‍රීඩා කිරීමද දැන් මට එපා වී ඇත . රූපවාහිනිය නැරඹීමටද සිත් නොදේ . මන්ද යත් නිවසේ ඇති පැරණි රූපවාහිනිය නැරඹීම ජීවිතය එපා කරවන කටයුත්තක් වන බැවිනි .නමුත් එක් දෙයක් මාහට අමතක කල නොහැක .

හිස් බෑගයක් අතට ගත් මම වත්තෙහි වූ කෙසෙල් පඳුරු අතර යමක් සොයන්නට වීමි . විනාඩියක් දෙකක් පමණ සොයන විට මට මා සෙවූ නිදානය දක්නට ලැබුණි . හිස් වූ බියර් බෝතල හා .හිස් හතරැස් බෝතල කීපයක් මා සෙවූ නිදානය විය . මෙම බෝතල කීපය තැබෑරුමට ගෙනගොස් දුන් විට .මා මිලයට ගන්නා මත් පැනින් පිරීගිය නැවුම් බෝතල් වල මිල අඩුකරගත හැකිවනු ඇත.නමුත් තැබෑරුම වෙත යාමට තව කළුවර වැටෙන තෙක් සිටිය යුතුය ….........

බිම් කළුවර වැටුණ පසු නිවසේ පිටුපස දොරින් හොරෙන් ඉවතට පැනගත් මම තැබෑරුම කරා ගමන් කරන්නට වීමි . අතරමගදී මගේ මව හඳුනන කිහිප දෙනෙක් මා පසුකර ගියද හාත්පස වෙලාගෙන තිබූ කළුවර හේතුකොටගෙන ඔවුන් කිසිවෙකුට මා හඳුනාගත නොහැකි විය ..

තැබෑරුම අසලට ළංවත්ම මා සමග කුඩා කල පාසැල් ගිය මගේ ගැන්සියේ එකෙකු කාණුවට කකුල් දෙක දමාගෙන සුව පහසු ඉරියවුවෙන් වාඩි වී සිටිනු දක්නට ලැබුණි . ඔවු වාඩිගෙන ඉරියවුවෙන් මේ මොහොතේ ඔහු සිටින තත්වය වටහා ගැනීමට මට අපහසු නොවුණි .

අඩේ සඳරුවා !

මත් පැන් සුවඳැති .උස් කටහඬින් මා අමතන හඬක් ඇසිණ .

මිතුරා මා අමතයි .

වරෙං බං වරෙං ….

සාක්කුවෙන් ගත් බාගේ බෝතලයක් මා වෙත දිගු විය ….................. බොන්නද ?. නොබොන්නද ? මා මේ ගමන ආවේද මත් පැනින් සැනහෙන්නටය . එම නිසා මා හට තව සිතන්නට දෙයක් ඉතිරිව නොතිබිණ . බාගේ බෝතලයෙන් කට පුරා ලොකු උගුරක් ඇද බීමට මා පෙළඹුණේ එබැවිනි . යාන්තමට බඩේ දැවිල්ලක් සමගම කට නලියන්නාක් මෙන් දැනුනද . එය මොහොතකින් පහව යන බව අද්දැකීමෙන් මම දනිමි

මිතුරාට අවුරුද්දට සුබ පතා මම එතැනින් ඉවත්ව තැබෑරුම දෙසට පිය නැගුවෙමි .හැම දෙනාම ඇතුළුවන තැබෑරුමේ ඉදිරිපස දොරින් නොව මම පිටිපස දොරින් ඇතුළු උනෙමි. . මා මල්ලෙහි පුරවා ගෙන ආ හිස් බෝතල් පිළිවෙලින් පරිස්සමන් බිම තැබුවෙමි .

"මචං රතු ලේබලෙන් දෙකක්" මගේ ඉල්ලීම

මා කැමතිම වර්ගයක රතු ලේබල් බෝතල දෙකක් මොහොතකින් මා ඉදිරියේය ….. එවිටම මාගේ දකුණු අත කලිසමේ පිටුපස සාක්කුව වෙත යන්නේ මටත් නොදැනීමය . කලු පැහැති පසුම්බිය මොහොතකින් මාගේ දකුණු අත මතට පැනගති ….....ඒත්.....................දහවල් රුපියල් හාරදහස් පන්සිය හැත්තෑ තුනක් ඉතිරිව තිබූ එම පසුබියෙහි ඉතිරිව ඇත්තේ රුපියල් පන්සිය හැත්තෑ තුන පමණි !

ඒ මොහොතේ මා පත් වූ තත්වය කියාපාමින් මෙතන ගජගා වන්නම නැටීමට මා කොහෙත්ම කැමති නැත . හිස් බෝතලද එතැනම දමා හිස් අතින් . නිවෙස් බලා පිටත් උනෙමි ..අප්‍රමාණ තරහක් මගේ හිතේ කැකෑරෙයි .

මොකාද මගේ සල්ලි ගත්තේ ? මම දවස් තිහේම වැඩකරලා උපයන මගේ සල්ලි මොකාද ගත්තේ ?. මම අනේක වාරයක් බැණ වදින්නට ඇති .

අම්මා මගෙන් අහන්නේ නැතුව සල්ලි ගන්නේ නෑ.....

සීයා කවදාවත් මගේ දේවල් අතපත ගාන්න යන්නෙත් නෑ !

එහෙනම් කවුද ? මොකාද ? මේ තුට්ටු දෙකේ වැඩේ කළේ ….???

මොහොතකින් ….මට ඇයව සිහියට නැගුණි . "මගේ නංගි”

ඒකි මගේ කාමරේ ළඟ කැරකි කරකි හිටියේ මේකටයි එහෙනම්. ! මගේ නැගෙණියට මම හිතින් බැණ වැදුණෙමි . දුරකථනය අතට ගත් මම ගෙදර අංකය ඩයල් කළෙමි …

"හලෝ" ! නැගෙණියගේ කටහඬ …

මේ තමුසේ මගේ ෆෝන් එකෙන් හාරදාහක් ගත්තද ? තරහ වැඩි කමට මට වචනද පටලැවෙයි..

ෆෝන් එකෙන් ?

නෑ ඕයි පර්ස් එකෙන් !

ඔවු ගත්තා ….!

ඇගේ කටහඬඳ තියුණුය .

මොකටද ගත්තේ මගෙන් අහන්නේ නැතුව ?

අවුරුද්දට ඔයාගේ කාමරේ ගාන්න තීන්ත ගත්තා

හාරදාහකම තීන්ත ගත්තා ?

ගෙදරම තීන්ත ගාන්නත් හිතුණා ….ඉතින් වැඩිපුර ගත්තා ..මේ...මේ. මම ඔරලෝසුවකුත් ….

හරි ඕයි නවත්ත ගන්නවා ..ඕන මගුලක් ගන්නවා හැබැයි මීටපස්සේ ගන්නකොට අහලා ගන්නවා ! ..

මගේ හිතේ තිබූ තරහවත්, බඩේ තිබූ අරක්කු උගුරත් ඇයට බැණ වැදුණු අතර මා කළේ නිහඬව අසා හිටීම පමණි … මා ඇයට බැන්නේ නැත …..ඇයට මගේ කාමරයේ තීන්ත ගෑමට උවමනාවක් නැත. මෙය ඔරලෝසුව ගැනීමට ඇය යෙදූ උප්පරවැට්ටියකි

ඇය නිහඬවම සිටී …..මගේ හිතේ කොනකින් දුකක් නැගෙන්නට විය

මොන පාටද කාමරේ ගාන්න ගත්තේ ?

රෝස පාට. හොඳයි නේද ?

රෝස පාට මා අකමැතිම වර්ණය වන අතර ඇයගේ ප්‍රියතම වර්ණයයි....

කමක් නෑ … ඔරලෝසුවත් ගත්තද ?

"ඔවු සුලෝචනාගේ වොච් එක වගේමයි හැබැයි ඊට වඩා මේක කොලිටි ජාතියේ එකක් මේකේ බෙල්ට් එක..............................................”

හ්ම් හ්ම්.. මම තියනවා මම දුරකථනය විසන්ධි කළෙමි

සුලෝචනා ! (නම මන:කල්පිතයි ) මගේ නැගෙණියගේ සම වයසේ මිතුරියකි . එය අරුමෝසම් බඩු පුරුවාගෙන ගමන් බිමන් යාමට ප්‍රිය කරන කෙල්ලකි . අද දහවල් අප නිවසට පැමිණි ඇය. තම අලුත්ම අළුත් අත් ඔරලෝසුව මගේ නැගෙණියට පෙන්වන අයුරු මම දුටුවෙමි … ඒ මෝස්තරකාර කෙල්ල මගේ රතු ලේබල් බෝතල දෙකට තට්ටු කරතැයි මම ඒ මොහොතේ නොසිතුවෙමි .නගා ඒ ඔරලෝසුව දෙස ආශාවෙන් බලන අයුරුද මම නොදුටුවෙමි . දැන් මා ප්‍රමාද වැඩිය මගේ හාරදාහකට කෙලවිය . අහිංසක නංගාට බැනීමටද නොහැකිය …

ඉතින් ….

දැන් මම කුමක්නම් කරන්නද ? අද වැනි දිනයක මට කෙසේවත් නොබී සිටිය නොහැක . මිතුරා දුන් මත් පැන් උගුර නිසා දිව මත් වී ඇත . සිරුරද තව තව ඉල්ලයි …. වට පිට බැලීමි . කාණුවේ ගැට්ට මත වාඩිවී ෆෝන් එක කනේ ගසාගෙන වල් පල් දොඩන මගේ මිතුරා නැවතත් මට දැකිය හැකි විය .. ඔහු අත තිබූ බාගේ බෝතලය තවම හිස් වී නොමැත …..... මද හිනාවක් පෑ මම ඔහු අසලම කාණුවේ ගැටේ හිඳ ගත්තෙමි …අමුවෙන්ම උගුරක් කටේ හලා ගත්තෙමි ….. කළුවර හිස් අහස දෙස බලා මම මෙසේ කීවෙමි...........

"ඉතින් සුලෝචනා. සැන්ඩිත් නෑ බයිටුත් නෑ. මට උඹ නිසා අවුරුදුත් නෑ ….....! අවුලක් නෑ...”

සඳරු //



(image: http://www.talkladiesfashion.com/wp-content/uploads/2008/11/ladieswatches.jpg)