පැණියා සෑර් ගේ බඹර වදේ .

මීට අවුරුදු කිහිපයකට උඩදී මම ඉස්කෝලේ යන සන්දියේ සිද්ධ වෙච්ච මේ කතාව කාලයත් එක්ක මගේ හිත ඇතුලෙම වැළලිලා ගිහින් තිබුණා . මගේ හොඳම මිත්‍රයෙක් මේ කතාව මට ඊයේ පෙරෲර්‍රේදා දවසක ආයෙමත් සිහිපත් කළායින් පසුව මම හිතුණා ආයේ අමතක වෙලා යන්න කලියෙන් මේ කතාව ලෝක වියාප්ත ජාලයේ බිත්තියක අලවලා දාන්න .

එතකොට මම හිටියේ ඉස්කෝලේ දොළහ වසර පන්තියේ. ඒ තමයි මම ඉස්කෝලේ ගිය අවසන් අවුරුද්ද. සාමාන්‍යයෙන් බොහොමයක් දෙනා තමන්ගේ ඉස්කොලේ ගමනට සමු දෙන්නේ දහතුන වසරෙන් වුණාට මගේ දැඟලිල්ල නිසා ඊට වසරකට කලින් උසස් පෙළ විභාගය අත ළඟටම ඇවිදින් තියෙද්දී රතු පෑනෙන් නම ලියවාගත්තු අස්වීම් සහතිකයකුත් අතේ දරාහෙන අම්මගේ පිටිපස්සෙන් ඉස්කෝලෙන් දොට්ට බහින්න මට සිද්ධ වුණේ දෛවයේ සරදමකට වගේ. මේ සිදුවීම වුණේ මම ඉස්කෝලෙන් වීසි වෙන්න මාස තුනකට හතරකට පෙර ඇත්තටම කීවොත් පීටී සර් අපේ ඉස්කෝලෙට ආපු අලුත.

අපේ ඉස්කෝලේ හිටි සර්ලා අතරින් පොඩිම ඒ කීවේ වයසින් බාලම ගුරුතුමා තමයි අපේ පීටී සර් හෙවත් සෞඛ්‍ය හා ශාරීරික අධ්‍යාපනය විෂය උගන්වාපු ගුරුතුමා. මම හිතන්නේ එතකොට එයැයිට වයස අවු 24 නැත්තම් 25 වගේ ඇති .එක ගොඩේ වැටිලා ඉන්නකොට පීටී සර් සහ අපේ අතරේ කිසිම වෙනසක් පෙනුණේ නෑ සර් කාරයත් හරියට ඉස්කෝලේ යන ළමයෙක් විදිහමයි . මුහුණේ වැවිලා තිබුණෙත් යාන්තම් හීනි රැවුල් ගස් කීපයක් විතරයි . ඒ වෙනකොට අපේ පන්තියේ සමහර කොල්ලන්ට හෙන පත උඩු රැවුල් පවා තිබුණා . ප්‍රසිද්දියේ පීටී සර් කියා හැඳින්නුවත් අපි කට්ටිය පීටී සර්ට ආදරේට නම් කීවේ පැණියා සර් කියලා .

මට මතක හැටියට කන්ද උඩරට තමයි පීටී සර්ගේ ගම් පළාත. ඒත් මිනිහා මොන හේතුවකට මේ වගේ කාෂ්ටක පළාතක කට්ටක් කාගෙන ජීවත් වෙනවද කියලා මුලදී නම් මට හිතාගන්න බැරිවුණා. ඒත් මම පස්සේ දැන ගත්තා එයා ගුරු දිවියේ මුල් අවධියේ දුෂ්කරක්‍රියාව කරනවා කියලා. පන්තියේ උගන්වන අතරතුරේදී නිතර නිතර ලොකූ ලේන්සුවක් අරගෙන මූන, අතපය, බෙල්ල වටේ පිහදාන එක පීටී සර්ගේ ලක්‍ෂණයක් . සමහර නැහැදිච්ච කොල්ලෝ නම් කීවේ සෞඛ්‍ය පාඩම උගන්වද්දි එයැයිට නිතර දාඩිය දානවා ඇති කියලා . ඒත් නුවර හීතලට හැදුණ කෙනෙක් අපේ වගේ කාන්තාර පළාතකට ආවාම ඔය විදිහට දාඩියෙන් තෙත බරිත වෙන එක සාමාන්‍ය දෙයක් බව මම හොඳින්ම දැනං හිටියා.

එක දවසක ඉස්කෝලේ ඕෆ් පීරියඩ් දෙක තුනක් එක ළඟ වැටුණු මොහොතක අපි කට්ටියම පන්තියේ කොට බිත්ති උඩ වාඩි වෙලා කුණු හරුප කතාවක රස විඳිමින් උන්නා . කතාව කියමින් හිටියේ මගේ හොඳම මිතුරා වෙච්ච කිතුලා . කිතුලා කතාව කටින් කියන ගමන්ම අංග චලනයෙන් රඟදක්වමින් පෙන්වමින්ද හිටියා .ඉතින් ඒක නිසා අපි හැමෝම අපේ පංචේද්‍රියන්ගේ අවධානය කිතුලා වෙත යොමාගෙනයි උන්නේ !

"මෙන්න මෙහෙමයි මචං ඇම්ඩා උඩ පැනලා චීචර්ට %$#@&*#$%#@#$”

"මොනාද තමුසෙලා ඔය කරන්නේ ?”

එකපාරටම පිටිපස්සෙන් ඇහුණු කටහඬටත් එක්කම කොට බිත්තිය උඩ වාඩිගෙන හිටපු අපි හැම දෙනාම තත්පරයෙන් බිමට පැන්නා . ඉස්කෝලේ කොට බිත්ති උඩ ඉඳගෙන හිඳීම වරදක්.! ඒකයි අපිටත්කලියෙන් අපේ සිරුර බිමට පැන්නේ . ආපහු හැරුණු අපි දැක්කේ අපේ ළාබාල පීටි සර් අපි දිහා තරහෙන් බලාන ඉන්න හැටි . ඒත් ඒ මූණේ තිබුණේ බලෙන් මවාගත්ත තරහක් විතරයි . මට නම් එක තත්පරයෙන් ඒක තේරුණා .

"මොනවද තමුසෙලා මේ බිත්ති උඩ නැගගෙන් කියන කතා . ? අර පැත්තේ පොඩි පන්තිවල ගෑනු ළමයින්ට හිටං තමුසෙලාගේ කතාව ඇහෙනවා ඇති . ප්‍රින්සිපල් සර්ට එහෙම ඇහුණොත් උඹලා සේරටම වදියි කන් රත් වෙන්න .”

"නෑ සර් මම කිය කියා හිටියේ මේ .... මේ .”

"ඔවු..! මොනාද කිය කියා හිටියේ ඇම්ඩෙක් ගැන ? සුවර් කුණුහරුප කතාවක් වෙන්නැති .”

"සර් ඒක කුණුහරප කතාවක් නෙවේ ඇම්ඩා පැණි කාපු හැටි !”

"මට ඕවයි වැඩක් නෑ තමුසෙලා පන්තියට ගිහින් පොතක් පෙරලගන්නවා .”

අපි හැමෝම හිත යටින් හිනා වෙන ගමන් පන්තියට ගිහිල්ලා ඉඳගත්තා . අපේ පීටී ගුරුතුමාත් පන්තියේ ගුරු පුටුවේ ඉඳගෙන ගෑනු ළමයි කීප දෙනෙක් එක්ක කතාව පටන්ගත්තා .

පවු..! අපේ පීටී සර් තාම ලාමක තරුණයා . ඒක නිසා පොර කෙල්ලොත් එක්ක කතාවට මාර කැමතියි . පීටි සර්ට අපි සත පහකවත් බයක් දැක්වුවේ නැතුවට ගුරුවරයෙකුට දක්වන ඒ ගරුත්වය සහ ගුරු භක්තිය නම් අනෙක් ගුරුවරුන්ට වගේම අපේ හිත් වල පීටී සර් වෙනුවෙනුත් වෙන් වෙලා තිබුණා .

ඒ දවස් වල අපේ පන්තිය බෙදලා තිබුණේ වෙනස් ක්‍රමේකට . එක පැත්තක කෙල්ලෝ , අනික් පැත්තේ කොල්ලෝ . එයිනුත් ඉගන ගන්න හැකි ළමයි ඉදිරිපස පේළි වලත් . නිරන්තරයෙන්ම ආතල් එක සහ ෆන් එක හොයන සොමි බර ළමයින් පසු පස පේළි වලටත් යන විදිහට පන්ති භේදයක් අපේ පුංචි ඉස්කෝලේ ඇතුළේ හැමදාමත් හැංගිලා තිබුණා . මම දන්න තරමින් කිසිම ගුරුවරයෙක් කැමති නැහැ පිටුපස පේළි ගාවට කිට්ටු වෙන්න . හැම ගුරුතුමාම කරන්නේ ඉදිරිපස පේළි ගාවට ඇවිදින් ඒ ළමයින්ගේ පොත් කියවලා බලලා යන එක විතරමයි . ඒත් එදා නම් නොහිතපු විදිහට පීටී සර් අපේ අන්තිම පේලිට ගොඩ වැදුණා .හරියට මුඩුක්කු පැල්පතකට රාජ්‍ය නායකයෙක් ගොඩ වැදුණා වගෙයි !

"මේ සමන්ත..! (අපේ කිතුලගේ නියම නම සමන්ත) මේ පැත්තේ මී පැණි තියනවද ?”

"තියනවා සර් !”

"මට ඊළඟ සැරේ ගෙදර යනකොට ගෙනියන්න මීපැණි බෝතලයක් දෙකක් අරගන්න ඕන පුළුවන්ද හොයලා දෙන්න.?”

"පුළුවන් සර් මම හෙටම හොයලා කියන්නම් .”

"ආ.. තව දෙයක් .මට ඔය මීවද ගස් වල තියන හැටි බලන්නත් ආසයි මේ ළඟ පාතක නැද්ද සමන්ත එහෙම ගහක බැඳපු මීවදයක් ?”

"ඒක නම් හොයලා බලන්න ඕන සර් මම හෙටම හොයලා කියන්නම්කෝ .”

මීවද නම් අපේ පළාතේ ඒතරම් දුලබ නෑ . ඒත් මගෙ ජීවිත කාලෙටම මමත් දැකලා තියෙන්නේ මීවද පහක් නැත්තම් හයක් විතරමයි . ඒ මොකද කීවොත් මී මැස්සෝ කියන කෘමීන් ජාතිය හරිම නුවණක්කාරයි උං වද බඳින්නේ කාටවත් ලේසියෙන් නොපෙනෙන තැනක. ඒ වගේම ලේසියෙන් කිට්ටු වෙන්න බැරි තැනක . ඒ වුණාට මම දන්න තරමට, මගේ දිව කියන තරමට මී පැණි තරම් රස වෙනත් කෑම ජාතියක් මිහිපිට නෑ !! මම මගේ ජීතේට රස බලලා තියන හොඳම කෑම ජාතිය තමයි මීපැණි . අමෘත්තය පරාදයි !! . ඒත් ඉතින් ඒ නියම රස එන්නේ ගහෙන් කඩාගත්තු මීවදයකින් ගත් පැණි බිඳුවකින් මිස කඩේ විකුණන සීනි කලවං කල පැණි බෝතලයකින් නම් නෙවෙයි .

පහුවදා ඉස්කෝලේ ගියාට පස්සේ මම උදෙන්ම ගියා කිතුලාව හම්බ වෙන්න . මම හිටියේ පාසලේ ඉඳන් කිලෝ මීටර 20 පමණ දුරින් තිබුණු ගමක ඒත් කිතුලා ඒවනවිට හිටියේ නම් ඉස්කෝලෙට කිට්ටුවම ගමක . ඉතින් මට වඩා මේ ඉස්කෝලේ අවට තිබුණු කැලෑව ගැන කිතුලා හොඳටම දැනං උන්නා .

ලොකුද කුඩා ගල් පරුවත සෑහෙන ගාණක් සහ ඒ ගල් පරුවත අතරින් විහිදුණු ටිකක් විතර ගන කැලෑවක් ඉස්කෝලේ වත්ත වටේටම විහිදිලා තිබුණා . ඉස්කෝලේ වත්තට සරපයියෙක් දෙන්නෙක් ආපු දාට විතරක් ශ්‍රමදානයක් ක්‍රියාත්මක කරලා මේ කැලෑව ඉස්කෝලේ වත්ත සීමාවෙන් එපිටට එළවා දාන්න විදුහල්පති තුමා ක්‍රියා කරනවා .ඒත් ඊට පස්සේ ආයෙමත් ටික දවසකින් කැලෑව ඉස්කෝලේ වත්තට ලං වෙනවා . ඔය කියන කැලෑව ගැන අපි ගොඩක් දේවල් දැනගෙන හිටියා . ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ ලොකු කොල්ලොයි කෙල්ලොයි ඔය කැලෑවේ තැන් තැන් වල නරක වැඩ කරනවා කියලත් අපි අහලා තිබුණා . මොනදේ වුණත් ඒ කැලෑව අපිට ගොඩක් වටිනවා .එවකට හරිහමං කක්කුස්සියක් නොතිබුණු අපේ පාසලට ඔය කැලෑව නිසා බොහොම ලොකු සේවයක් වුණ බවත් නොකියාම බෑ . කොහොමින් කොහොමට හරි ඔය කියන වනයේ මී වද එකක් හෝ දෙකක් අනිවාර්‍යයෙන්ම තිබියයුතු බව මම දැනගෙන හිටියා .

"කිතුලා උඹ සර් කාරයාට පෙන්නන්න මීවදයක් හොයාගත්තද?”

"අපෝ ඔවු බං මම ඊයේ ගෙදර යනකොටම ඇහැදී ගෙන ගියා ටිකක් පහළට යනකොට තියනවා තෙළඹු ගහක් අන්න ඒකේ නම් හෙණ දඩාර වදයක් බැඳලා තියනවා දැක්කා .”

"ගොඩක් උඩද ?”

"නෑ බං පුදුමේ කියන්නේ අඩි දොළහක් විතර උසක් තියෙන්නේ .. ගහේ මැද කැඩිච්ච තැනක තමා බැඳලා තියෙන්නේ .. ඕන නම් කඩන්නත් පුළුවන් .”

මොහොතකින් අපිව හොයාගෙන ආවේ අපේ දයාබර පීටී ගුරුතුමා .

"කොහොමද වැඩේ .”

"හරි සර් මම මීවදයක් තියන තැන පෙන්නන්නං .මම ඊයේ යන ගමන් පොඩ්ඩක් බලාගෙන ගියා .”

"අපි දැන් යමු ! අපි තුන් දෙනා විතරක් "

මම පුදුම වුණා ! මම හිතුවේ පීටී සර් ඉස්කෝලේ ඇරුණාම අපිට යමු කියාවි කියලයි . ඒත් මේ පොර මේ දැන්මම යන්න කතා කරනවා !

කිතුලා මගේ මූණ දිහෑ බැලුවා .

"යනව නම් යමු !” මමත් කීවා 

මොහොතකින් ඉස්කෝලේ වත්ත කෙළවරකින් අපි කැලේට ඇතුල් වුණා . මම හිතන විදිහට එදා ඉස්කෝලේ වටේම පැතිරිලා තිබිච්ච ඒ කැලෑ රොද අදටත් තියනවා . කිලෝ මීටර්යක් විතර ගාටලා ගාටලා ඉවර වෙලා අපි කිතුලා පෙන්වපු පාර දිගේ තෙළඹු ගහ යට ආවා . කැලෑව පුරාවටම පැතිරුණු මුත්‍රා වල දුර්ගන්ධය අපේ නාස් වලින් ඇතුල් වෙලා බඩ ඇතුළේ තිබුණු පොඩි බඩවැල් අඹරලා දැම්මා ..ඒත් ඒ මුත්‍රා ගඳ මැදින් හමාගෙන ආපු අමුතුම සුවඳ නම් මම හුඟාක් ආසාවෙන් ඉව කෙරුවා . චූ ගඳ අතරින් නැහැයට දැනුණේ මල් පැණි සුවඳක් !

"අර අර තියෙන්නෙ අන්න අතන මේ මගෙ ඇඟිල්ල කෙළින් බලන්න !”

කිතුලා පෙන්වපු දිහෑවේ මම මොහොතක් විමසිල්ලෙන් බැලුවා . ගහේ කොළ බොහෝම සැරට වැවිලා තිබුණු නිසා .මට තත්පර කිහිපයක් යනතුරු ඒ මීවදය දැකගන්න බැරි වුණා . ඒත් මොහොතකින් මම ඒක දැක්කා . හපොයි ! ! ඒක බඹර වදයක් ! ඇත්තටම කිතුලා මීවදයක් කියලා රැවටිලා තිබුණට ඒක බඹර වදයක්

"මේ බඹර වදයක්නේ යකෝ !”

"හුටා ඇත්ත නේන්නම් . සර් මම ඊයේ හදිසියට නේ බලාගෙන ගීයේ මට පොඩ්ඩක් වැරදිලා “!

මම දන්න තරමට මී පැණි වලට වඩා බඹර පැණි වල සීනි සාන්ද්‍රනය ගොඩාක් වැඩියි . ඒක නිසා බඹර පැණි කෑවාම මත් වෙන බවට කතාවක් තියනවා . අනික තමයි මී මැස්සෝ විදින එක මොහොතක් ඉවසාගෙන ඉන්න හැකි වුණත් බඹරු විදින එක ඉවසන්න බෑ . බඹරු කියන්නේ කිසිම අණක් ගුණක් නැති කෘමියෝ ජාතියක් .

"අපිට මේක කඩාගන්න බැරි වෙයිද ? “

මෙච්චර වෙලා නිහඬවම මේ බඹර වදේ දිහෑ ආසාවෙන් බලාන හිටපු අපේ පීටි සර් මගෙන් එහෙම ඇහුවා

ඇත්තට මම ඉස්සර පොඩි කාලේ මගේ තාත්තයි පුංචි තාත්තයි දෙන්නා ගමන් මීයක් කඩන හැටි බලාන ඉඳලා තිබුණා ඒක නිසා ඒ ක්‍රමේට මේකත් කඩාගන්න හැකිවෙයි කියලා මගේ හිතේ පොඩි විශ්වාසයකුත් නොතිබුණාම නෙවෙයි .

"දැං මේක කඩලා ගෙනියන්නේ කරේ තියාගෙනද ?” අපි හිස් අතින්ම ආපු විත්තිය මතකෙට ආපුහාම මම ඒවග අනික් දෙන්නාටත් මතක් කළා .

"කෝමද ගෙනියන්නේ .?” පීටී සර්ට නම් මේක බිමට බානකම් ඉවසුමක් නැති හැඩයි !

"පොලිතින් මල්ලක් හරි ෂොපින් මලු කීපයක් හරි තිබ්බනම් හරි .. ඒත් ඉතින් මැටි මුට්ටියක් හරි ලබු කැටයක් තමා හරියටම හරියන්නේ ඉතින් මේ වෙලාවේ මුට්ටි හොයන්න බෑ නේ .අනික ඉතින් යටින් දුම් පාරකුත් ගහන්න ඕන සැරට .”

ඉතින් ඔන්න ඔය වගේ අඩු පාඩු රැසක් මැද්දේ අපි තුන් දෙනාම තීරණය කළා මේක බොහොම සැලසුම් සහගතව සිදු කරන්න . පහුවදා දවසේ ඉස්කෝලෙට එනකොට මම ගිනිපෙට්ටියක් සාක්කුවේ දාගෙන ආවේ . ඔය දුම් ගහන වැඩේ කරන්න ඕන නිසාමයි . මම ඉස්කෝලෙ ගේට්ටුවෙන් ඇතුළට එනකොටම කිතුලා මාව හොයාගෙන ආවා . උගේ සාක්කු දෙක පිම්බිලා තිබුණු විදිහට මම තේරුම් ගත්තා ඌ මලු කීපයක් අරගෙන ඇවිදින් තියන වග .උදේ පීරියඩ් වල ඉගැන්වීම් යෙදිලා තිබුණු නිසා අපි වැඩේ මොහොතකට ප්‍රමාද කළා .

වෙලාව දහය හමාරට විතර ඇති . ඔන්න එතකොටම විවේක කාලය හඟවන සීනුව නාද වුණා . පීටී සර් සමග අපේ පන්තියේ තව කොල්ලෝ පස් දෙනෙක් බඹර වදේ පිහිටි තෙළඹු ගහ තියන තැන බලා හොරෙන්ම පිටත් වුණා . එදා බොහෝම සැරට ඉර පායලා තිබුණා . කැලේ මැදට ඇවිදගෙන යනකොට වටේම තියන ගස් වල, වැල් වල කොළ අතේ මූණේ ගෑවීම නිසා මූණ අත පය කසන්නත් ගත්තා . පීටී සර්ගේ මූණ රතුම රතු වෙලා දාඩිය ගලනවා .

අපි තෙළඹු ගහ යටට ගිහින් වේලිච්ච කොළ සහ පොල් මටලු එකතු කරලා .පොඩි ගිනි මැලයක් ගහන්න පටන් ගත්තා . ටික ටික ගින්න සැර වෙද්දී ඒ ගින්න මතට මදුරුතලා ගස් කීපයකුත් කඩලා දාලා පයින් පාගලා ගින්න බාගෙට නිවලා අපි ඉක්මනින් ඒ හරියෙන් අයිං වුණා . බඹරු කියන්නේ අණක් ගුණක් නැති ජාතියක් . වටකරගෙන විද්දොතින් ආයේ ජීවත් වෙලා හමාරයි .

අපි ආපහු යන්න පිටත් වුණේ අපි ආපු කැලේ මැදින් නම් නෙවෙයි .කැලේට පොඩ්ඩක් එපිටින් වැටුණු අඩි පාර දිගේ තමයි අපි ආපහු ඉස්කෝලේ වත්ත බලා පිටත් වුණේ . ඒකට හේතුවක් තිබුණා . විවේක කාලයේදී කෑම කාලා ඉවර වෙච්ච ගමන් ඉස්කෝලේ ලොකු කුඩා හැම කොල්ලම කරන්නේ චූ කරන්න මේ කැලේ ඇතුළට රිංගන එක . ඉතින් ඒ මැදින් අපි කීප දෙනෙක් සහ ගුරුවරයෙක් මතු වුණාම උං අපි ගැන මොනවාහරි හිතාවි කියලා අපි කීපදෙනා හොර පාරකින්ම ඉස්කෝලේ බලා පිටත් වුණා .

බඹර වදේ කඩලා අපේ සර්ට බෝතලයක් දෙකක් පිරෙන්නම පැණි ගෙනියන්නත් දීලා , අපිත් ටිකක් රස බලලා හැම දේම සතුටින් අවසන් වෙන්න ඉඩ තිබුණා . මේ වැඩේ හිතූ විදිහට සාර්ථක වුණා නම් මම මේ කතාව ලියාවිද ? අපොයි නෑ .. කොහෙන්දෝ මන්දා යන්තම් ඩිංගක් වැඩේ ගැස්සිලා තිබුණා .

අපි ඉස්කෝලේ වත්තට ඇතුළු වෙනකොටම කැලේ ඇතුළේ හිටපු ලොකු පොඩි කොල්ලෝ හැමෝම හූ තියාගෙන කැලෙන් එළියට පැනලා දුවන්න ගත්තා . ආයේ කවුරුවත් කාටවත් තේරුම් කරවන්න ඕනෑ වුණේ නෑ අපිත් කළේ කකුල් දෙකට වැඳලා උපරිම හයිය අරං දුවන්න ගත්ත එක .

අපි දුවන්න ගත්තා !! ඒත් කොහේ කියලා දුවන්නද ? අපි දිවුවේ පන්තියට . බුදු මැදුර ගාවින් පන්තියට හැරෙනකොටම මගේ දණහිසට පොඩ්ඩක් ඉහළින් පුදුම වේදනාවක් ආවා කකුල ලොක් වුණා වාගේ . මම ඒත් අමාරුවෙන් පන්තිය ඇතුළට ඇවිත් ඉඳගත්තා . මගේ සුදු දිග කලිසමේ වම් කකුලේ දණහිස හරියේ එල්ලිලා හිටියේ කුරුම්බැට්ටියක් විතර ලොකු දෙඹරෙක් . මම ඌට තනිරූල් පොතකින් දමලා ගහලා සපත්තුවෙන් පාගලා දැම්මා . ඌ අවසන් ගමන් ගියා . මම හෙමිහිට පන්තියේ කොට බිත්ති වලට ඉහළින් එබිලා බැලුවා ...

වැස්ස දාට හුඹස් වලින් එළියට පියාඹන මෙරු රංචු වගේ මහා විශාල බඹර සේනාවක් පිට්ටනිය දිහාවේ එහාට මෙහාට පියාඹන හැටි හැමෝම බලාන හිටියේ පුදුමාකාර බයකින්. දෙයියංගෙම පිහිටයි !!. විනාඩි පාළොහක් විතර පිට්ටනියේ කැරකැවුනු බඹර සේනාව හෙමිහිට යන්න ගියා .

පසුව මට ආරංචි වුණු වීදිහට නම් . ඉස්කෝලේ ළමයි හත් අට දෙනෙක බඹරු විදලා තිබුණා . පුදුමේ කියන්නේ එකම එක ගෑනු ළමයෙකුටවත් බඹරු විදලා තිබුණේ නම් නෑ . ! ඉස්කෝලේ හරහා ගමන් කරපු බඹර සෙනග . තාර පාරෙන් එහාට ඇදිලා ගියපු එක අපේම වාසනාව .බඹරු තුන් හතර දෙනෙක් ළමයෙකුට විද්දානම් සමහර විට ඒ ළමයා ජීවිතෙන් සමු ගන්නත් තිවුණා . වාසනාව .. !

ඉස්කෝලේ ඉස්සරහා කඩේකට දුවලා ගියපු කොල්ලෙක් ගෙනාපු අමු පුවක් ගෙඩි සුද්ද කරලා අපි ඒවායේ ලෙලි බඹරු විද්ද තැන අතුල්ලන අතරේදී . ප්‍රින්සිපල් සර් සහ තවත් සර්ලා කීප දෙනෙක් අපේ පන්තියට ආවා .

"සමන්ත කියන්නේ කවුද ?”

කිතුලා ඉබේටම නැගිටවුණා . කිතුලා විතරක් නෙවේ කකුල හිරිවැටිලා අමාරුවෙන් උන්නු මටත් පුටුවෙන් ඉබේටම නැගිටවුණා .

"මම සර් ..”

"උඹ මොකටද එක එකාට පැණි ගිල්ලවන්න ගියේ ?”

"මම එහෙම කරේ නෑ සර්"

කිතුලාගේ කටහඬේ එදා තිබුණු ඒ ප්‍රතාපවත් එඩිතර බව මට තවම මතකයි .ඌ යන්තම්වත් ගොත ගැහුවේ නෑ . එක එල්ලේම බලාගෙන කතා කළා . එතකොටම ඉදිරියට පැන්න ලොකුසර් කිතුලාට එක පිට එක කම්මුල් පාරවල් පහක් විතර ගහගෙන ගියා . ඌට ගානක්වත් නෑ .කොහොමත් කිතුලගෙන් මම ඒ පිරිමි ගතිය බලා පොරොත්තු වුණා .හැබැයි ඊළඟ මොහොතේ අපි කවුරුත් බලා පොරොත්තු නොවුණු දෙයක් සිදු වුණා .

"ගිහින් එන්න කියනවා පීටී සර්ට “. පන්ති නායකයා වෙලා හිටි . අපේ ටීචර් කෙනෙකුගේ පුතන්ඩියාව විදුහල්පති තුමා දූත මෙහෙවරක යෙදෙවුවා .

සිදුවුණු දේ මගේ මොළේට වැටුණේ අන්න ඒ මොහොතේදී පීටී සර් අපේ අන්තිම පේළිය වෙත ඇවිදින් මී පැණි ගැන කතා වෙන හැටි හුඟක් අය අහගෙන හිටියා . ඉතින් ලොකු සර් ගේ කනට ඒ පණිවිඩේ ගිහින් තියන්න තරම් පහත් තත්වයකට වැටිච්ච කොල්ලෙකුත් මේ පන්තියේ ඉඳලා තියනවා.ඊළඟ මොහොතේ මොනා වේවිද කියලා අපි හැමෝම බලාන හිටියා .

අසරණ පීටී සර් ඔළුව නමාගෙන විදුහල් පති තුමා ළඟට හෙමිහිට ආවා .

"තමුන් නිසාද නේද මේ සේරම වුණේ ? . කවුද මේ වැඩේට හවුල් අනිත් අය ?”

විදුහල්පති තුමා ඇහුවේ ප්‍රශ්න දෙකයි . පීටී සර්ගේ ඇස් වලින් ගලාන ආපු කඳුළු කැට කම්මුල් දිගේ බේරිලා ගිහින් සිමෙන්ති පොළවට වැටෙන්න පටන්ගත්තා. අපි හැමෝගෙම ඇස් වලට කඳුළු උනන්නගත්තේ අපිටත් හොරෙන්මයි .කොයිතරම් ඉගන ගත්තත් මූ අපේම වයසේ අපේම එකෙක් කියලා අපි එදා තේරුම්ගත්තා .අපේම එකෙක් අපිව පාවා දුන්නත් අපේ සර් අපිව පාවා දුන්නේ නෑ . එක වචනයක් වත් කටින් පිට කළේ නෑ .

විදුහල් පති තුමා සහ අනෙකුත් සහයක ඩැනීලා එතනින් ඉවත් වුණාම අපි හැමෝම පීටි සර්ව සනසන්න එකතු වුණා .

"සර් ගනංගන්න එපා සර් ..”එහෙම කියමින් අපි විනාඩි ගාණක් යනතුරු ලේන්සුවෙන් මූණ වගෙන අඬන පීටී සර්ව සෑනසුවා .

ඒ කඳුළු බින්දු වැටුණු දා පටන් විදුහලේ අනිත් ගුරුවරු පීටී සර්ව කොන් කරන්න පටන්ගත්තත් අපේ පන්තියේ ළමයි නම් පීටී සර්ට වෙනදාටත් වඩා ගරු කරන්න පටන් ගත්තා .

ඔන්න ඔය සිදුවීමට පස්සේ මගේ ජීවිතයේ දැකපු හොඳම මිනිස්සු අතරේ පීටී සර්ටත් මම තැනක් වෙන්කළා .ඔය සිදුවීමෙන් මාස කීපයකට පස්සේ මාව ඉස්කෝලෙන් අස් කල දවසේ සෑහෙන ළමයි රොත්තක් අවංකවම දුක් වුණත් මම වෙනුවෙන් දුක් වෙච්ච ගුරුවරු හිටියේ දෙන්නයි . ඉන් එක ගුරුතුමෙක් තමයි අපේ පීටී සර් . !

පීටී සර් අද වෙනකොට මේ ලකාවේ කොහේ ඉන්නවාද කියන්න මම දන්නේ නෑ . කොහේ කොතනක උන්නත් මැරෙන්න කලින් එක වතාවක් ඒ මනුස්සයාව ආයේ හමු වෙන්න මමත් මගේ හොඳම මිත්‍රයා කිතුලත් මග බලාගෙන ඉන්නවා .

කතාව සිහිපත් කල කිතුලාට ස්තූතියි ..

image - http://images.clipartof.com