වල් ඌරෙක් කියූ කතාවක්

 

 සුද්දප්පු මාමලෑ ගෙවල් තිබුණේ අපේ ගම මායිමේ කෙළවරටම වෙනඩ . පොඩි එකා කාලේ පටන්ම නිතර දෙවේලේ හමුවෙන මනුස්සයා වුණාට සුද්දප්පු මාමා එක්ක මුලදී නම් මයෙ වැඩි ඇයි හොඳයියක් තිබුණේ නෑ . ඒ වුණත් ඉතින් සුද්දප්පු මාමාගේ ලොකු පුතා රත්නසිරියා නම් මගෙ හොඳ ගජයෙක්. ඒක නිසා කාලයත් එක්ක සුද්දප්පුවා මට උගේ පුතෙකුට වගේ සලකන්න පටන්ගත්තා .මමත් ඒ මිනිහට මයෙ නෑයෙකුට වගේම ගරු සැලකිලි අඩුවක් නැතිවම දුන්නා .

සුද්ද මාමා පණ ගැට ගහගන්න කළේ හේන් ගොයිතැන . අද වෙනකොට අපේ පළාතේ ඕනෑවටත් වඩා කුඹුරු ගොයිතැන සිද්ධ වුණත් ගොඩක්ම ඉස්සරනම් මේ පළාතේ මිනිස්සු පුරුදු වෙලා උන්නේ හේන් ගොයිතැනට . කාලෙත් එක්ක මනුස්සයාගේ දිවට දැනෙන රස, කන බොන දේවල් , උවමනා එපාකම් වෙනස් වෙච්ච නිසා අපේ පළාතෙත් හේන් ගොයිතැන් කිරීම බලාන ඉන්ඳෙද්දි අඩු වෙලාම ගියා .

ගමේ මුල්ලටම වෙලා හිටපු හන්දත් , ඇළ මායිමෙන් එපිට හිටපු හන්දත් සුද්දා මාමට කුඹුරු ගොයිතැන් කරන්න කොහෙත්ම හැකියාවක් තිබුණේ නෑ .කාටත් ඔළුව නමන මනුස්සයෙක් නොවුන සුද්දප්පු මාමා කාගේවත් කුඹුරක් අඳේට කරන්නත් කොහොමටවත් කැමැත්තක් දැක්කුවේ නෑ .ඔන්න ඔය හේතු කාරණා නිසා හේන් ගොයිතැන මිනිහට හොඳටෝම අල්ලලා ගිහින් තිබුණා .

හේනක් කොටාගෙන ජීවත් වෙනවා කියන එක කොහෙත්ම ලේසි පාසු වැඩක් නෙවෙයි. ඇස්වහක් කටවහක් නෑ පරම්පරාවෙන්ම ලැබිලා තිබුණු අත් ගුණේ හින්දාමද කොහෙද මේ මම ලියන මොහොත වෙනකොටත් සුද්දප්පුවාගේ හේන නම් සාර සුබාවට වැඩිලා තියනවා .

මංඤ්ඤොක්කා , බතල , දන්දින , වගේ අල වර්ගත් කවුපි වගේ ඇට වර්ගත් අළුපුහුල් , වට්ටක්කා වගේ එළවලුත් සුද්දපුවාගේ හේනේ නිතරම දකින්න ලැබුණා. .

හේන මැදට වෙන්ඩ මෝඩ ගඩොළු වලින් හදාපු පුංචි ගේ කෑල්ලට පිටුපස සමහර කාලෙක බඩ ඉරිඟු වවලා තිබුණා .මානා ඉලුක් හෙවිලි කරපු ඒ පුංචි පැල් කොටේ වහලත් දිය ලබු වැලකින් වැහිලයි තිබුණේ . වහල පුරාම පිරිලා තිබුණ නොයෙක් ප්‍රමාණයේ ලොකු පොඩි ලබු ගෙඩි ඒ පුංචි පැල් කොටේට ගෙනාවේ අමුතුම දිස්නයක් !

හේන සාර සුබාවට හැදිලා වැඩිලා තිබුණත් අලගෙඩියක් , දියලබ්බක් විකුණලා මිනිහෙක් කෝමද පවුලක් නඩත්තු කරන්නේ ? . ඉතින් ඒක නිසා දවස ගෙවාගන්න තරම් ආදායම් යන්තම් ආදයමක් විතරක් හේන් පොඩ්ඩේන් ලැබෙනවා කියලයි රත්නසිරියා නම් මට නිතරම කීවේ .

රත්නෙ මගෙ යාළුවා.! ඒක නිසා ගෙදෙට්ට ආපු වෙලාවක ඌට බත් කටක් දෙකක් කව්වන එකනම් මම නිතරම වාගේ කෙරුවා . ඌත් එහෙම්ම තමයි. මම උංගේ ගෙදෙට්ට ගිය දාකට මටත් අතක් පිරෙන්න එළෝළු මල්ලක් දෙනවා "ගෙදර ගෙනියපං" කියලා ! සමහර දාට වදෙන් පොරෙන් රුපියල් සීයක් උගේ ගේ ඇතුළට විසික් කරලා මම ඒ මල්ල ගෙදර ගෙනාවත් බොහොමයක් දාට ඌ මම දුන් සල්ලි ආපහු මගේ සාක්කුවටම ගුළිකරලා දැම්මා. ජීවිතේ දුප්පත් වුණාට උංගේ පපුව ගොඩක් පෝසත් !

පහුගිය සතියේ දවසක මම ආයෙමත් වතාවක් සුද්දප්පු මාමලෑ හේන දිහෑවේ ගියේ මයෙ නෑදෑ ගෙදරක තිබුණු පිංකං කටයුත්තකට ඇඹුල් කෙහෙල් කැනක් අරගෙන එන්න හිතාගෙන . යාළුවෙක් අඬගහගෙන ත්‍රීවීලර් එහෙක නැගිලා සුද්දප්පු මාමලෑ ගෙවල් ගාවට මම යද්දී වෙලාව හවස හතරට විතර ඇති .මම යන විටත් සුද්දප්පු මාමයි, රත්නසිරියි, උගෙ මලයයි හෝ හෝ ගාලා පොළවත් එක්ක ඔට්ටු වෙනවා . මාව දැක්ක තැන සුද්දප්පු මාමා කර කර උන්නු වැඩේ නවත්තලා මයෙ දිහාවට ඉක්මනින්ම ආවා..

"සඳරු කොල්ලා මොකෝ මේ ආටා එකක හදිසියක් වත්ද ?”

"නෑ මාමේ මේ ඇඹුල් කැනක් අරං යන්ඩ කියලා අපෙ පුංචම්මලෑ ගෙදර කිරි අම්මා දානෙට”.

"ඉතින් මට කෝල් එකක් දුන්නා නම් මම හවසට ගෙනල්ලා දෙනවා නෙව. මම කෝමත් ඒ පැත්තේ එන්ඩයි හිතං හිටියේ..”

සුද්දප්පු මාමා හේන් කොටාගෙන එදා වේල හොයං කාලා ජීවත් වෙන ගැමියෙක් වුණාට උගේ ඉණ වටේ එතිලා තියන මුහන්දිරම් බඳ පටියේ පොකැට් එකේ තියන චීන ෆෝන් එක නම් ඉස්තරම්ම වර්ගයේ එකක් ඒකේ. ටීවී බලන්නත් පුළුවනි.

හොඳට පැහිලා තිබුණු ඇඹුල් කැනක් කපලා ත්‍රී වීලර් එකට පටෝගෙන, ගණං හිලවු බේරලා, මම යන්න සූදානම් වෙද්දී සුද්දප්පු මාමා ආයේ මාව හොයාන දුවගෙන ආවා .

"පුතා මේ අද හැන්දෑවට පොඩ්ඩක් අපේ දිහෑ ඇවිදින් යන්ඩ එන්න .”

"මොකෝ සුද්ද මාමේ ඒ ?”

"අද මයෙ උපන්දිනේ බොල ! හික් හික් !”

මාමා උගේ සුදු පාට දත් සැට් එක පෙන්නලා හිනා වුණා . වෙන මිනිස්සු බුලත් කාලා කට වන කරගෙන උන්නත් සුද්දප්පුවා නම් කවදාවත් බුලත් හපනවා මම දැකලා නෑ . මිනිහා බුලත් වෙනුවට නිතර භාවිතා කළේ වෙන දෙයක්. ඉතින් ඒක නිසා සුද්දගේ දත් සුදෝ සුදු වෙච්ච එකේ ඒ තරම් අරුමයකුත් මට දැනුණේ නෑ .

"අප්පා මාමා හැපී බර්ත් ඩේම වේවා !!”

ඏ"හෙක් හෙක් හෙක් ..හෙනං අද රෑ වෙලා වරෙං පුතේ මොනා හරි හපලා යන්න .”

"හොඳයි මම එන්නං මාමේ . “

ආපහු ගෙදර ආපු මම බැරල් එකකට කෙහෙල් කැන දාලා කාබයිට් කෑල්ලක් ඇල් වතුරේ පොඟලා අරගෙන ඒකේ අස්සට දාලා පියන උඩින් බරකුත් තියලා වහ දාලා . නාලා කරලා එහෙම සුද්දප්පු මාමලෑ ගෙවල් පැත්තේ යන්න පිටත් වුණා . උපන්දිනේකට හිස් අතින් යන්න බැරි නිසාම මම සුද්දා මාමට තෑගි විදියට බටා සෙරෙප්පූ ජෝඩුවකුයි ජම්බෝ කජු ඇට පැකට් එකකුයි අරගෙන හත හමාර අට විතර වෙද්දී මම උන්නේ සුද්දපු මාමගේ ගෙදර පිලේ ගැට්ට උඩ වාඩිගෙනයි .

ගේ ඇතුළේ බැඳුම් බැදෙන හඬ, පිඟන් වීදුරු එකට ගැටෙන හඬ සමග කැටි වුණ සිනා හඬ අතරේ යාන්තමට කුණු හරපත් ඇහෙනවා .ගේ ඇතුළේ කතා බහට මම කන් දෙන එක හොඳ නෑ කියලා මගෙ හිතට දැනුණේ ඔන්න ඔය අතරෙදියි .පිලේ කොට බිච්චිය උඩින් බිමට බැහැපු මම ඊට ටිකක් එහා තිබුණු රුක් අත්තන ගහ යට තිබුණු බංකුව උඩින් ඉඳගත්තා .

තරමක වැහිබර ගතියක් තිබුණු නිසා වෙන්නැති වෙනදාට දකින පැහැදිලි හිස් අහස එදානම් හොඳටම කළුවරයි . හඳ එළියක්, තරු එළියක් පේන්නවත් නෑ . මම සුද්ද මාමගේ හේන පුරාවටම ඇහැ යැවුවා . හේනට දකුණු පැත්තෙන් විතරක් ඇදලා තිබුණු කටු කම්බි වැටේ කම්බි ගේ ඇතුළේ ඉඳලා විහිදුණු ලයිට් එළිය වැදිලා රිදී පාටට දිස්නේ දුන්නා .

මොහොතකින් සුද්දප්පු මාමාගේ උපන්දින සාදය එළිපත්තට ඇදගත්ත ලෑලි මේසෙය උඩදී ආරම්ඹ වුණා . රාජ භෝජන නොතිබුණත් ඒ තිබුණු හරිය අපිට නම් හොඳටෝම ඇති .

මමත්, සුද්දප්පු මාමත් , රත්නසිරිත් , ඉස්කෝලෙ කඩේ සිරි අයියත් . කලු බාසුන්නැහේ මාමත් ඒ හතරැස් ලෑලි මේසේ වටේ ඉඳගෙන හිටියා. මේසේ මැදක තිබුණු, මිනිස් සිරුරට අහිතකර තේ කහට වල පැහැය ගත් දියර වර්ගය රැඳි බෝතලය කාගෙ කාගෙත් සිත් ගත්තා .

තත්පරෙන් තත්පරය ගත වුණා . කට්ටියගේ හදවත් වල හිරවෙලා තිබුණු වදන් කටවල් දෙබෑ කරමින් එළියට එන්න පටන්ගෙන කරපු වීර කම්, චන්ඩි කම් හැමෝම කියවන්න පටන් අරං. වාචාලයෝ වාගේ කියවන සමහරුන්ගේ කතා වලට මම යන්තම්වත් හිත යොමු නොකළත් සුද්දප්පු මාමා කියාපු එක කතාවක් මගේ හිතේ ඇතුළේ තැම්පත් වුණා . ඒක බොහොම පුංචි කතාවක් . සුද්දප්පු මාමගේ වචනෙන්ම මම ඒ පුංචි කතාව ලියා දාන්නම් .

මම ගෙනාව ජම්බෝ කජු ඇටයක් හපලා සුද්දප්පු මාමා කතාවකට කට සූදානම් කරගත්තා . ෆෝන් එකේ රේඩියෝ එකත් හිමිහිට ධාවනය වෙන්න ඉඩ හැරලා මිනිහා ඒ අමුතුම අමුතු, ජොළිම ජොලි කතාව කියන්න ගත්තා බොහෝම සන්සුන්ව .

"මට අවුරුදු 21 දී විතර තමයි බොලවු අපෙ අප්පච්චි මට තුවක්කුව හුරු කළේ . ඒ කාලේ අපෙ ගෙදර තිබුණා බේත් කොටන තුවක්කුවක් . අපි ඒ කාලේ දඩ මස් කන්න බොහොම රුසියෝ . අපෙ අප්පච්චිටත් ඒ කාලේ මස් කෑල්ලක් නැතුං බත් කටක් කන්නම බෑ . ඉතින් අපෙ වැඩේ දවස් දෙහෙකට වතාවක් දඩයමේ යන එක . ඒ කාලේ ඔය නීතිත් නෑ නේ බං .”

සුද්ද මාමා කියන කතාව අහං ඉඳපු මම දඩයම කියන වචනෙටත් අකමැතියි !! ඒත් ඒ කාලේ මිනිස්සු එහෙම දඩයම් කරපු එකේ වරදක් මම දකින්නෙත් නෑ . කැමති අකමැති කම් හිතෙන් අයින් කරලා ආයේ මම කතාවට කන් දුන්නා .

දවසක් ඔන්න අප්පච්චියි මමයි තුවක්කුවට බේත් වෙඩිල්ලකුත් කොටාගෙන සමණබැද්ද කොරිය ගාවින් කැලේට රිංගුවා එතකොට ඔය පාරවල් එහෙම මාර කැලෑ අද වාගේ තාර දාලා නෑ . හැබැයි බස් ලොරි එහෙම නම් නිතර එහා මෙහා ගියා .

කැලේ ඇතුළේ පැය ගාණක් කරක් ගැහුවට අපිට එදා එක සතෙක්වත් දකින්න හම්බුනේ නෑ . ඉතින් අපි ටිකක් කැලේ ඇතුළටම ගියා . මග දිගට කොළ අතු කඩා දාලා ආව නිසා ආපහු යන්න කිසි බයක් තිබුණෙත් නෑ .

අමාරුවෙන් වීදුරුවක් ඇදලා දාපු මාමා ආයෙ කතාවට එකතු වුණා 

"ඔන්න අපි දැක්කා හෙන උස ගහක ගොඩබෝවෙක් (ලොකු කුරුලු වර්ගයක්) වහලා ඉන්නවා . ඉතින් අප්පච්චි තුවක්කුව හොඳට මානලා ඌට වෙඩිල්ලක් තිබ්බා . අපෙ අප්පච්චි තුවක්කුවට හොඳ පුරුදු කාරයා . ! ඉලක්කෙ තිතටම හරි !. ඉතින් මම ගිහින් ගහ පල්ලේ වැටිලා පන ගගහ හිටි ගොඩබෝව අල්ලගෙන ආවා .ඊට පස්සේ අපි ආයෙ ගෙදර එන්න හැරුණා . තුවක්කුවේ තිබුණේ එක වෙඩිල්ලයිනේ ඒක ඉවර වුණාම ආයේ කැලේ කොලේ කරක් ගහන එක මෝඩ වැඩක්. ඒක නිසා තමයි අපි ඉක්මනින් ආයේ එන්න හැරුණේ .”

"ඉතින් උඹලා පරිස්සමෙන් ආවද ?”

මෙච්චර වෙලා නාහේ ඇඟිලි ගගහ හිටපු සිරි අයියා අහපි !

"අහපල්ලකෝ ඉතින් ..! ටිකක් දුර එනකොට හෙණ මඩ ගොඩක් මැද්දේ වල් ඌරෝ දෙන්නෙක් අපේ මූණටම හමු වුණා නේ . ඔතන පිරිමි එකා හෙණ පත දල එහෙම තියන එකෙක්"

නෑ !! 

"නෑ නෙවෙ බොලවු ඔවු. අපි හැතැප්මක් දුරින් එනකොට වෙන්නැති උන්ට අපේ ඉව දැනෙන්න ඇත්තේ . ඉතින් ආයේ කැලේදී වල් ඌරෙක් මුණ ගැහුණොත් දුවලා බේරෙනවා බොරු ! “

ඉතින් මොකෝ උණේ

 

"අප්පච්චියා මට දුවපියෝ කියලා කෑ ගහලා ඌත් දුවන්න ගත්තා.. ඌරා ඉඳන් පන්නන්න ගත්තා ! මමත් දිවුවා ඔළුව හැරුණු අතේ . ටික දුරක් දුවද්දී . ඌරා මගෙ පිටි පස්ස කකුලට දල පාරක් දුන්නා . මම එතනම මුනිං අතට බිම වැටුණා . මේං බලපල්ලකෝ දල පාර !”

මාමා වම් කකුල උස්සලා ඒ කකුලේ තිබුණු තුවාල කැළලක් අපිට පෙන්නුවේ කතාව ඇත්ත කියලා අපට ඒත්තු ගන්වන්න වෙන්නැති .

"මුනිං වැටුණට මට හොඳට සිහිය තිබුණා . ඒත් මම ඇස් අරින්නේ නැතුව ටිකක් වෙලා හිටියා බය හින්දම. ඔය අතරේ මට කටහඬක් ඇහෙන්න ගත්තා . නිකං හරිම අමුතු කටහඬක් ..මමත් ටිකක් ඇහුං කන් දුන්නා ..”

" ආයේ කවදාවත් මේ කැලේ පැත්ත පළාතේ එන්න එපා .!! අද මම උඹට යන්න දෙනවා . ඒත් ආයේ මේ කැලේ සීමාවට ආවොත් එදාට උඹ පණපිටින් නම් යන්නේ නෑ .උඹගේ අත් ගුනේ හොඳ හේනක් කොටන්නයි..! උඹ හේනක් කරපං උඹ රජෙක් වගේ ජීවත් වෙයි”

"ඔන්න ඔහොම කටහඬක් මට ඇහුණා”

"කවුද මාමේ එහෙම කීවේ ? කවුද එහෙම කතා කෙරුවේ ?”

"උඹලා කීවට විශ්වාසකරන්නෑ කියලා වැඩක් නෑ අපි ඔයි කතාව අල්ලා දාමු"

"නෑ නෑ කියන්ඩකෝ මොකද්ද කියලා . මමත් පුළුවන් වැඩ කෑල්ල දාලා අන්තිම වෙච්ච දේ අහගන්න ට්‍රයි එකක් දුන්නා . “

"ඒ කතා කළේ වල් ඌරා යකෝ .. මම මේ ඇස් දෙකෙන්ම දැක්කා"

"එහෙමද ? ඉතින් මාමා කීවේ ඇස් දෙක වහං හිටියේ කියලා “!

"ඒ වුණාට කට හඬ ඇහෙනකොට මම ආයේ ඇස් ඇරලා බැලුවා , ඊට පස්සේ මම හෙමීට නැගිට්ටා .එතකොටයි මට තේරුණේ මම කැලේ මැද අතරමං වෙලයි හිටියේ යන්න ඕන දිහාවක් මම කොහොමටවත් දැනං උන්නේ නෑ . ඒත් බං ඒ වල් ඌරා හෙමින් හෙමින් මාව පාර ගාවටම එක්කරගෙන ගියා ..මම ගෙදර යනකොට තාත්තා මග බලාගෙන ඉන්නවා මං එනතුරු.. ඕං ඕකයි කතාව ..”

කතාව අහපු මගෙ මූණේ පොඩි හිනාවක් ඇඳුණා

"මං හිතුවා...! උඹලට මාව අබමල් රේණුවකටවත් විශ්වාස නෑ .. එහම නේද ?” සුද්දපු මාමගේ මූණෙ පොඩි තරහවක ලකුණු පේනවා 

බීලා ඉන්න මනුස්සයෙක්ට එහෙහිව කතා කිරීමේ පල විපාක මම හොඳටෝම දන්නවා . ඒ විතරක් නෙවේ බීපු මනුස්සයෙක්ගේ හිත මලක් වගේ මෙළෙක් කියලත් මම දන්නවා . ඒක නිසා වැඩිය මුකුත් නොකියලා හිත යටින් හිනා වේවී මේ කතාව කවදා හරි ලියා දාන්න ඕන කියලා හිතේ සටහන් කරගන්න අතරේ ..

"මට නම් මාමගෙ කතාව හොඳටම සුවර්" කියලා මම කීවා 

"එදයින් පස්සේ තමයි මම මේ හේන කොටන්න ගත්තේ . කොහොමහරි එදයින් පස්සේ මම ආයේ දඩයෙමේ ගියේ නෑ . හේනට කොයිතරම් ඌරෝ පැනලා මංඤ්ඤොක්කා , බතල , ටික හාරලා කාලා ගස් පෙරලලා දැම්මත් මම උන්ට හක්ක පටස් තියන්න කවදාවත් හිතුවේ නෑ . ඒකයි බොලවු මම මේ හේන කරගෙන අද රජෙක් වගේ ජීවත් වෙන්නේ . එදා අර වල් ඌරා කියපු දේ අහන්නැතුව ආයෙ වතාවක් දඩයමේ ගියා නම් අද මට උඹලා එක්ක එකට ඉඳන් මේ වගේ උපන්දිනයක් ගන්න වෙන්නේ නෑ. මයෙ වැදූ අම්මපල්ල !!”

ඔන්න ඔහොම සුද්දප්පු මාමාට වල් ඌරෙක් කීව කතාව අවසාන වුණා .

කාපු බීපු තැන් වල සතා සරුපයාවත් වැඩි වේලා ගැවසෙන්නේ නැතෙයි කියනවානේ ඒක නිසා මමත් අනික් කීපදෙනාත් සුද්ද මාමට සුබ පතලා . අපේ ෆෝන් වලින් විහිදුණු සුදු පාට එළියෙන් ගෙවල් බලා පිටත් වුණා .

ඔහොම ටික දුරක් පිට යනකොට මගෙත් එක්ක ආපු කලු බාසුන්නැගේ මාමා ගෙන් මම මෙහම ඇහුවා

"කලු මාමෙ බලහං සුද්දපුමාමා කීව කෙප්පෙ ...අර ඌර කතා කරපු සීන් එක .? ඌරා කීව දේ අහලා හේන් කොටන්න ගත්තා කියන එක ?”

"හ්ම්...මට හිතෙන්නෙම සඳරු පුතේ ඒක ඇත්ත !”

"මොකක් !”

"එදා ඔය කළේ ඇතුළේ මොන දේවල් වෙන්න ඇතිද බං අපි කෝමද මෙහෙ ඉඳන් ඒවයෙ ඇත්ත නැත්ත කියන්නේ ..?”

"ඒකත් එහමද එතකොට ඌරෙක් කතා කළා ? ඒකත් අමු සිංහලෙන් “

"නෑ නෑ පුතා මම කියන්නේ ඌරා කතා කරපු සිද්දියක් ගැන නෙවේ"

"එහෙනං"

"ඌරා නිසා සුද්දප්පු හේන් කොටන්න ගත්ත එක ඇත්තක් කියලයි මම කියන්නේ දැක්කෙනේ උඹ උගේ කකුලේ තිබ්බ දළ පාර ?”

"මට තේරුන්නෑ මාමේ"

"බං...! දැං සුද්දප්පු බිම වැටුණේ පස්ස උඩට හිටින්න මුනිං අතටෙයි කියනවා නේ .!”

"ඔවු"

"ඌරා සුද්දප්පුට වෙන මොනවා හරි අසික්කිත වැඩක් කරන්න ඇති ඔය කැලේ ගමන එපා වෙන්නම . . ඔහොම දෙයක් උනාම දඩ මස් එපා වෙන එක අහන්නත් දෙයක්ද බං ? එදා ඉඳන් ඌරන්ට බය ඒක වෙන්නැති .. අනික ඌරා කියන්නේ ලේසි පාසු සතෙක්යැ බං !”

කඳුළු එනතුරු හිනා වෙවී මම ගෙවල් ගාවටම ආවා

මේ පළාතේ මිනිස්සුන්ගේ හපන්කම්, පුරසාරම් , මගෝඩි වැඩ මට අවුරුද්දක් ගියත් කියලා ඉවර කරන්න බැරි වේවි .මේ වගේ ජොලි කතා අහමින්, ගමේ අමුතු අමුතු ඩයල් ඇසුරු කරමින් මේ පැත්තේ මම ගෙවන්නේ කොයිතරම් ජොලි ජීවිතයක්ද ?

කාලෙකට පස්සේ මට හිතුණා මම මාරම වාසනාවන්තයි කියලා ..

මම අහපු මේ කතාව ඇතුලේ මහා ලොකු දෙයක් නැතත්. මේ කතාව හෙමිහිට ලියාල දාන්න හිතාගෙනම මම ඇඳට වැටුණා .

ප/ලි ...

සමාවෙයං මාමේ උඹ මට දෙයියෙක් !! .. මම උඹගේ ඇත්ත නම මේ කතාවේ ලියලා නෑ නේ ! අනික උඹත් මේ ගමේ කවුරුවත් බ්ලොග් කියවන්නේ නෑ කියලත් මම දන්නවා .. ඒක නිසා මේක ලීව එක ඒතරම් වරදක් නෙවේ .මේ ලිපියෙන් උඹට කවදාවත් හානියකුත් නෑ .. ඉතින් වරදක් වුණානම් සිය දහස් වාරයක් සමාවෙයං .