තල්පේ ගුරාගේ ඉනා බේත

    බොහෝම ඉස්සර කාලෙක මම මේ ජීවත් වෙන පළාත යන්තර, මන්තර, ගුරුකම් අන,වින, කොඩිවින ආදියෙන් පිරිනු පළාතක් . යක්‍ෂයෝ, ප්‍රේතයෝ ආදී මනුස්ස නොවන කට්ටියත් මේ පළාතේ මුල් පදිංචි කාරයෝ වෙලා හැම ගහක් ගලක් ගානෙම අරක් ගෙන හිටියාලු .ඒත් කාලය ටිකෙන් ටික ගෙවිලා යද්දී ඔය කියන යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර ගුරුකම් වල පල්ලට ගියා වගේම මේ පළාතේ හිටි අමනුෂ්‍යයෝ ටිකත් කාලයත් එක්ක නැති බංගස්ථාන වෙලාම ගිහිං .

ඉතින් ඒ අතීත මතකයන් , ඒ අතීත සුරු විරුකම් වල සුවඳ තවමත් මේ අපේ වැවුගම්පත්තුවේ තැන් තැන් වලින් ඉඳහිට හමාගෙන යනවා . සුරංගනා කතා තරමට ලස්සන ඒ කතා බොහෝමයක් විශ්වාස කරන්නත් අමාරුයි .

මගෙ ගමේ ඉන්න අවුරුදු හැත්තෑව අසූව පැන්න සීයලා බොහොම දෙනෙක් ඔය ආතීත මතකයන් ආවර්ජනය කරන්න බොහෝම දක්‍ෂයි . මල ගෙදරකදී රෑ ජාමෙක ඒ වගේ දැනමුත්තෝ කීප දෙනෙක් හමු වුනෝතින් කිසිම දවසක හිස් අතින් නම් එන්න වෙන්නේ නෑ . හිත පිරෙන්නම කතා ගොඩකුත් අහගෙන ආයෙමත් එන්න හැකියාව ලැබෙන බව නම් ටක්කෙටම කීව හැකි .

පහුගිය දවසක මල ගෙදරක දවස් කීපයක්ම රැය ගත කරපු මට මේ වහේ අමුතු කතන්දර ගොන්නක්ම අහගන්න වාසනාව ලැබුණා . ඒයින් සමහරක් මම පොඩි කාලේ , අම්මගෙන් තාත්තගෙන් අහපු විඳපු ඒවා . තවත් සමහරක් විශ්වාස කරන්න කොහොමටවත් බැරි ඇහුවම හිනායන තාලයේ ඒවා . තවත් සමහරක් කතා නම් විශ්වාස කරම් දෝ ? නොකරම් දෝ ? කියලා හිත තනිකරම දෙගිඩියාවට පත් කරන තාලයේ ඒවා .

මහන්තත්ත කමයි , විශ්වාසයයි පැත්තක තියලා බුලත් විටක් හපන ගමන් මේ කතාවක් දෙකක් අහන අතරේ මල ගෙදරක රැයක් පහන් කරලා බලන්න ඔබටම තේරේවි මේ කතා කොතරම් රසක් ගේනවාද කියලා . ඉතින් මම මේ ඊයේ පෙරේදා දවසක මල ගෙදරකදී අහපු මේ කතා කීපය හිස් අහසේ පිටු කීපයකට අමුනලා සයිබරයේ පා කරන්නයි මේ හදන්නේ .

මට සහ තවත් මගේ යාළුවෝ කාණ්ඩෙකට මේ කතාව කියාපෑව ඒ අමතක නොවන අපේ ගමේ චරිතය තමයි සයිමන් අංකල් ! .

සයිමන් අංකල්ට වයස නම් අවුරුදු හැත්තෑවක් විතර . "සයිමන් සීයා" කියන වචනේ මගේ දිවට ඒ තරම් හුරු නැති නිසා තමයි මම නම් නිතරම උන්දෑට "සයිමන් අංකල්" කියලා කීවේ. අනේ ඉතින් මොන නම කියලා කතා කෙරුවත් සයිමන් අංකල් අපි වගේ තරුණ පහේ උන්ට බොහෝම ලෙංගතුයි . අපි වගේ කොල්ලන්ට දැනමුතුකම් දෙන්නත් , ගුරුහරුකම් දෙන්නත් මිනිහා කොයි මොහොතෙත් කට සුදානම් කරගත්ත ගමන්මයි . !

පහුගියදා මගෙ මිතුරෙකුගේ පියාගේ මල ගෙදරට සහභාගී වෙච්ච සයිමන් අංකල් . අපේ වදේට කතාවක් කියන්න පටන්ගත්තා . රෑ ජාමේ මදුරුවෝ තල තලා ටකරන් හට් එකක් ඇතුළේ මල ගෙදර පාළු කපද්දී මේ වගේ කථාවක තියන වටිනාකම මට එදා නම් හොඳටම තේරුම් ගියා . ඒකයි සයිමන් අංකල් කියන කතාව මම හොඳ අවධානයෙන් අහගෙන උන්නේ .

දත් නැති කටේ තිබුණු බුලත් විටේ තව දෙපාරක් තුන් පාරක් හොඳට ලොම්බෙන් හපලා රතුම රතු පාට කෙළ පාරක් අහකට විදපු සයිමන් අංකල් කතාවට සූදානම් වුණා . අතේ තිබුණු කාඩ් කුට්ටමත් පැත්තකට දාපු මම පුටුවක් උඩට කකුල් දෙක අරගෙන කතාව අහන්න සූදානම් වෙද්දී අහල පහළ හිටි තව කීප දෙනෙක් අපේ වටේට කිට්ටු වුණේ සයිමන් ලොක්කා කියන මේ කතාව අහලා බලන්නයි

උගුර පාදලා එහම සයිමන් අංකල් කතාවට මුල පිරුවා.

"එතකොට පුතේ මේ පළාත සැර වන බූටෑවකින් වැහිලා තිබුණේ ! . ගමත් ඒ තරම් ලොකුවට තිබුණේ නෑ . අපි උඹලටත් වඩා බොහොම පුංචි එවුන් .ඉස්සර මේ පාරේ අපි ගමන් බිමන් ගිය හැටි මට තාම මතකයි . එතකොට මේ වගේ තාර දාපු පාරවල් නම් තිබුණේ නෑ කරත්ත ගිහිල්ලම හැදුණු පාරවල් තමා තිබුණේ "

කතාව අහන අතරේම තවත් වැඩක් කරන එක මගේ යුතුකමක් කියලා මට හිතුණු හින්දා . ඉලත්තට්ටුව උඩ තිබුණු ගිරේ අරගෙන පුවක් ගෙඩි කීපයක් සුද්ද කරන්න මම පටන් ගත්තා . පුවක් ලෙලි ගැහැවුවට මගේ ඇස් දෙකත්, හිතත් සම්පූර්ණයෙන්ම තිබුණේ කතාව වෙතටයි .

"ඔය අපි පොඩි එවුන් කාලේ අපේ ගමේ කට්ටඬියෙක් හිටියා මසාහිරා කියලා . ඔන්න මේ කියන්න යන්නේ උදෑ කරපු වැඩක් ගැන.”

"මසා.. හිරා ඒකත් නමක්ද හැබෑට ?”කට කැඩිච්ච කොල්ලෙක් එහම අහද්දි

"ඒ කාලේ එහෙම නම් තමා බොල තිබුණේ . උඹලට වගේ පැඟිරි නම් තිබුණද ඉස්සර ?” එහෙම කියලා හොඳ වාග් ප්‍රහාරයකුත් දුන්න සයිමන් ලොක්කා ආයෙමත් කතාවට එකතු වුණා .

"මසාහිරා කලේ කම්මල් වැඩ . ගමේ තිබුණු කම්මල උගේ !. කම්මල් රස්සාවෙන් ජීවත් වුණාට මිනිහා හොඳට ඔය මන්තර සාත්තරෙත් දැනගෙන උන්නා . ඒ කාලේ මන්තර සත්තරේ දැන ඉගන ගන්නවාය කියන්නේ ඒ තරම් ලොකු දෙයක් නෙවෙයි . තාත්තගෙන් පුතාට , නෑදෑයන් ගෙන පවුලේ අයට . ඔන්න ඔය වගේ තැන් වලින් මන්තර ශාස්ත්‍රය අතින් අත, කටින් කට පැතිරීගෙන ගිහිල්ලයි තිබුණේ . ඉතින් මසාහිරාත් ඔය කොහොම හරි ක්‍රමයකින් මන්තර වැඩ ගැන හොඳටම ඉගනගෙන තිබුණා . ඒත් ඔවුවා ප්‍රසිද්ධියේ කරන්න පුළුවන් වැඩ නෙවෙයි නේ . ඒක නිසා මිනිහා දෑත වෙහෙසලා වැඩ කරලා ගමේ කම්මලේ ආචාරියා වෙලාම ජීවිතේ ගැට ගහගෙන හිටියා . ඉතින් මිනිහාගේ මන්තර බලේ ගැන දැනගෙන හිටියේ බොහෝම ටික දෙනයි .”

මන්තර ශාස්තරේ ගැන කියැවෙන කතාවක් සයිමන් අංකල් කියන්න යන බව දැනගත්තු ගමන් වටේ පීටේ කතාව අහගෙන හිටපු කොල්ලොන්ගේ මූණේ හිනාවක් ඇඳුණා . ඒ හිනාවෙන් මට නම් ඒත්තු ගැන්නුනේ මුං මේ කතාව විශ්වාස කරන්න සූදානම් නැති විත්තිය .

"ඔන්න දවසක් අපේ ගමේ මැම්බර් මහත්තයාගේ ගෙදර අවමංගල්ලයක් සිද්ධ වුණා !. ඔය අවමංගල උත්සවේට අහල ගං හතකින් සෙනග ආවා ! . ඔය බොහොම දෙනෙක් ආවේ ගියේ ගමේ වැදගතා වෙච්ච මැම්බර් මහත්තයාට තියන බය පක්‍ෂපාත කම නිසා සහ දැන හැඳුනුම් කම නිසා . ඒත් ඔය දෙවරිගෙටම නැති කට්ටිය කීප දෙනෙකුත් එදා ඇවිදින් හිටියා . !”

ලොකූ කුතුහලයක් හිතේ පිරිද්දී . "කවුද ඒ ආපු කට්ටිය ?” කියලා අපි අහන්න පෙළඹුණේ නිරායාසයෙන්මයි .

"ඒ ඇවිදින් හිටියේ අහල පහළ ගං වල මන්තර දන්න කියන ගුරුන්නාන්සේලා . !”

"උං ඇවිල්ලා මොනා කරන්නද ? මිනියට පණ දෙන්ඩයැ !”

මගේ මිත්‍රයා ජනා එහම ඇහැවුවා !

"මිනියට පණ දෙන්ඩ නම් නෙවෙයි . උං ඇවිදින් හිටියේ ගෑනු හොරකමේ !”

"නෑ ඈ ඈ ඈ ඈ ! ! ! ! ! !”

කතාව අහගෙන හිටි කොල්ලෝ සෙට් එකම නක්කලේට වගේ නෑ කියද්දී සයිමන් අංකල්ට නප්පෙටම තද වුණා .

"නැද්ද තියේද කියලා රෙද්ද උස්සලා බලාගනියවු ආං අර කළුවරක ගිහිල්ලා !”

පොඩි එවුන්ට හිත පුරෝගෙන කරුණාව පෑවට මොකෝ . යකා නැග්ගම සයිමන් අංකල් කොයිතරම් නරුමයෙක්ද කියලත් මම හොඳ හැටි දන්නවා . කොහොම හරි සයිමන් අංකල් ආයේමත් පොඩි විවේකයක් අරගෙන කතාව කියන්න ගත්තා .

"තමන්ට හිත ගිහිච්ච ගෑනු මනුස්සයාව එක ඉනාවකින් දැපනේ දාගන්න හපන් මන්තර කාරයෝ ඉස්සර මේ අවට ගම්මාන වල හිටියා . ඒ අතරින් වඩාම හපනා වුණේ තල්පේ ගුරුන්නාන්සේ කියලා කෙනෙක් .”

"කෝමද ඉනාව දෙන්නේ ?”

 

නොදන්න දෙයක් ගැන වැඩිපුර විස්තර දැනගන්න ආසාවෙන් මම එහෙම අහද්දී සයිමන් අංකල් මට ඒ ගැන අකුරක්නෑර පැහැදිලි කරා . උන්දෑ හොඳටම දන්නවා මේ කතාව උවමනාවෙන් අහං ඉන්න එකම එකා මමයි කියලා .

"ඉනාව කීවේ බේතක් . ඒ බේත කෙනෙකුගේ දිවේ ගෑවිලා ශරීරගත වුණාම ඒ පුද්ගලයා ඉනාව දුන් කෙනාපැත්තට නිකම්ම නැවෙනවා . දැපනේ වැටෙනවා . “

"කෝමද ඕක හදන්නේ ?”

"හදන විදිය නම් මම දන්නේ නෑ ඒත් යන්තම් ඔවුවා ගැන කටින් කට යන වචන මම අහලා තියනවා . ඒ කයි කතන්දර වල හැටියට නම් . ඉනා බේත හදන්නේ රහස් බේත් කොළ වගයක් එක්කාසු කරලාය කියන්නේ ඒක හරියට අගුණ කොළ මැල්ලුමක් වගේ ලු !”

"දැං ඉතින් ඕක හැදුවට මදි නෙව ඕක කවන්නත් එපෑය කෝමද දැන් ඕක කෙල්ලට කැවුවේ ?”

මගෙ මිත්‍රයෙක් එහෙම ඇහුවේ නිකං ඌ මේ දැන් ඉනාවක් හදලා කෙනෙකුට දෙන්න වාගේ !

"මල ගෙදරක දානේ ගෙදරක වගේ තැනකදී ඒ කියන්නේ ඔය ලොකුවට ඉවුම් පිහුම් කරන තැනකදී බත අස්සේ හංඟලා ඉනාවක් දෙන්න බොහොම ලේසියි . ඒකයි මන්තර කාරයෝ බෝම දෙනෙක් ඔය වගේ මල ගෙවල් , මගුල් ගෙවල් තියන තැන් වලට එකතු වෙන්නේ “.

"ඉතින් ඉතින්"

"ඔන්න ඉතින් එදා මල ගෙදරට තල්පේ ගුරාත් ඇවිදින් හිටියා . අපිත් ඉතින් වැඩිය උන්දෑ ගැන හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් කරන්න ගියේ නෑ අපි අපේ පාඩුවේ බලාගෙන උන්නා . ඒ කාලේ මේ අද වගේ මල ගෙදරට එන හැමෝටම කන්න බොන්න දෙන සිරිතක් තිබුණේ නෑ . දුර ඉඳලා එන අයට විතරක් කෑම වේලක් දීම තමා ඉස්සර පුරුද්ද . අනික ඒ මල බත ඉවුවේ පිහුවේ අසල්වැසි ගෙදරක . මේ අද කාලේ වගේ රජ බොජුන් නම් දුන්නේ නෑ වට්ටක්කයි, කරෝලයි, බතයි තමා දුන්නේ .”

"ඔය මල බත කාලා කෝමද දන්නෑ එදා හිටපු එවුං මිනී පෙට්ටිය කර ගැහුවේ . “

එකෙක් එහෙම කියද්දී සයිමන් සීයට මොකෙද්ද මන්දා ආරූඪ වුණා .

"හෙහ් උඹලා දන්නෑ ඒ කාලේ හිටපු මිනිස්සු හීනැටි හාලේ බත ..”

සයිමන් අංකල් හෙන පම්පෝරියකට සෙට් වෙනබව දැන්ගත්ත අපි එවෙලෙම කියන්න ගත්තා "අනේ ඕක නම් කියන්න එපා ඉනාවේ කතාව කියන්ඩෝ" කියලා .ඉතින් අපේ විරෝධය හමුවේ පසු බැස ගිය සයිමන් අංකල් ආයෙමත් කතාව පටන් ගත්තා .! පවු වයසක නිසා මිනිහා ට්‍රැක් පයිනවා වැඩියි .

"ඉතින් එදා මැම්බර මහත්තයාගේ මල ගෙදරට උදවු වෙන්න උන්දෑගේ දුරින් නෑදෑ වෙන පවුලක් ඇවිදින් හිටියා !. ඒ පවුලේ හිටියා බොහෝම ලස්සන ඔය උඹලගේ වගේ වයසෙම වාගේ හිටි කෙල්ලක් . ඒකිගේ නම නම් මට මතකයක් නෑ හැබැයි ඒ කෙල්ලගේ අප්පච්චි නම් මම ටිකක් අඳුනනවා කරෝලිස් අප්පුහාමි තමයි මිනිහාගේ නම. හෙන සද්දන්ත පුරුසයා . කෝම හරි ඔය කෙල්ලත් එහේ මෙහේ දුව පනිමින් මල ගෙදර වැඩ කටයුතු වලට උදවු වෙමින් තමා හිටියේ . ඔන්න ඔය ගැටිස්සිව දැක්ක අල්ලපු ගමේ තල්පේ ගුරුන්නාන්සේ ඒකිට වැටිලා දුන්නෙ නැද්ද ඒකිට ඉනාව . !

"ඉතින් ඉනාව කාපු ගමන් කෙල්ල දුවලා ගිහිං තල්පෙයා ගේ ඔඩෙක්කේ ඉඳගත්තද සයිමන් අංකල් . ?”

මම එහම අහද්දී සයිමන් අංකල් ටිකක් තරහින් ඊට උත්තර දුන්නා මෙන්න මෙහෙම .

"උඹට විකාර. ඉනාව කැවුණම එහම වෙන්නේ නෑ ! ඉනාව දුන්නේ නාබර ගැටිස්සියෙකුට නම් ඒකි මුලින්ම හැඩ වෙනවා ඕනෙවාට වැඩිය . ඔය ඒකිගේ රෙද්ද හැට්ටේ ඔන්න ඔවුවාගේ අඩු පාඩු හරිගස්සන්න හදනවා එක දිගටම . ඊළඟට තව ටිකක් වෙලා යනකොට .කැකිරි පැළෙන හිනාව පටන්ගන්නවා . ඔය සරුවාංගෙම හොල්ල හොල්ල බොහොම කැත විදිහට වෙන හිනාව ! අන්න එහෙම හිනාවෙන්න ගන්නවා . ඊළඟට තමයි කුප්පමේනිය මුලට දැපනේ වැටුණු බැලලී වගේ ඉනාව දුන්න එකාගේ පැත්තෙට හැරිලා ඌ එක්ක යන්න හදන්නේ .”

"ඉතින් ඉතින් ?”

"ඔන්න ඉතින් අර ගැටිස්සි කොක් හඬලා හිනා වෙනකොට වටේ පිටේ ගෑනු ටික දැනගත්තා මේකිට කවුරුහරි ඉනාවක් දීලා කියලා . ඉතින් උන් ඒකිව අල්ලගෙන ඉක්මනට පුටුවකට තියලා ගැට ගහලා දැම්මා . කෙල්ල ඒ බැමි කඩාගෙන දුවන්න පොරේ . කෙල්ලගේ තාත්තා ලතෝනි දෙනවා !. ඔන්න ඔය අතරේ හරි වේලාවට පහල වුණ දෙවියෙක් වගේ . මසාහිරා කට්ටඬියා එතනට ආවා . මිනිහා ආ ගමන් කෙල්ලගේ කෙස් වැටියෙන් අල්ලගෙන මොනවාදෝ කුටු කුටු ගාල මැතිරුවා විතරයි කෙල්ල සුටුස් ගාලා නිශ්ශබ්ද වුණා .! ඒත් ඒකිට හරි සිහියක් නෑ . අන්තිමේදී මසාහිරා ගුරුන්නාන්සේ අපෙ තාත්තට කතා කරලා කීවා ගිහිං මල් නොපිපුණු ඇත්දෙමට ගහකින් පට්ටයක් අරං එන්න කියලා . අපෙ තාත්තත් විජහට ගිහිං හෙන දිග පට්ටයක් ගෙනවා .. ! ඊට පස්සේ තමා හොඳම හරිය වුණේ .”

"ඉතින් අංකල් අගේ නොකර ඔන්න ඔය ඩිංගත් කියාල දාන්නකෝ"

මුලදී කින්ඩි දාපු කොල්ලොත් දැං කතාවට වහ වැටිලා උන්ටත් ඉනාවක් දීලා වගේමයි .

"මසාහිරා ගුරා ටික වෙලාවක් අර ඇත්දෙමට පට්ටෙට මතුරලා ඒක වළල්ලක් වගේ රවුම් කරලා අර ඉනාව කැවිච්චි ගැටිස්සිගේ බෙල්ල වටේ එතුවා නිකම් මාලයක් වගේ. ඔතලා මැතිරුවා !!. දන්නවාද උඹලා ඊට පස්සේ වුණ දේ ?”

"නෑ ඉතින් කියන්නකෝ .”

"ඒ කෙල්ල මර ලතෝනි දුන්නා බොලවු තල්පේ, මයෙ තල්පේ, මට මයෙ තල්පේ අයියා එක්ක යන්න ඕනේ කියාල කොහොමද මසාහිරාගේ හපන්කම ?.”

"තල්පෙට බඩු " මට එකවරම එහෙම කියවුණා 

"ඔන්න වටේ පිටේ හිටි සේරමලා දැනගත්තා ඉනාව දුන්නේ මොකාද කියලා . එතකොටම වට වෙච්ච පිරිමි කීප දෙනෙක් තල්පේ ගුරුන්නාන්සෙට තඩිබාන්න ගත්තා ඌට කට උත්තර නැති වෙන්න . උඹලට කියන්න ඌ ගුටි කාලා පාර අයිනේ හතරගාතේ දාලා වැටිලා ඉන්නවා මයෙ ඇස් දෙකටම දැක්කා . අනේ ඉතින් ඒ මනුස්සයාට ආයේ ඇස් අරින්න නම් වාසනාව තිබුණේ නෑ බොලං .මට හිතෙන්නේ ඒකා මම දකිනකොටත් මියැදිලා ඉවරයි .මොකද කීවොත් මම ආයේ තල්පෙ ගුරාව මයෙ ඇහැට වත් දැක්කේ නෑ”

"මිනිස්සු මොන හිතකින් තල්පෙව මැරුවද සයිමන් අංකල් ? “

"ඒ කාලේ ඒවාට මොකුත් කියන්න කෙනෙක් නෑ මැම්බර තමා ගමේ ප්‍රධානියා ඉතින් මිනිහා මොකුත් නොකීවාම ආයේ ඒක හාරවුස්සන්න කවුරුත් යන්නේ නෑ .අනික දැං අවුරුදු කීයක්ද බං ඕක කරාපු එවුනුත් දැං පොළවේ පස් වෙලා ඇති “

"ඉතින් අර ඉනාව කෑ කෙල්ලට මොකෝ වුණේ ?”

"කොහොම වුණත් ඉනාව කැවිලා පැය තුන හතරක් ගත වුණාට පස්සේ ආයේ කෙනෙක්ව ගොඩ ගන්න එක බොහොම අමාරු වැඩක් . ඒත් මසාහිරා කට්ටඬියා ඒ වැඩේට අත ගැහුවා . උන්දෑ ඒ කෙල්ලව ගෙදර එක්ක ගිහිං මාස ගාණක් බේත් හේත් කරලා . මතුරලා අන්තිමේදී ඒ ගෑනු දරුවව සනීප කරගෙන කරකාර බැන්ඳා ... ! ඕං ඕකයි කතාව .”

මල ගෙදරදී ලැබුණු ප්ලේන්ටිය රස විඳින ගමන් මේ කථාවත් අහහමින් මම මටත් නොදැනීම පුවක් තොගයකුත් ශුද්ධ කරලා තිබුණා . ඉතින් එදා දවසේ පාළුව කම්මැලි කම යන්න මේ කතාව කියාපු සයිමන් අංකල්ට මම බාල දුම්වැටි කීපයක්ම අරගෙන දුන්නේ මට මේ කතාව කීවාට කරන ප්‍රති උපකාරයක් හැටියටයි .

කට කතා වලට තටු තියනවාලු . එහෙන් මෙහෙන් ඇහෙන කතා සමහරු විශ්වාස කරනවා . ඇහැට පේන දකින් දේ වුණත් සමහරු වරදවා වටහාගන්නවා . ඉතින් මේ සිදුවීමත් ඉස්සර කාලේ හිටි කාගේ හරි බොරු මනස්ගාතයක් වෙන්නැති . මම වුණත් මට ඇහෙන හැම දෙයක්ම ඉස් මුදුනින් පිළිගන්නේ නෑ .! එහෙම නම් මම අමු මෝඩයෙක් වෙන්න ඕනෙ . ඒ වුණත් මම හැම නොදැකපු පලියට යමක් අවිශ්වාස කරන්න පෙළඹෙන්නෙත් නෑ .

ඇහෙන දකින හැම දේකම ඇත්ත නැත්ත හොයන්න යන එක විකාරයක් . ඉතින් ඇහෙන කතාවක් කනකින් ඇතුළට අරගෙන ඒ කතාව මනසින් විඳලා අනික් කණින් බැහැර කරාම කාටවත් ප්‍රශ්නයක් ඇතිවෙන්නේ නැති තරම් .! . ඉතින් මේ කතාව පහු ගියදා මට කෙනෙක් කීව කතාවක් පමණක් මිස මම ඇහැට දැකපු සිදුවීමක්වත් මම අත් විඳපු සිදුවීමක්වත් නොවේ කියලා මම ආයෙමත් කියනවා .

ප/ලි . පහුගිය දවස් වල ඇතිවුණු ප්‍රශ්න කීපයක් උඩ බ්ලොග් එක ලියන එක කියවන එක මාරම විදිහට මග ඇරුණා ඉතින් දැන් ප්‍රශ්න අවසන් නිසා ආයෙමත් මම බ්ලොග් එකේ වැඩ ඇල්ලු බවත් සතුටින් කියන්න ඕනෙ . මම නැති ටිකේ වුණත් බ්ලොග් එකට ඇවිදින් කමෙන්ට් කරලා ලීවේ නැති එකට මට බැනලා මාව ආයෙමත් ලියන්න ඇදලා ගත් හැමෝටමත් ආපු ගියපු හැමෝටමත් ස්තූතියි ..!