දෙමුහුන් රථයකින් සුර ලොව බලා ගියෙමි.

    අද උදේ මම අවදි උනේ පාන්දර 5.35 වෙනදා නැති නැවුම් බවක්, වෙනදාට වඩා අමුතු සතුටකුත් හිතේ දරාගෙනයි !..ඇත්ත! අද විශේෂ දවසක් ! මටත් . මම උගන්වන ඉන්ස්ටිටියුට් එකටත් , මගේ ගමටත් මගේ පළාතටත් ..අහන්න එපා මොකක්ද ? කියලා ! ඉන්න මමම කියන්නම්

අද තමයි අද තමයි මගේ ගමට පළමුවෙනි වතාවට දෙමුහුන් කාර් එකක් එන දවස ..දෙමුහුන් ? ඉංගිරීසියෙන් නම්Hybridලු .ඒක ගේන්නේ මගේ බොස්. මගේ ආදර,බර ලොක්කා !. ඉතින් මට සතුටු නැද්ද ? මට ආඩම්බර නැද්ද ? කියන්න බැරි තරම් ආඩම්බරයි සන්තෝසයි .. ඉතින් හදවතේ පොපියන පුදුමාකාර සන්තෝසයත් එක්ක මම උදේම නාගන්න ගියා .සතුට වැඩි කමටද මන්දා බාල්දියත් ළිඳට වැටුණා …..

නාලා ඉවර චෙච්ච ගමන්ම මගේ රෙදි පෙට්ටිය අවුස්සලා කාලෙකින් ඇන්ඳේ නැති ලස්සන කමීසයකුත් හොයාගත්තා .එකම එක කලිසමත් මැදලා මැදලා ඇඳඟෙන .පොලිස් පාරක් ගාලා සපත්තු දෙකත් ඔප දමාගත්තා . මම මේතරම් ජයට ලක ලැහැස්ති උනේ මම කිලිටිවට ගියොත් බොස් මාව කාර් එක ඇතුළට දාගන්නේ නැතුව ඉඳීවි කියලා මට නිකමට හිතුණ නිසයි. කොහොමින් කොහොම හරි මගේ බයික් එකත් එළියට අරගෙන මම දෙයියනේ කියලා වැඩට ගියා ..හිත සතුටින් නිසා වෙන්න ඇති මම වෙලාවටත් කලින්ම ඉන්ස්ටිටියුට් එක ළඟ ..

බයික් එක වැලි අනෝදා ගහක් යටින් හෙවනේ නතර කරපු මම සයිඩ් කණ්ණාඩියෙන් මූණත් බලලා ඇතුළටම ගියා . එතකොටයි මම දන්නේ මම විතරක් නෙවේ අපේ ඉන්ස්ටිටියුට් එකේ වැඩ කරන හැමෝම කාර් එක පිළිගන්න ලැහැස්ති වෙන බව .සමහරු කේක් ගෙනෙල්ලා කාලා.තව සමහරු කිරිබත් කාලා ඇවිල්ලා . එක්කෙනෙක් පොල් මලකුත් ගෙනල්ලා කාර් එකේ ඉස්සරහා සවි කරන්න හිතාගෙන .අන්තිමට අපි සේරමලා කතා උනා දෙහි ගෙඩියයි මිරිස් කරල් දෙකයි සවිකරපු නූලක් කාර් එකේ ඉදිරි පස එල්ලලා අපේ ඇස්වහ කටවහ දුරු කරන්න .ඒත් එක්කම අලි වෙඩිල්ලක් දාලා කාර් එක පිළිගන්නත් ..

වෙලාව ගත වුනා ටිකෙන් ටික දවල් උනා .වෙනදාට වේගයෙන් කැරකැවෙන ඔරලෝසුවේ කටු එදා නම් කැරකුණේ බොහොම හෙමිහිට . ළමයින්ට උගන්වන අතරෙත් මම පාර දිහා බලපු වාර ගණන අනන්තයි ! පාරේ යන කාර් කිහිපයකටම මම රැවටුණා .බැරිම තැන මම හිත හදාගෙන ගිහිං පුටුවක ඉඳගෙන කාලයට ඉඩ දීලා බලාන හිටියා දෙමුහුන් කාර් එක එනතුරු .!

බොස්ට ඉස්සර තිබුණු කාර් එකටත් අපි පුදුම ආදරෙයි .බොස් ඉන්ස්ටිටියුට් එකට එන්න කිලෝමීටයක් විතර දුර තියා පරණ කාර් එකේ සද්දේ අපිට ඇහෙනවා . ඉතින් අපේ ඇඟට පතට දැනෙන්නේ පුදුම උද්යෝගිමත් බවක් . ඒ සද්දේ ඇහෙනකොට කම්මැලි කමට ඉන්න අපි නිකම්ම වැඩ පටන් ගන්නවා ..

ඉතින් මෙන්න මේ මොහොතේ පාළුව මකා ගන්නත් එක්ක බොස් අලුතින්ම ගේන දෙමුහුන් කාර් එක කොයි පාට වේවිද කියලා.අපේ කට්ටිය ඔට්ටු අල්ලන්න පටන් ගත්තා

"මම නම් කියන්නේ නිල් පාට බොස් ගේ වයිෆ් කැමතිම පාටනේ ! රු 45.25 ඔට්ටුයි "

ඉතින් තව කෙනෙක් ඉඳන්

"නෑ නෑ බොස් නම් කැපුවත් කොල .. කාර් එක කොලපාටමයි .. වණ්ඩු එකයි ලැවරි එකයි ඔට්ටුයි "
"නෑ නෑ රෝස රෝස ! රු 77.75 ඔට්ටුයි"

"හෙහ්! රෝස ? රෝස ගෙනාවොත් මම කොණ්ඩේ බූ ගානවා !”

කට්ටිය සෑහෙන්න ඔට්ටු අල්ලනවා නවතින පාටක් නෑ .සිංහල බ්ලොග් අවකාශයම නියෝජනය කරන එකෙක් වෙච්ච මමත් මොකටද සෙකන්ඩ් වෙන්නේ ! මමත් ඇල්ලුවා ...ඔට්ටුවක්

"අඩෝව්! බොස් ගේන කාර් එක ලා දුඹුරු පාට නොවුණොත් මම රෙදි ගලවගෙන පාරේ යනවා !! “

කට්ටිය එකපාරටම මීයට පිම්බා වගේ ගොළු උනා!, ඔට්ටු අල්ලන එක නතර කරා .. උන් හැමෝම දන්නවා මගෙත් එක්ක ඔට්ටු අල්ලලා දිනන්න බැරි වග ..

ඔන්න ඔය මොහොතෙම එක පාරටම මහා බියකරු හඬක් අපේ පිටිපස්සෙන් ඇහුනා !!

"මොකද මේ කට්ටිය කයිය ගහන්නේ මෙතන වැඩ නැද්ද ? “

අපේ මැනේජර් අයියගේ බඩ "බුරු බුරු" ගාන සද්දේ මට යාන්තමට ඇහුණා ! 

මේං බොස් ඇවිල්ලා ! කිසිම සද්දයක් ඇහුණේ නෑ නේ.! කාර් එක ගෙනල්ලා නැද්ද ? පයින්ම ඇවිල්ලද ? අපිට ප්‍රශ්න කෝටියයි ..ඒත් අපි ජනේලෙන් එබිලා බැලුවහමයි දැක්කේ රතුම රතු පාට මාළු පාන් ගෙඩියකට හැඩ හුරුකම් කියන ජිල් බෝලයක් වගේ සුදිළෙන වටිනා දෙමුහුන් මෝටර් රථයක් ගේට්ටුව ගාව නවත්තලා තියන හැටි . ඒ මොහොතේ අපේ අය කෑ ගහගෙන කාර් එක ළඟට දුවපු හැටි මට තවම මැවි මැවී පේනවා . අපි විතරක් නෙවේ ගමෙන් බාගයක් මේ අරුම පුදුම තාක්සනේ සහිත කාර් එක බලන්න එක්රොක් උනා .සමහරු කාර් එක ඉඹින්න පවා පෙළඹුණා !

ඔන්න ටිකෙන් ටික වෙලාව 5.30ටත් ලං උනා අපි ගෙදර යන්නයි සූදානම ...බොස් ඔන්න ඔය මොහොතේ මගේ ළඟට ආවා .. 

"සඳරු ගෙදර යනවනම් මගෙත් එක්ක කාර් එකේ ගියහැකි …"

මටත් ඉතින් ඕන කරලා තිබුණේ ඔය ටික තමා දෙමුහුන් වාහනේ රවුමක් ගිහින් පොරක් වෙන්න . සිංහල බ්ලොග් අවකාසෙටම ආඩම්බරයක් වෙන්න ..ඔවු මම ඒ දේ කළා .. මමත් ගිහිං ඉස්සරහම සීට් එකේ වාඩි උනා වාඩි උනා විතරයි මට පස්ස පැත්තක් නෑ කියලා මට හිතුණා .. මම ආයේ ආයේමත් අතගලා බැලුවා පස්සපැත්ත තියනවා ..සීට් එකේ තිබුච්ච සනීප ගතියට මට පස්සක් නෑ වගේ දැනෙන්න ඇති.

ඒත් එක්කම බනින හඬක් ! සුද්දියෙක් මට කුණුහරපෙන් බැන්නා බොස් කාර් එකේ සුද්දියෙක්ව හංගං ඉන්නවද ? .මම සීට් එක යට බැලුවා පිටි පස්ස හැරිලා බැලුවා ..ඒත් කාර් එකේ හිටියේ බොස් විතරමයි ..

"සඳරු ඔය සීට් බෙල්ට් දාගන්න ඔය රෙකෝඩිං එකක් ඒකෙන් කියන්නේ සීට් බෙල්ට් දාගන්න කියලා" !

මගෙත් එක්ක එකට වැඩ කරන හැමෝටම අත වනාගෙන මමත් කාර් එකෙන් ගෙදර බලා පිටත් උනා

..මම මේ ගෙදර යන්නේ වෙනදා යන පාරෙමයි ..වෙනදා යන වෙලාවටමයි .ඒත් මට වෙනදා දැනෙන වේදනාව අද දැනුණේ නෑ .. පාරේ වළවල් සෑහෙන ගාණක් තිබුණත් මේ සුන්දර කාර් පොඩ්ඩ යන්තමටවත් ගැස්සුනේ නෑ .."සමන් මල් පියලේ සින්දුව" මගේ මතකයට ආවා …

පාරේ අයිනේ හිටිය කෙල්ලොන්ට මම හෙමිහිට ඇහැක් ගැහුවා .. අමුතු කාර් එක දිහා එයාලත් නතර වෙලා බලන හැටි මම දැක්කා ..මමත් හොඳට සීට් එකේ වාඩි වෙලා මගේම කාර් එක වගේ පාරේ ඉන්න ඈයොන්ට මවා පාමින් සතුටින් ඉඳගෙන උන්නා ...

හීන් වැස්සක් වැහැලා පාර තෙමලා කාර් එක පිළිගත්තා .

අලුත් කාර් පොඩ්ඩ තවම අතට නුහුරු හින්දා බොස් වැඩිය වේගයෙන් කාර් එක පැදෙවුවේ නෑ. . පාර දෙපැත්තේ හිටි මිනිස්සු කටවල් ඇරගෙන අපි දිහා බලා ගෙන හිටියා . අපි ටිකෙන් ටික කැලේ මායිමට ළඟා වුනා උස් ගස් මත හිටපු රිලවු අපිට අත වැනුවා ,මොනරු නැටුවා.මේ අතර පෙම් පිළිසඳරක යෙදිලා හිටිය වල් අලි දෙදෙනෙක් තමන්ගේ වැඩේ නතර කරලා කාර් එක දිහා බලාන හිටියා .වෙනදා අලි ඉදිරියෙන් බයික් එකේ යද්දී ඔළුව නමාගෙන වේගයෙන් පලා යන මම අද නම් පොරක් උනා ! අතේ මැදැඟිල්ල පමණක් දිගහැර අනෙක් සියලූම ඇඟිලි නවාගත් මම වීදුරුවෙන් එළියට අත දාලා උන්ට පෙන්නුවා !අලි පෙම්වතිය ඉදිරියේ අලි පෙම්වතෙකුත් පදිරි උනා !

"සඳරු ඔය වීදුරුව වහන්න"

මම ඒ හඬින් නැවත පියවි සිහියට ආවා …

විනාඩි තිහක විතර අමතක නොවන සවාරියක අවසානය ළඟා වෙලා ! ටිකෙන් ටික මගේ ගේ ගාවට දෙමුහුන් මෝටෝ රිය ළඟා උනා ..වෙනදා මම එනකොට ඉවත බලාගත් මිනිස්සු අද ! ඉරිසියාවෙන් පැළෙන ගමන් කාර් එකයි මායි දිහා බැලුවා ...හුළඟේ පාවෙලා ආපු වරා මලක් වගේ දෙමුහුන් රථය මගේ ගේ ඉස්සරහා නතර කලා ..! ...හ්ම්...මට දිග සුසුමක් පිටවුණා..

සඳරු එහෙනම් බහින්න මට පරක්කු වෙනවා ..

බොස් ගේ හඬින් තමයි මම ආයෙමත් පියවි ලෝකෙට ආවේ ..

මම ගිහිං එන්නම් සර්

මම බහින්න උත්සහ කලා ..ඒත් මගේ හිතට උවමනාව තිබුණට තවම සිරුරට කාර් එක දාලා යන්න උවමනා නැතිවා වගේ ...මාව සීට් එකට තියලා බැඳලා වගේ මට හෙලවෙන්නවත් බෑ ..

"මේ ඔය සීට් බෙල්ට් ගලවලා ඉන්න !.චි:හ් මුං කාර් වල ගිහිං නැද්ද මන්දා !”ඒ බොස් මුමුණන හඬ .

ස්වයංක්‍රීයවම විවර වෙච්ච දොර මම එළියට බැස්ස ගමන්ම වැහිලා ගියා .අසල්වැසි හැමෝගෙම ඇස් ඒ වෙලාවේ යොමු වෙලා තිබුණේ මගේ දිහාවට . රාජ්‍ය නායකයෙක් රට ඉඳලා එනකොට ගුවන් තොටේ රැස් වෙලා ඉන්න ජනතාව වගේම ගමේ උනුත් මා දිහා බැලුවා .හීනෙන් වගේ ඇවිදගෙන ගිය මම ගේ ඇතුළේ පුටුවක වාඩි උනා .මම තවම දෙමුහුන් රථයේ සිරියෙන් ඔකඳ වෙලා !! ඔකඳ බව දෙකඩ උනේ ..නොහිතපු විදිහට .

"පුතා කෝ බයික් එක ? ඒ මගේ නැන්දාගේ කටහඬ"

ඔෆිස් එකේ වැලි අනෝදා ගහ යට .

අම්මා නම් කම්මුලේ අත තියාගත්තා ..

ඒත් නැන්දා !

නැන්දා යටිගිරියෙන් කෑ ගහපු කෑගැහිල්ල නිසා මගේ දැහැන බිඳුණා , ආතල් කැඩුණා ! මම දිගම දිග හුස්මක් අරගෙන පපුව පුරෝ ගත්තා. රුපියල් තිහකුත් අතට අරගෙන මම කිණ්ඩිය දාපු අලි දෙන්නව සිහිපත් කරන ගමන්ම බස් නැවතුම්පළ වෙත ආයෙමත් බඩ ගෑවා ආයෙමත් බයික් එක අරගෙන එන්න .


ඉතින් ඔන්න ඔහොම මගේ ජීවිත පොතේ තවත් එක පිටුවක් පෙරළුණා. කොහොම වෙතත් තව අවුරුදු ගාණක් යනකල්ම මට ඒ සුන්දර මොහොත අමතක නොවේවි ..දෙමුහුන් රථයේ ගිය ඒ පළමු ගමන හැමදාකම මගේ හිතේ ඇඳිලා තියේවි ..

පලි : මා වැඩ කරන ආයතනයේ කළමනාකාර අධ්‍යක්‍ෂක තුමනි ..ඔබ මේ බ්ලොග් අඩවිය කිසි දිනක නොදකිනු ඇතැයි මම විශ්වාස කරමි ..එහෙත් අනාගතයේදී යම් දිනක ඔබ මේ බ්ලොග් අඩවිය මාගේ බව කිසියම් ක්‍රමයකින් දැනගතහොත් .මේ ලියවිල්ල දුටුවහොත් .මෙය හුදෙක් විනෝදය තකා ලියන ලද්දක් බව සලකන්න !..මෙය ඔබට හෝ කිසිවෙකුට අපහාසවන අන්දමින් ලියන ලද්දක් නොවන බව දිවුරා ප්‍රකාශ කරමි.. එමෙන්ම ඔබ ගෙනා මෝටර් රථය පිළිබඳව මාගේ අවංක සතුටද ප්‍රකාශ කර සිටිමි .

සඳරු ..//

Image [ http://images.triplem.com.au/2009/03/18/149893/sport-funny-cars-gallery-mcqueen-600x400.jpg ]