ගුස්ති ඇල්ලීම සහ රෙදි ගලවං පාරේ යාම

උතුරු වැවුගම්පත්තුව ..!

ඒ තමයි මම ජීවත් වෙන ඉසවුව. ඔය ඉසවුවේ ජීවත් වෙච්ච මිනිස්සු හැමදාමත් තනි වචනයක් තියාන උන්නු මිනිස්සු..! ගලේ ගහලා ඇහුවත් කටේ තිබුණෙම එක වචනයයි !. මේ ඉසවුවේ මිනිස්සු කවදාවත් කරන්න බැරි දෙයක් පොරොන්දු වුණේ නැ ! ඒ වගේමයි දුන්නු වචනයක් කිසිමදාක වෙනස් කළෙත් නෑ !

අපේ ගං තුලානේ හිටි තනි වචනේ මිනිස්සු අතරේ නිතරම දකින්න ලැබුණු ලක්‍ෂණයක් තමයි දිවුරිල්ල !

"අම්මපල්ල" , "තාත්තා පල්ල" , "මැරිච්චි කිරි අත්තා පල්ල !”"මයෙ දරු දෙන්නා පල්ල" "සීවරං දෙයි හාන්දුරුවන් පල්ල"

ඔය වගේ නේකවිද දිවුරීම් අතරේ තවත් එක් කියමනක් මගේ ගමේ මිනිස්සුන්ගේ මුවග නිතරම රැඳිලා තිබුණා .තවකෙකුට අභියෝග කරන්න යොදාගත්තු ඒ කියමන මීට පෙර කීප දෙනෙක්ම ක්‍රියාවෙන් ඔප්පු කරලා පෙන්වලා ඇති බවත් මට මතකයි . ඒ තමයි "රෙදි ගලවං පාරේ යාම"”

"හරි උඹ ඒ එහෙම කළොත් මම රෙදි ගලවං පාරේ යනවා ! මයෙ අම්ම පා ! සත්තම් පා ,දෙයියං පා ! “

ඔන්න ඔය වගේ නානාප්‍රකාර වදන් යොදමින් අපේ ගමේ මිනිස්සු දිවුරන , පොරොන්දු දෙන හැටි නම් අහං ඉන්න ආසයි . එක එක ගම්මාන වලට ආවේණික ගති පැවතුම් අතරේ මගේ ගමේ මිනිසුන්ගේ කැපිලා පේන එක සුන්දරම සුන්දර ගතියක් තමයි දිවුරන එක .යන්තම් බහ තෝරන්න පටන්ගත්තු කිරිසප්පයෝ පවා හුරතල් විදිහට දිවුරන හැටි බලන්න නම් අපේ ගමට එන්න වෙනවා .

කොයි තරම් දිවුරුවත් ඒ දිවුරිල්ල කඩ කරන්න තරම් අමන මිනිස්සු නම් මගේ ගමේ හිටියේ එකෙක් දෙන්නෙක් විතරයි .ගමේ කෙනෙක් දිවුරලා කියන දෙයක් අනික් පුද්ගලයා ඉහටත් උඩින් විශ්වාස කළා.


ඒ මොකද කීවොතින් දිවුරීමක් කඩ කෙරුවොත් ඒ බොරුවට දිවුරුව පුද්ගලයට සහගහනවා කියලා අපේ ගං තුලානේ හැමෝම ඉහටත් උඩින් විශ්වාස කෙරුවා .ඉතින් ඒ නිසා වැඩි දෙනෙක් බොරුවට දිවුරන්න උත්සහ කරලා නෑ ! .

ගමේ උදවිය කතා වෙන විදිහට පරම්පරා හතරකට උඩදී ගමේ හිටපු මැම්බර් මහත්තයා මියැදුණේ බොරුවට දිවුරීමේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහටලු .එදා ඇස් පනාපිටම බොරුවට දිවුරීමේ ආනිසංස දැකපු ගමේ ඇත්තෝ ඉන් පස්සේ දිවුරීමක් කළේ සියක් වාරයක් හිතලා මතලා විතරමයිලු. ඉතින් මේ ලියවෙන්නේ දිවුරීමක් ඉටුකිරීම නිසා වෙච්ච පුංචි කතාවක් .

රංගන තමයි අපේ ගමේ හිටපු චණ්ඩියා !

මගේ සම වයසේ එකෙක් වෙච්චි රංගන ගම හොල්ලගෙන හිටි එවුන්ගෙන් හොඳම එකා .ඌ කිසිම දවසක දීපු වචනයක් වෙනස් කළේ නෑ . ! ගහනවා කීවොත් ගැහුවා , බනිනවා කීවොත් බැන්නා ! ඉස්කෝලෙදිත්, ගමේදිත්, ටවුමෙදිත් "රංගන" කියන නමට හැමෝම බයයි !

දවස ගානේ මඩ කඩිති වල ලගින ගල් ඉබ්බෝ අල්ලගෙන ගිහිල්ලා උයලා කන එක රංගන ගේ දින චරියාවේ එක් අංගයක් . ඉබි මස් නිතර දෙසාබාන රංගනයගේ ඇඟපත නිකං සිමෙන්තියෙන් හදලා වගේ සවිමත් .ඇඟපතේ හයිය හත්තියෙන් වගේම පිරිස් බලයෙනුත් රංගන ඉදිරියෙන් හිටියා .! ඒක නිසා ගමේ කාක්කෙක්වත් රංගනගේ ඔළුවට උඩින් පියාඹන්න ගියේ නැහැ ! ඔන්න ඔය වගේ බලයෙන් සහ සවියෙන් අග තැන් වූ රංගනත් එක්ක මගේ කෝන්තරයක් ඇදුණේ නම් හරි පුදුම විදිහට .

ඉඳලා හිටලා වලියක දෙකකට සම්මාදම් වුණාට මම ගමේ කැපිලා පේන චණ්ඩියෙක් නම් නෙවෙයි ! ඒත් තහරා ගියාම තැන නොතැන බලලා වචන පිට කරන නිසා මම බොහෝ දුරට ගමේ ප්‍රචලිතව හිටියේ කටින් චණ්ඩියෙක් විදිහටලු .

කාලෙකට ඉහතදී රංගනලෑ ගෙදෙට්ට ඩීවීඩී යන්තරයක් ගෙනාවා . හෙන දොඹ සයිස් සෙටප් එකක් සහ පත ටීවී රාජයෙකුත් එක්ක . ඔන්න ඔය සිදුවීමෙන් පස්සේ මගේ ළඟ, මගේ වටේ හිටි යාළු මිතුරු සේනාව මගෙන් ඉවත් වෙලා ටිකෙන් ටික ඒ රංගනගේ ඩීවීඩී පහස හොයාන ගියා .

වෙනදා හැන්දෑ වරුවේ අපේ ගෙදෙට්ට රිංගලා පරිගණක ක්‍රීඩා කරපු කොල්ලෝ , ෆිල්ම් බලාපු කොල්ලෝ,පරිගණක පාඩම් අහගත්තු කොල්ලෝ ඔය හැමෝම වාගේ රංගනලෑ ගෙදරට පොදි ගැහුණේ මගේ පිරිස් බලය බින්දුවටම බස්සවමිනුයි ! 

 වටේ හිටපු පිරිවර නැතිව ගිහිං කිරුළ අහිමි වූ රජෙකුට දැනෙන දුක්ඛ දෝමනස්ස හැඟීම් මාලාවම මටත් ඒ දවසේ නම් අඩු නැතිව දැනුණා . ඒ හින්දා දවසක්දා මධුවිතෙන් මත් වෙලා උතුරු දකුන මාරු වෙච්ච මොහොතක මම උගේ ගේ ඉස්සරහට ගිහින්

"ඇඩෝව් උඹගේ මහ ලොකු ප්ලේයරේ වළක් කපා වළදාපාං !”

කියලා මහ හඬින් කෑගෑවා කියලා යාළුවෝ කීප දෙනෙක් මට කීවා මතකයි .ඒත් මට අමතකයි ! අනිත් මොහොතේ මොහොතකින් මම හිටියේ මඩ වළක් මැද හතරගාතේ දාලා වැටුණාලු .! විනාඩි පාලොහකින් විතර පසේ එතනින් නැගිට්ට මම ගෙදර ගිහින් මඩ පිටින්ම බුදියගත්තාලු. කට්ටිය කියන්නේ එහෙමයි .

අන්න එදා ඉඳලා මම ඔය රංගනගේ යන්තම් තරහා කාරයෙක් වුණා .එදා ඉඳන් මගේ නැතිවෙච්ච තැන ආයේ ලබාගන්න මම පුදුම උත්සහයක් ගත්තා. හීනෙන් පවා මම රංගනත් එක්ක සටන් කළා .ඒත් හැබැහින් නම් රංගනත් එක්ක සටන් කරන්න මට බැරි වග මම හොඳාකාරවම දැන හිටියා .

"එකෙක් එක්ක ගහ ගන්න එක වීරකම ඒත් ගොඩක් එක්ක ගහගන්න යන එක ගොබ්බ කම . “

ඔන්න ඔය රුවන් වැකිය කීවේ කවුද කියලා මම නොදැන හිටියත් .ඒ වැකිය මගේ හිතේ රැවු පිලි රැවු දෙනකම් මම මෝඩයෙක් වගේ රංගනත් එක්ක සටනට යන්න නම් හිතුවේ නෑ ! ඔය අතරේ රංගනව පාච්චල් කරන්න කල් මැන මැන හිටි මට මගේ වාරය ලැබුණේ නොහිතපු විදිහට .

දවසක් මගේ මිතුරෙක්ගේ නංගියෙකුගේ කොටහළු මගුලක රෑ යාමේ සාදයකට මට සහ තව මිතුරන් කීප දෙනෙකුට අරාධනා කෙරුණා . අම්මගෙන් ඉල්ලගත්ත රු 500ක් ලියුම් කවරයක දමාගත්තු මමත් අඳුර වැටෙන වෙලාවට එතනට එකතු වෙද්දී ගමේ කොල්ලෝ බොහොමයකුත් එතන එකතුවෙලා උන්නා .රංගනත් හිටියා !

අපි දෙන්නගේ කෝන්තරේ ගැන දැනං උන්නු යාළු මිත්‍රයෝ අපි දෙන්නව ඈත් කරලා තියන්න ලොකු උත්සාහයක් ගත්තා . රංගනත් එක්ක ආයේ කොක්ක දාගන්න මගේ හිතේ නම් තිබුණේ පුදුම අකමැත්තක් . වලියකදී තමන්ගේ තරමේ එකෙක්ව තෝරගන්න එපෑය . රංගනත් හැප්පෙන්න මට ඒ දවස් වල කොහෙත්ම ඇඟපතක් තිබුණේ නෑ .ගල් ඉබි මස් කන රංගනත් එක්ක හැප්පෙන්න හතර දෙනෙකුට පවා අමාරුයි .ඉතින් බොරුවට බය නැති වග මවා පාමින් මමත් මගේ තැන තියාගෙන පරිස්සම් වෙලා උන්නා . !

කාලය ගතවෙලා ගියා බෝතල් හිස් වුණා පිරුණු වීදුරු එකට ගැටුණා . කට්ටිය වැටුණා සමහරු කෙළින්. ඔය අතරේ එක්කෙනෙක් නොබී හිටියා ! ඒ තමයි මම

ඔය කියන කාලෙත් මගුල් ගෙවල් දානේ ගෙවල් වගේ අවස්ථා වලට ගිහින් නොබී ඉන්න මම ගත්තු තීරණය වෙනස් නොවී ඒ විදිහටම පැවතුණා . ගමේ උත්සව වලදී බොහෝවිට ගැනෙන්නේ ගමේම පානයන් වීමත් ඒවා පානය කිරීමේ ආනිසංස මම හොඳටම අත් විඳ තිබීමත් නිසා . මම කාලයක් තිස්සේ ගමේ උත්සව අවස්ථාවකට ගියොත් මතින් තොර වෙනවා . එදානම් රංගන හිටි නිසා මම බොන තැනට ලං වුනේවත් නෑ .

පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ රෑ වෙන්න ගත්ත නිසා උන්නු තැනිත් නැගිටගත්තු මමත් ගෙවල් අසල කොලු රැලත් ගෙවල් බලා යන්නයි හැදුවේ ! ඒත් එකපාරම

"ඒයි සඳරු උඹ කොහා යන්නද ඔහොම හිටු !”

මට ඇහුණේ බීමත් රංගනගේ හඬ .මයෙ බඩ පපුව හීතල වෙලා කකුල් දෙක මැඩ්ලිං ගහන්න ආවත් අම්මා පොවපු කිරිවල හයිය මට තියන නිසා තනි එකෙකුට බයේ දුවන්න නම් කීයටවත් හිත හදාගන්න මට බැරි වුණා .

"මොකෝ ?”

ඒ මොහොතේ මගේ කටහඬේ තරමක වෙවුලන ගතියක් තිබ්බා වගේ මතකයි . ඒත් ඒක පිට මිනිස්සුන්ට නොදැනෙන්න ඇති .

"උඹ. වරෙං මාත්තෙක්ක ගුස්තියක් (Hand Fight) අල්ලන්න !”

මතින් මත් වෙලා හිටපු රංගන මගෙත් එක්ක ගුස්තියක් අල්ලන්න කතකරනවා . මිනිහට හොඳටම වැඩියි . කෙළින් ඉන්නත් බෑ ළඟ පාත තිබුණු පුස් බයිසිකල් කීපයකුත් උගේ ඇඟේ පැටලිලා බිම වැටුණා .

කරකියාගන්න දෙයක් නැතිව මම දෙලොවක් අතර අතරමං වෙද්දී වැලි කෙළියේ පටන් මගේ මිතුරා වෙච්ච ජනා මගේ සහයට ආවා .

"ඕකා බීලා ඉන්නේ බං ගිහිං අල්ලපං ! තව උන් පැන්නොත් මම බලාගන්නම් .!”

ඒ වදන් මට පුදුම හයියක් වුණා . "ඇයි බයදෝ ?" කියන හඬවල් පිරිස අතරින් හෙමිහිට නැගෙනවා .ඇල්කොහොල් බිඳක්වත් නැති මගේ ඇඟපතේ ඒ මොහොතේ හයිය හත්තිය උපරිමයි . ගල් ඉබිමස් කන රංගන නම් ගමේ පානවලින් නැහැවිලා .! ඉතින් ඒ යකඩ ඇඟපත තව සවිමත් වෙලාද මන්දා ?

"ඇයි උඹ බයද ? හා හා බයයි නම් පලයං පැඟිරියා පලයං !”

තවත් ඒ කතා ඉවසාගෙන ඉන්න මට බැරි වුණා ඒත් ගුස්තිය අල්ලන්න කලින් මම තව සියක් වාරයක් හිතන්න වුණා . මූ මගේ අත කඩාවිද ?

"උඹ බීලනේ බං ඉන්නේ උඹත් එක්ක මොන ගේමක්ද මට මේ වෙලාවේ ?”

"ආ ඒමද පුතා ? උඹ අද මාව පැරදුවොත් මම රෙදි ගලවං පාරේ යනවා !! මයෙ හතර වරිගේම පල්ලා ! යකෝ මට බීවත් එකයි නැතත් එකයි උඹලා වගේ වැනෙන්නෑ අපි . “ඔය අතරේ ජනා කටහඬ අවදි කළා !

"රංගන..! සඳරු උඹව පැරදුවොත් උඹ රෙදි ගලවං පාරේ යනවා ? අනේ පල යන්න උඹට මේක හෙට වෙද්දී අමතකයි .”

"උඹ ඉඳහන් දෙන්නැතුව . මම දැං කියපු කතාවට මෙතන උන් සේරමලා සාක්කි හරිද ? තොපිට ඇහුණද #$@#$ නේ ! තොපි ඔකෝම සාක්කි .මං කීවොත් කීවා . ඇබැයි මම දින්නොත් සඳරු උඹට මම කවදාවත් රෙද්දක් ඇදං පාරේ යන්න දෙන්නෑ හරිය ?”රංගන පිස්සුවෙන් වගේ කියෙවුවා 

වලියට නිතරම බර අපේ ගමේ හිටිය රුක්මන් මහත්තයා මේසයක් උඩ තිබ්බ කෑම බීම සේරම බිමට දාලා පුටු දෙකකුත් තියලා අපේ ගුස්තියට පිටිය සකස් කළා. සමහරු හරි පුදුමයි වලියක් ඇතිවෙන්න ගියොතින් ඒක වළක්වන්නේ නැතිව කළත්තන්න සමහරු හරි කැමතියි. රුක්මන් මහත්තයත් ඒ වගේ කෙනෙක් ..!

ගෙදර උන්නු ගෑනු පවා ජනේල රෙදි උස්ස උස්ස මේ සිදුවීම දිහා බලනවා.සමහරවිට අලුත වැඩිවිය පැමිනුණු කෙල්ලත් බලං ඇති ! . මම කෝමද පස්ස ගහන්නේ . ? මම ගිහින් පුටුවේ ඉඳගත්තා . ලොකූ හුස්මක් මගේ පපුව පිරෙන්නම අරගත්තා ! විනාඩියක් විතර ඒ හුස්ම මගේ පපුවට හිර කරගෙන හිටියා . ආයේ මුදා හැරියා . මම ලැහැත්තියි .

මේසේ මත බාං ගාලා වේගයෙන් තියාපු රංගනගේ යෝධ අත එකපාරටම මගේ අත තදකරලා අල්ලගත්තා . රංගනගේ අත නිකම් ගෝරිල්ලෙකුගේ වගේ..! නිතර කැත්තේ උදැල්ලේ වැඩ කරන නිසා උගේ අත පය මනාව වැඩිලා තිබුණා . යතුරු පුවරුවේ යතුරු සමග නිතර ගැටෙන මගේ අත නම් ඒ තරම් වැඩිලා තිබුණේ නෑ . ඒත් ඉස්කෝලේ යන කාලේ කැඩෙට් ටීම් එකේ හිටි නිසා මගේ අතත් ගැහැනියකගේ අතක් වගේ සියුමැලිත් නෑ! අලවංගුවේ උදැල්ලේ වැඩට මගේ අතත් හොඳට හුරුයි.

"දෙන්නම වම් අත පස්සට කරගන්න ! මේස පුටු අල්ලන්න එහෙම බෑ !” ඒ රුක්මන් මහත්තයාගේ අණ !
 
අපි පටන්ගත්තා !

විටෙක වමටත් , විටෙක දකුණටත් අපේ අත් හෙමිහිට වැනුණා . රංගනගේ අත වමට බර වුණොත් මම දිනුම් ! දකුණට බර වුණොත් මගේ රෙදි ගැළවෙනවා ! .නෑ අත කැඩුණත් මම අතාරින්නේ නෑ .!

විනාඩියකට වැඩි කාලයක් මේ අත් හටන පැවැත් වුණා මම මගේ උපරිම හයිය යෙදුවා රංගනත් තම උපරිමයෙන් හයිය යොදන බව උගේ මූණ විරූපී වෙන විදිහෙන් මම තේරුම් ගත්තා .උගේ මූණ විරූපි වෙන වාරයක් පාසා මම දිරිමත් වුණා !. මම මගෙ මුලු හයියම යෙදුවා ! ටිකෙන් ටික මගේ අතේ ග්‍රහණය වැඩි කරලා රංගනගේ අත ටික ටික තද කළා . ඇල්කොහොල් රංගනේ සිරුරේ ඉබිමස් මෙළෙක් කරලද කොහෙද උගේ හයිය හොඳටම බැහැලා ..!

"බාං ! බාං !”
 
රංගනගේ අත දෙවරක්ම වම් පැත්තේ මේසය මත දමා ගහන්න මට පුළුවන් වුණා .! මම දිනුවා .! මම ජයගත්තා !

ජය ගත්තා වගේම එතනින් නම්බු පිට ඉවත් වෙන එක හොඳ බව මට ඉවෙන් වගේ තේරුම් ගිය නිසා යාළුවෝ කීප දෙනා සමග මම එතනින් අයින් වුණේ සෑහෙන පිරිසකගේ විසිල් හඬ සහ පිටට දාපු සුහඳ තට්ටු බට්ටු මැදිනුයි . ඒ විදිහට ගමේ හයිකාරයෙක් වෙච්ච මම එදා නිදාගත්තේ සුබ සිතිවිලි ගොන්නකුත් තුරුල් කරගෙනයි .

පහුවදාට එළි වුණා . ! උදේම වැඩට යන්න ලක ලැහැත්ති වුණු නිසා මට රංගනගේ ඔට්ටුව ගැන හාංකවිසියක්වත් මතකේ තිබුණේ නෑ . හවස වැඩ ඇරිලා ගෙදර ඈවිල්ලා නාලා එහෙම යාළුවෝ ටික බලන්න පාර පැත්තට යද්දී මට ඔය ඔට්ටුව ආයෙමත් මතකෙට ආවා .එදා ගමේ ඉස්කෝලේ පිට්ටනියට එකතුවෙලා හිටපු කොල්ලෝ හැම දෙනාගෙම කතාව වුණේ රංගනගේ ඔට්ටුව .

"ඔන්න බලාපල්ලකෝ ඕකා මොනාහරි කියලා ඕක කණපිට ගහලා දායි" සමහරු එහෙම කීවා

"නෑ නෑ ඌ කීවොත් කීවා !” තවත් අය එහෙමත් කියනවා .

"ඒ නරුමයා නෑවිත් හිටියොත් හොඳයි" මගේ හිත ඉඳන් කියනවා ! .

වෙලාව ටිකෙන් ටික ගෙවිලා ගියා අපිත් ගෙවල් බලා යන්න පිටත් වුණා .මග දිගට අඹ ගස් වලට ගල් පොලු ගහමින් ගියපු නිසා ඔය ඔට්ටුව අපිට අමතක වෙලාම ගියා . ඉර රතුම රතු පාටින් බැහැලෑ යන හැටි බලමින් අඩිපාරක් දිගේ ආපු අපි මහපාරට වැටුණා . මහපාර දිගේ අමුත්තෙක් බයිසිකයෙන් යමින් හිටියා . ඒ ගියේ රංගන !

"අඩෝ රංගේ දැං ඉතිං පැදහං !”

කොල්ලෙක් හයියෙන් කෑගැහුවා . මම හූ කිවුවා කලින් තිබුණු බය දැන් මගේ හිතින් මැකිලා ගිහිල්ලා අමුතු හයියකුත් දැනෙනවා සමහරවිට හැන්දෑවේ ඉර අවුව මගේ ඇගට වැටීම හේතුවෙන් සම මත නිපදවුණු විටමින් සී නිසා වෙන්න ඇති !

පාර දිගේ සයිකලේ පැදං ගියපු රංගන මීටර් තුනක් විතර යනකම් අපි කියාපුවා නෑහුණු ගානට සන්සුන්ව ඒ පුස් සයිකලේ පැදගෙන ගියා . ඒත් එකපාරටම බයිසිකලේ අයිනකට තල්ලු කරපු රංගන ඇඳං උන්නු සරම ගලවලා අකුලකට විසික්ක කරලා කමිසයත් එකපාරටම ගලවා පාර මැද්දෑවේ දාලා අපිට පිටුපාලා පාර දිගේ දුවන්න ගත්තා .

ඒ වෙච්ච දේ හිතාගන්න බැරුව අපි මොහොතක් ගල් ඉබ්බෝ වගේ ගල් ගැහිලා බලං හිටියා ..

ලාවට පායපු රාස්සිගේ අවුව රංගනගේ තට්ටමකට වැටිලා දිලිසුණා .!!

පාර දිගේ දුවං ගියපු රංගන කුණු ඇල ගාව වංගුවෙන් නොපෙනී ගියා .! රංගන ඌ දුන්න වචනේ ඒ විදිහටම ඉටු කළා .! ඒත් මගේ හිතේ කිසිම සතුටක් තිබුණේ නෑ .

රංගන කෙළින් කතාවක් ඇති, කීදේ කරන සිරා ඩයල් එකක් කියලා කොල්ලෝ කතාවෙන්න පටන්ගත්තා. ඒ කතා බහ මගේ කනට කටු වලින් අනින්නා වාගේ හැඟීමක් දැනෙවුවා ..

මම කල්පනා කරා...!

මම එදා ගුස්තිය පැරදුනානම් . මම මේ වගේ රෙදි ගලවං පාර දිගේ දුවයිද ? නෑ නෑ ! මම නම් එහෙම කරන එකක් නෑ කටට ආපු මොනවා හරි දෙයක් කියලා ඒක මම මග හරිනවා නේද ? එතකොට මගේ හිත රංගනගේ හිත තරම් සවිමත් නැත්ද ? කොහෙන්ද ඌට ඒතරම් සවිමත් හිතක් ලැබුණේ ?ඌ නිතර දෙවේලේ කන ගල් ඉබිමස් උගේ ඇඟ වගේම හිතත් සවිමත් කළාද ? මට ප්‍රශ්න ගොඩයි .!

ඒ ප්‍රශ්න වලට උත්තර හිතාගන්න බැරි වුණාම ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට මට හිතුණා මම කාඩ්බෝඩ් වීරයෙක් වත්දෝ ? කියලා.

Image from - http://us.123rf.com/