ලවු කල කෙල්ලත් ,ලඟ සිටි බල්ලත් දෙදෙනාම අහිමිවූ කල .

       හදවතේ නැගුණු ලොකූ දුකක් එක්ක මේ ලිපිය ලියන්නේ බ්ලොග් එකට හිට්ස් බලාගෙනවත් කමෙන්ට් වලට ආසාවෙන් වත් නෙවේ . අද ලියන මේ ලිපිය ලියවෙන්නේ හිතේ ඉපදුණු අවංක දුක නිසාමයි .ඒ අවංක දුක උපන්නේ මගේ ළඟින්ම මගේ හෙවනැල්ලක් වගේ ඉඳගෙන මට ආදරේ කරපු මගේම කෙනෙකුගේ හදිසි වෙන්වීමක් නිසා...

මම අවුරුදු ගානක් ආදරෙන් කන්න බොන්න දීලා මගේම සහෝදරයෙක්ව වගේ හදාගත්තු මගේ බලු පැටියා."බින්දු" කවුද මහා පාහර බල්ලෙක් විසින් පැහැරගෙන ගිහිල්ලා ! ඉතින් පොඩි දුකකුත් එක්ක මෙහෙම ලියන්නම්... මේක නිර්මාණයක් නෙවේ ! මේක මගේ හිත ඇතුළේ කැකෑරෙන මගේ අහිංසක බලු පැටියාගේ වෙන්වීම නිසාම ලියවුණු ලියැවිල්ලක්...මේ ඇත්තමයි.. මයෙ අම්මාපල්ල!!

"බින්දු" මචං උඹ මගෙන් ඈත් වෙලා අදට හරියටම සතියයි…….

 අකාලෙට වහින මේ වැස්ස , මගේ ටකරං වහලෙට වට්ටන හැම වතුර බින්දුවක් ගානෙම මට හිතෙන්නේ උඹ තෙමනවා ඇති කියලා . උඹ ඉන්න තැනක් දන්නවානම් මම උඹව හොයාගෙන එනවනේ .. අනේ මම දන්නේ නෑ මචං උඹ මොන දීපංකරේ ඉන්නවද කියලා, උඹ කෑවද, බිවුවද කියලා. අඩුම ගානේ උඹ ජීවත් වෙනවද මැරිලද කියල වත්. මම දන්නේ නෑ

ජර්මන් සෙප්පඩ , පොන්නේරියන් . බොකසර් . වගේ ලොකු ලොකු වංසෙක එකෙක් නොවී පාරක ඇවිද ඇවිද හිටපු නිකම්ම නිකං අච්චාරු කුක්කෙක් වෙච්ච උඹ එක දවසක් කනාවට වගේ අපේ ඉඩම උඩින් දුවගෙන ගියහැටි මට තවම මතකයි . මම ඒ වෙලාවේ කකා හිටපු ජම්බු පීනට් වල සුවඳ දැනිලා උඹ කන් දෙක වන වනා මගේ ළඟ බිම ඉඳගෙන මගේ මූණ දිහා බලාගෙන හිටියා . සත්තයි බං ඒ වෙලාවේ මගේ පපුව හෝස් ගාල දාලා ගියා . එදා ඉඳන් උඹ අපේ ගෙදර සාමාජිකයෙක් උනා උඹගේ දෛවයයි මගේ දෛවයයි දෙකම ලියැවිලා තිබුණේ බොහොම සමානව අපිදෙන්නම වැඩිපුර කැමති දඩාවතේ යන්න. ඒ නිසා උඹ මට මචං කෙනෙක්ම උනා මටත් නොදැනීම

මස් මාළු නොගෙනාපු ගෙදර උඹටම මස් මාළු ඉවුව හැටි . මාසේ පඩිය අතට ගත්ත ගමන් උඹට පිස්සු බලු බේත විදින්න එක්කං ගිය හැටි .හත් අවුරුදකින් පණු බේත් නොබීපු මම උඹට පණු බේත් පොවපු හැටි .නංගිගෙන් හොරකම් කරපු ෂැම්පු බෝතලෙන් සුවඳ ෂැම්පු ගාලා උඹව නාවපු හැටි . ඇයි බං මට මේවා එකින් එක දැන් මතක් වෙන්නේ ? කොහොමද මම ඒවා අමතක කරන්නේ ?

පාං කියාගන්න බැරි ගානට කෙඩෑරි වෙලා මන්ද පෝෂණයෙන් හිටපු උඹ ටික දවසකින් දෙකකින් ඌරෙක් වගේ මහතට හැදුණා..තමන්ගේ ගොවිපලේ හැදුණ වට්ටක්කයක් දිහා බලාගෙන සතුටුවෙන ගොවියෙක් වගේ . මමත් උඹගේ ලස්සන බලලා සතුටු උනා . වට්ටක්කයක් වගේ මහත් වෙන උඹට තව තව කන්න බොන්නේ දුන්නේ ඒකයි . උඹගේ බූල් දිග වෙන්න විටමින් ගෙනල්ලා දුන්නෙත් ඒකයි . නුවර ඉන්න මගේ යාළුවෙකුට කියලා උඹගේ කරට දාන්න රු 480ක් වටින බෙල්ට් එකක් ගෙනාවෙත් ඒකයි .අනේ ඉතින් මම නොකරේ උඹගේ දත් මදින එක විතරයිනේ .

උඹගේ දෛවය ලියවිලා තිබුණේ පාරේ ඇවිදින චාටර් වල් බල්ලෙක් වගේ ජීවත් වෙන්න . ඒත් උඹට මාව හම්බ උනාට පස්සේ උඹ කොයිතරම් සැප වින්දද ? අපේ ගෙදර මිනිස්සු උඹට කොයි තරම් හොඳට සැලකුවාද ? උඹගේ ඇඟට ළංවෙන්න මැක්කෙකුටවත් ඉඩ දුන්නද ? අනික අපි කවදාවත් උඹට බල්ලා කියලාවත් කතා කළාද ? නෑ අපි උඹට අපේ පවුලේ කෙනෙකුට තරමටම ආදරේ කරා..

පුටු වල තිබිච්චි කුෂන් ඉරුවම. මගේ සෙරෙප්පු දාගෙන එහෙ මෙහෙ ගියාම , මගේ එකම එක මේස් ජෝඩුව හිල් කරාම මම උඹට යන්තම් පොඩි පාරක් ගහනව තමයි . ඒත් ඒ උඹව හදාගන්න මිසක් උඹට රිද්දන්න නෙවෙයි .උඹත් ඒක දන්නවා . මම වැඩ ඇරිලා එනකොට උඹ කොයි මුල්ලේ හිටියත් දුවගෙන ඇවිල්ලා මගේ ඇඟේ එල්ලෙන උඹව මම ආයේ කවදා දකින්නද ?

එක අතකින් බැලුවම මගේ ගෙදර මිනිස්සුන්ට වැඩිය උඹ මට ලෙංගතුයි . බීලා ගෙදර එනකොට අම්මා මට රවනවා . නංගි නාහෙ වහගන්නවා, සීයා බනිනවා, ඒත් උඹ කෙළින්ම දුවගෙන ඇවිල්ලා මගේ ඔඩොක්කුවේ වාඩි වෙනවා . නංගිට මාව මතක් වෙන්නේ පඩි ගත්ත දවසට විතරයි . ඒත් උඹට මාව සතියේ දවස් හතේම මතකයි. මගේ හිටපු කෙල්ලත් මට උඹ තරම් ආදරේ කරේ නෑ බං! ..ඉතින් මට මේතරම් ආදරේ කරපු උඹවත් මට නැති උනා එහෙනම් …

උඹව නාවන්න ගෙනාපු රු 300 වටින සබන් කෑල්ලෙන් දැන් ඉතින් මම නාන්නද ? . උඹට කන්න ගෙනාපු ඩෝග් ෆුඩ් දැන් ඉතින් මම කන්නද ? . උඹටම හදපු පුංචි බලු කූඩුව දැන් ඉතින් දරට ගන්නද ? ඒ දේවල් දිහා බලාගෙන හූල්ලන එක විතරයි අද මට කරන්න පුළුවන් . උඹව හොරකම් කරගෙන ගිය පාහර බල්ලා . උඹට කන්න බොන්න දෙනවද නැද්ද ? කියලා මට දැනගන්න විදිහකුත් නැති හැටි. උඹ ජීවත් වෙලාද නැත්තම් මැරිලද කියලවත් මට දැනගන්න විදිහකුත් නැති හැටි …

"අපෝ ඔය හැටි සැප දෙන්නේ වල් බල්ලෙකුටද ?”ඉස්සර මිනිස්සු මගෙන් අහපු වාර ගණන අනන්තයි මම උඹට කන්න බොන්න දීලා හැදුවට පස්සේ උඹව ලස්සන බලු කුක්කෙක් කළාට පස්සේ ඒ කැත කතා කියාපු එකෙක්ම උඹව හොරකම් කරගෙන යන්න ඇති ..උඹ කවදාකවත් මිනිස්සුන්ට බිරුවේ නෑ . මගේ ආදරේ හොඳට විඳපු උඹ ඒ ආදරේ පාරේ යන මිනිස්සුන්ගෙනුත් බලා පොරොත්තු වෙච්ච හැටි මම නොදැක්කා නෙවේ . අන්න එතනයි උඹටයි මටයි වැරදුණේ . මම උඹව සැරට හැදුවනම් අද උඹ මං එක්ක ඉන්නවා . මමයි උඹට වැඩි ආදරයක් දක්වලා උඹව මැටි බල්ලෙක් කරේ.

උඹ කෑම කාපු පිඟානයි , වතුර බීපු ලොකු පොල්කට්ටයි . උඹගේ පුංචි බලු කූඩුවයි මිදුලේ කොනක වේලෙනවා . බත් කන්න පිඟාන අතට ගත්තාම පුරුද්දට වගේ තවම උඹගේ කූඩුව දිහාවට මාව යැවෙනවා . ඉඳලා හිටලා තවම මට උඹගේ නම කියැවෙනවා . ඒත් .. ඒත් තව ටික දවසකින් උඹ ගැන මතකය අතීතයට එකතු වේවි මම වෙනදා වගේ හිනාවෙලා ඉඳීවි .. ඒත් කවදාක හරි මේ ලියපු ලිපිය මම දකිද්දී මට උඹ එක්ක ගත කරපු ඒ අමුතු අතීතය මතකෙට ඒවි ….

අදින් පස්සේ මේ ගෙදර ආයේ සත්තු හැදෙන එකක් නෑ . උඹ තරම් මගේ ළඟින් ඉන්න වෙන බල්ලෙකුට පුළුවන් වෙන එකකුත් නෑ .මම උඹව සතියක්ම හෙවුවා . තවත් මට උඹව හොයන්න බෑ . හිතට දුකයි ඒත් බල්ලෙක් වෙනුවෙන් හැමදාම හූල්ලන්න මට බෑ . ඒ මම මන්ද බුද්ධිකයෙක් නොවන නිසා ! ඒත් මම හැමදාම උඹ එනකම් බලාන ඉන්නම්.. උඹව අල්ලං ඉන්න එවුන්ගෙන් නිදහස් වෙන්න පුළුවන් වෙච්ච ගමන්ම . වෙඩිල්ලක් වගේ දුවගෙන අපේ ගෙදර ඇවිල්ලා . මගේ අත් දෙකට පැනලා නතර වෙයං මචං ..

එහෙනම් ඉතින් …ඊයේ පෙරේදා එකෙක් මගේ කෙල්ලව අරගෙන ගියා . තව කවුරු හරි එකෙක් මගේ බල්ලව අරගෙන ගියා ..ආදරේ කරපු කෙල්ලයි, ළඟින් හිටපු බල්ලයි දෙන්නම එකපාර නැතිවෙච්ච මේ ලෝකේ එකම කොල්ලා මමද ? ...



සඳරු//

Image {http://i696.photobucket.com/albums/vv321/emilejarreau/sad-dog.jpg }